درسهایی از توت فرنگی 19 دلاری | قسمت 4 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

درود بر استاد و خانم شایسته عزیز و همه دوستان فوق العاده ام

درمورد این موضوع ذهنیت افراد نسبت به موضوعات چندتا مثال دارم

چندتاش رو از تجربیاتی که از اطرافیان دیدم میگم

زن داداشم همیشه میگه از مرغ محلی و دنبه و روغن زیتون و این چیزایی که میگن بوی خاصی داره خوشش نمیاد و درحدی ذهنیتش نسبت به این چندتا چیز بد شده که اصلا میگفت حتی فکر کردن بهش که بخورم هم نمیکنم، خلاصه یکروز خونه ما بودن و خواهرم مرغ محلی درست میکنه اونم با چی؟؟ هم با روغن زیتون و هم با دنبه، میارن سر سفره و خلاصه اینم حسابی میخوره

و بعدا که بهش میگن میگه اتفاقا خیلیم خوشمزه بود، ولی چون ذهنیتش از تنفر از این غذاها مال خیلی وقت بوده دوباره بدش میاد و نمیخوره

یا مثلا دامادمون با اینکه آدم فوق العاده ای هست ولی یادمه بعضی وقتا که خونه ما هستن و غذا درست میکنیم چندبار دیدم اگر خیلی خوشمزه باشه اول میپرسه کی درست کرده و اگه بگیم خواهرم درست کرده چیزی نمیگه ولی اگه بگیم فلانی میگه چقدر خوشمزه شده، حالا نمیدونم از سر لجبازی بوده یا یکبار غذای خواهرم شور شده یا هرچی، ولی این ذهنیت در اون شکل گرفته که بعد از اون بار دیگه خواهرم غذای خوشمزه درست نمیکنه با اینکه هرباری که غذای خوشمزه خونه ما میخورد و تعریف میکرد دستپخت خواهرم بود

یا درمورد کل زندگی خودمون همین ذهنیت حالا یا مثبت یا خلافش بوده که تو زندگیمون تجربه جالبی میداده یا ناجالب، مثلا من یادمه سال 1385 تصادف کرده بودم و فک کنم سال 1387 اینا بود بخاطر دیه رفتم زندان، چون خیلی سنم کم بود و 17و18سالم یه قسمت بود میگفتن بند نوجوان،

یه تعداد 10و20 نفری اونجا‌ بودیم و روزی 3بار یه حاج آقا آخوندی بود میومد هم برای نماز جماعت و برای کلی صحبت کردن و از این‌حرفای مذهبی

من اصلا آدم مذهبی نبودم ولی توی اون موقعیت که این بنده خدا میمومد صحبت میکرد و هی میگفت که شما باید برای رهایی از اینجا پناه ببرید به درگاه مثلا فلان امام که اون پیش خدا صحبت کنه و کارتون حل بشه، یادمه توی اون چندتا موردی که من به اجبار توی این مباحث رفته بودم خیلی خیلی بیشتر از پیامبرا حرف از اماما بود، یعنی انگاری پیامبری نبود و کلا اماما وجود داشتن، یادمه سرباز سپاه بودم وقتی اسم محمد پیامبر میمومد یه دونه صلوات میفرستادن ولی وقتی اسم فلان امام میمومد سه تا صلوات میفرستادن، یعنی خداروشکر که من توی این گودال عمیق جهالت هیچوقت بصورت عمقی وارد نشدم، خداروشکر

خب بریم سر اون موضوعمون، اون حاج آقای عزیز که میگفت به فلان امام بگید به خدا بگه و چون من نوعی هم توی شرایط سختی بودم و خب بار اولی بود که پام به این مسائل و زندان و دادگاه باز میشد دنبال هرراهی بودم که نجات پیدا کنم از اونجا، خلاصه یواش یواش چون روزی حداقل 3بار بصورت چندساعت توی گوش ما خونده میشد از اینکه باید از فلانی بخاین شفاعتتون کنه، آروم آروم منم توی اون شرایط سخت باورم شد و هرروز، روزی یدونه امام رو واسطه میکردم، ولی بعد از مدتی دقیقا یادمه بعد از فک کنم 2و3 هفته ای بود که خدا خودش کمک کرد و هدایتم کرد و اون وقتا اصلا نمیدونستم هدایت چیه و فقط یچیزی رو قبول داشتم، گفتم خدایا من فقط خودتو میشناسم این رابط های من هیچ کاری نکردن خودت واسم کاری کن، و بخدا قسم یادمه فک کنم یه هفته بعدش عروسی خواهرم بود به من گفتن بیا برو بهت مدخصی بیست روزه دادیم بری، بعد هنوز اون 20روز تموم نشده بازم بهم گفتن یه 20روز دیگه مرخصی رو تمدیدش کردیم، بخدا اگه من حتی درخواست مرخصی بنویسم، خودشون از رییس زندان و دادستان نامه میزد و تمدید میکرد

یادمه این 40 روز تموم نشده بود یه دادگاه واسم تشکیل دادن و گفتن ما بخاطر اینکه سنت پایینه از صندوق دیه تقاضای پرداخت کردیم و بطور خیلی عجیب و معجزه آسایی توی این یکماهه جلسه تشکیل دادن و جواب مثبت هم دادن، چون بعضیا بودن شاید چندسال طول میکشید کارشون ولی من کارم انجام شده بود، اونم چه تایمی؟؟ دقیقا ماه آخر سال که همه ادارات درگیر کارای پایان سال هستن و اغلب میگفتن که خیلی عجیبه که کار تو به این زودی جواب داده شده،

