الگوبرداری از افراد موفق | قسمت 5 - صفحه 18 (به ترتیب امتیاز)

بنام خدای فراوانی ها

دیروز هدایت شدم که منی که دارم روی کسب و کارم و‌مهارت اختصاصی شغلیم و روانشناسی ثروت کار میکنم باید در کنارش روی خودم ذهنم قانون هم کار کنم و‌اون نقاطی که راحت تر از نقاط دیگه باعث انحراف من میشه باعث‌میشه شیطان نفوذ کنه بهم اون نقاطی که پشتش باور افکار و احساس خوبی نیست …. رو‌اون ها هم همچنان باید کار کنم ها

و امروز نشانه ام رو زدم

کل مطلبی که دییینگ تو گوشم صدا خورد

بحث تمرکز عست

راستش از دوره 12 قدم من یه تصویر سازی عمیقی از اوضاع 88 و کار استاد تو ذهنم ساختم

اینکه گفته بود تنها کسی که سمینار و برنامه هاش به راه بود تو اون اوضاع و قوانینی که اجرا میشه برنامه های استاد بود …….

این نشونه دهنده این باور قوی بود که عوامل بیرونی تاثیری تو زندکی ما ندارن تا کی ؟؟؟؟ تا وقتی که ما با توجه و افکارمون بهشون قدرت ندیم و تا وقتی که تمرکزمون با باورهای صحیح توحیدی و‌قدرتمند کننده روی خودمون و کسب و کار خودمون باشه و بدونیم‌ جز خودمون خدا و‌قوانین جهان عامل دیگه ای نمی تونه گریزی روی روند و نتیجه ما بزاره جز اینکه خودمون راه نفوذ و اجازه رو بهش بدیم ………..

میوه ای که کرم زده میشه و خراب میشه از یک روزنه اجازه داده کرم به صورت نامحسوس واردش بشه …..

درست مثل افکار ما اگه اون فکر ضعیف کننده محدود کننده زو بزاریم از طرف جامعه یا خودمون تو ذهنمون وارد بشه ممکنه بزرگ شه و نهایتا اون کرم ضعیف قدرت رو تو دستش بگیره و همه وجود ما کسب و کار ما رو خراب کنه

ولی مثال استاد تو ذهنم حک شده …..

اینجا هم بحث بحث ذهن ، کنترل ذهن ، و قدرت ذهنی و تمرکز هست

اگه من انقد نگران ‌‌منتظر یه عامل از بیرون خودم‌باشم خب طبیعتا اون لحظه تمرکزم از خودم رشدم ‌وکسب و کارم ورداشته میشه و میره روی اینکه ببینم قراره چه اتفاقی بیوفته

یعنی اون تایمی که من می تونم رو خودم‌کار کنم دود هوا میشه به جاش میزارم روی اینکه بیرون یه اتفاقی رو رقم بزنم‌که نتیجه اش دست من نیست

در حالی که کار کردن رو خودم‌همه چیز دست منه

اینجا لحظه ای هست که من باخت رو دادم

هر لحظه ای که بخوام از روی خودم بردارم بزارم روی هر چیزی که تحت کنترلم نیست من باخت دادم …. ( اون چیز می تونه دیگران ، سنم ، هر عامل بیرونی هر عامل محدود کننده باشه ) در واقع اون لحظه من دچار شرک شدم

یعنی قدرت دادم به هر آنچه که نباید میدادم و‌ از توحید فاصله گرفتم

به نظرم توهین به خداست …. خدایی که جهان و انسان ها رو طوری خلق کرده که در نهایت عدالت به هر موجودی فضای یکسان و راه یکسان و امکانات یکسان برای رسیدن به کمال خودش داده …. توهینه اگر من لحظه ای غافل بشم که ازین موقعیتی که تو این دنیا دارم برای رسیدن به خواسته ها و آرزوهام استفاده نکنم به جاش این انرژی این فرصت رو حروم کنم بزارم برای دیگران

این انرژی ، عمر ، فرصت که به هر حال میگذره و داره میگذره

می تونم هدرش بدم و می تونم ازش استفاده کنم

هدر بدم به چه صورت ؟ برم درگیر تغییراتی شم که هیچ دست من نیست … اصلا به من چه ! دیگران دولت !!!!!!! من عرضه دارم خودم‌کار صحیح انجام بدم

یا مثلا همین داوری ….. آدم اگر نگران این باشه که داوری قراره بر ضدش بشه یا به نفعش عملا اون لحظات منفعل میشه

ولی اگر با خودش بگه انقد کارم رو‌عالی انجام‌میدم که به قول شما با اقتدار برنده شم‌اصلا به داوری کشیده نشه

اصلا هیچ‌عامل بیرونی تاثیری روی نتیجه من نداره

هر چقد قوی تر باشم چه ذهنی چه عملکردی نتیجه قوی تری هم میگیرم

پس وظیفه من اینه که هر روز فقط روی ذهن و عملکرد خودم کار کنم و‌جهان بیرون من نشأت میگیره از همین جهان بهبود یافته و کنترل شده درونم

نمی خواد نگران اتفاقات بیرونی باشم خنده داره وقتی اتفاقات بیرونی رو‌خودم‌خلق میکنم چرا باید اصلا دنبالش باشم !

من باید دنبال اون‌چیزی باشم که باهاش اتفاقات بیرونی ام رو‌ خلق و‌ایجاد میکنم و اگر فرد کودن و خنگی باشم گول شیطان رو می خورم و میپرم میرم سمت عواملی که نتیجه عامل اصلیه

بله بیرون نتیجه عوامل درونی هست

من باید تمرکزم رو بزارم روی عاملی که نتیجه رو رقم میزنه

نمیشه که بدون عامل نتیجه اتفاق بیوفته خود به خود ! بله نتیجه دست منه ولی به چه شکل ! از راه قانونش باید عمل کنم ‌وارد شم

یه نکته دیگه هم واسم جالب اومد که گفتین من نمی تونم شبیه چیزی بشم که دیگران انتظار دارن

من چیزی هستم ‌میشم که باید بشم ‌‌و درسته حالا این می تونه همون چیزی باشه که دیگران دوست دارن از من ببینن می تونه هم چیز ی باشه خلاف چیزی که دیگران انتظار دارن ‌‌تمایل دارن از من ببینن

یاد سوره قلم می افتم اونجا خدا به حضرت محمد گفت

کافران بسیار مایلند که تو‌با آنها مدارا کنی تا آنها هم به نفاق با تو مدارا و‌مداهنه کنن ….

و‌تو‌نباید از اون ها اطلاعت کنی بلکه باید از خدا اطاعت کنی

یعنی ما برای ایجاد شخصیت درست برای مسیر خودمون باید ببینیم طبق قوانین چی درسته

نه اینکه چی بقیه دوست دارن

بقیه افکار و سلایق متفاوتی دارن که برای پیشبرد کارهای ما اهمیتی نداره

درجه اهمیت صفره حتی 1٪ هم نیست

ولی اون مسیر صحیح الهی درجه اهمیتش 100 ٪ هست

اینا همه ریشه کن کردن شرک و قدرت ندادن به هیچ عامل بیرونی اعم از انسان اتفاقات و ….. هست حتی سلیقه شخصی خودمون ………..!

مثل امام علی که تو یه جنگی برای کشتن اون فردی که بهش توهین کرد یا تف ریخت رو صورتش نخواست غریزه انسانی و سلیقه شخصیش جای انجام رسوندم وظیفه الهیش رو بگیره اول خودش رو آروم کرد و با نیت رضایت خدا و انجام صحیحی کارش اون طرف رو کشت

ما برای انجام وظایفمون تو زندگی و‌کسب و کارمون و هر جا به عنوان شهروند همسایه شاگرد استاد هر جایگاه باید اصل رو‌انجام صحیح وظیفه خودمون قرار بدیم نه توقعات دیگران از ما و نه سلیقه ها و افکار شخصی ما که این ها منحرف کننده هستن

اون‌ چیزی که اصل هست توحید و رضایت خداست

واقعا چقد عمیق بود …. و چقد وقتی داشتم می‌نوشتم مثال ها ‌‌افکار خودشون اومدن تا به اون نتیجه و‌مطلب ‌نکته اصلی برسم

‌ذهنم شفاف شه

امیدوارم فردی که نیاز داره هم به این کامنت هدایت بشه و کمکی به فرد مناسب بشه