خلاصه من از وقتی که از خودِخودِخودش خاستم طوری کارمو انجام داد، براحتی به آسانی و به چنین سرعتی، که اگه من تسلیمش نمیشدم و اون حالت عجز و تواضع رو نسبت به خدای رحمانم پیدا نمیکردم به خودش قسم که من هنوز که هنوزه باید بعد از 16و17 سال توی زندان میبودم و یادمه از اون روز دیگه برای هیچ کاری نخاستم باور کنم که بین من و خدای خودم واسطی هست،

خدایا آدم چه چیزایی یادش میاد که جا داره تا ابد واسش شکرگزار باشم، استاد واقعا ازتون سپاسگزارم که توی گوش دادن به صحبت هاتون یچیزایی رو بیاد میارم که اشک از چشام میباره و چقد من این اشک شوق و این حس سپاسگزاری رو دوست دارم، اینکه من بیاد بیارم زمانهایی که فقط و فقط خداوند دستمو گرفته و منو نجات داده و بخاطرش اشک شوق بیاد و بابتش خدارو سپاس بگم این خودش یعنی مسیر درست سپاسگزاری،

بخدا قسم هرچقدر بیشتر روی خودم کار میکنم، قرآن میخونم با دوستان درمدار صحبت میکنیم درمورد قوانین، به این نتیجه میرسم که تنها وظیفه انسان توی این جهان مادی و توی ابدیت فقط و فقط سپاسگزاریه، درواقع اگه کسی بشینه و بیاد بیاره فقط طی یکسالی که گذشت، نمیخام بیشترم بگم، فقط همین سال 1403 که گذشت، خودِ مصطفی حسنی چقدر کار واسم انجام شد اونم چقد راحت و آسون و بخدا بعضیاش که اصلا من حتی فقط و فقط درخواست دادم و خودش انجام شد بدون حتی یک قدم فیزیکی از طرف من و فقط با باوری درست،

هرچی بیشتر میریم جلوتر به داستان حضرت مریم و حضرت زکریا بیشتر پی میبرم که واقعا وقتی توی مشیت خداوند باشی بقول حضرت مریم خداوند طبق مشیتش بهت رزق میده، رزق بی حساب، اگر توی مسیر درست باشی، یعنی اینا باید باشه، خدا نمیده تا وقتی من توی مسیر درست نباشم، امکان نداره بده چون خدا فقط مثل اون دستگاه تبدیل فرکانسیه، مثل اون دستگاه آبمیوه گیریه که من باید بهش سیب تحویل بدم تا اون بهم آب سیب تحویل بده، من تا وقتی که همینطوری بشینم پای دستگاه آبمیوه گیری و تا ابد هم التماس و زاری کنم به هیچ عنوان حتی یک قطره آب میوه از دستگاه بیرون نمیاد، حتی یک قطره،

البته آیه 186 سوره بقره که دیگه کافیه واسه هرکسی که درکش کنه اون آیه رو، البته کل اون آیه رو، چون توی اون آیه هم گفته که آقا من اجابت میکنم، من اون آبمیوه رو بهت میدم بدون شک، بدون تردید، ولی قسمت دومش میگه آقا تو هم باید ایمان بیاری و منو اجابت کنی، تو هم باید به من میوه بدی اگه آبمیوه میخای، چقدر این کتاب منطقیه، چقدر این جهان و این قوانین و چقدر این خدا منطقیه، چقدر آسونه واقعا چقدر آسونه،

و این یک حقیقت است که حالا ما میپذیریم یا نمیپذیریم یعنی من همیشه این موضوع رو دوست دارم و عاشق اینم که بفهمم که آقا خدا همینطوری بهت چیزی نمیده. قبلا میگفتما ولی الان میگم اصلا اگه با یه خدایی طرف بودیم که مثل انسان دلش میسوخت و وقتی التماس میکردی میداد بهت اصلا حال نمیده، باید یک بده بستونی درکار باشه، یک بده بستون کاملا منطقی،

از من انسان باور و ایمان و اعتماد و سپاسگزاریه و خودشناسی و تمام اون کلماتی که همش یچیزی میشه و دریک کلمه خلاصه میشه بنام توحید،

و از طرف خداوند بقیه کار، بقیه کارها یعنی انجام تمام کارها بصورت تکاملی و خیلی خیلی خیلی راحت و آسون، چرا آسون؟؟ چون انجام کارا با خداست و این انرژی بزرگ و کوچیک و سخت و آسون نمیشناسه، همه کارا واسش یجوره و همه چیز واسش بسیار بسیار آسونه (انا اقول له کن فیکون)

پس وقتی من میدونم این موضوع رو خب من بقول استاد توی دوره احساس لیاقت و روانشناسی ثروت و تمام دوره هاشون که میگن

من درسطح ذهنی و باوری و درونی روی خودم کار میکنم و جهان شرایط بیرونی رو برطبق شرایط درونی من تغییر میده

این جمله احساس لیاقته،

توی روانشناسی ثروت میگن

ما وظیفه دارین روی باور هامون کار کنیم و جهان شرایط و افراد و موقیت ها رو وارد مدار ما میکنه

و توی همه دوره ها استاد میگن اینا رو، درواقع میخام بگم اصل یچیزه فقط توی هردوره با کلمات و جملات مختلف گفته میشه تا تکرار بشه و جهان و قوانین چیزی نیست جز تکرار و تکرار اصل

دوسه تا مثال زدم از ذهنیت ولی بقیه کامنت دلی بود، خاستم واسه خودم یه سری اصل و قوانین تکرار بشه ولی خب حسم گفت و منم نوشتم، به امید اینکه بتونم ازش استفاده کنم

حالی عالی، آرامشی عالی، و در مسیر درست باشیم