پیروی از هدایت الهی و پدیده همزمانی - صفحه 42 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

این نوشته رو که اول مینویسم ،بعد نوشتن رد پام ، رخ داد تا من بیام اولش اضافه کنم وبعد ادامه رد پام باشه

وای خدای من چقدر من ذوق میکنم

حالا چرا؟

چون که این چند روزو که شروع کردم بیشتر سعی کنم آگاهانه کنترل کنم ورودی های ذهنم رو و هی تکرار کنم باورهایی که نوشتم و ضبط کردم ، هر موقع درمورد یکی از حرفای استاد فکر میکنم یا یادم میاد و بعدش به خدا میگم که خدا یه فایلی که به الان من مربوط باشه بهم بگو تا گوش بدم

و وقتی گوش میدم میبینم دقیقا همون حرفی که از استاد یادم اومده تو اون فایل گفته شد توسط استاد

دقیقا مثل الان ،من دیشب حدود نزدیکای صبح رد پامو تو گوگل درایو نوشتم تا بعد تو سایت بذارمش وای نمیدونستم کدوم فایل باید بذارم

حتی درمورد کشتی نجات هم حرفای استاد یادم اومد و نوشتم ، که در ادامه میخونید ، بعد هدایت شدم به روز شمار تحول زندگیم که از شماره 177 مونده بود ،دیدم نوشته پیروی ار هدایت الهی و پدیده هم زمانی

رفتم فایل رو گوش بدم بعد خوابیدم گفتم صبح گوش میدم ، وقتی ظهر گوش دادم به دقیقه 21 که رسیدم دوباره تعجب کردم دوباره حیرت زده شدم برای این همزمانی و اینکه خانم شایسته گفتن

وقتی با یک جایی هم مدار نباشی ،اصلا مهم نیست چقدر میخوای بری اونجا ،اصلا جهان اجازه نمیده، یعنی دنیا دنیای هم مداریه ، شما جایی هستی که با اتفاقای اونجا هم مدار هستی

و این برای من خیلی درس داشت

و بعد استاد تایید کردن و گفتن که

این جمله خیلی ارزشمندیه که وقتی که شما با یک فضایی هم فرکانس نباشی ،حتی اگر خودت هم بخوای بری تو اون فضا جهان نمیذاره ،وقتی تفاوت فرکانسی شما با یک جمعی با یک فضایی ،با یک منطقه ای خیلی زیاد باشه

یعنی شما خیلی فرکانست خوب باشه خیلی عالی باشی و اونجا خیلی خوب نباشه و یا برعکس

شما خیلی فرکانست بد باشه و ناخوش باشی و اونجا خیلی فرکانسش خوبی داشته باشه ،حتی اگر بخوای هم ،جهان نمیذاره که همون مصداق الطیبات لطیبین ،جهان نمیذاره که شما به اون سمت بری

حتی اگر خودت بخوای

من دقیقا این صحبتارو یادم اومد و خدا فایلشو بهم نشون داد

این یعنی چی؟؟؟؟ یعنی هدایت دقیق و حساب شده داره کار خودشو میکنه

خیلی جذابه برام بارها رخ داده ولی الان انگار بار اول بود کلی ذوقشو کردم

خب حالا رد پای روز 23 مردادم رو با عشق نوشتم در ادامه

سفینه النجاه

فقط و فقط این گفته استاد عباس منش ،امروز بهم یادآوری شد و همه اش گفتم وای خدای من

استاد میگفت که حتی اگر جایی باید حضور داشته باشی خدا جوری هدایتت میکنه که در اون مکان قرار بگیری

و یا اگر نباید جایی باشی هرکاری بکنی و تلاش و تقلا کنی نمیتونی تو اون مکان حاضر باشی

من امروز قشنگ این رو درک کردم البته با توجه به مداری که الان درش هستم

از 9 مرداد تا 23 مرداد که امروز هست ، و دهه عزاداری در میدان آزادی تهران برگزار شده بود

من از روزی که فهمیدم مراسم هست ،هی گفتم فردا برم هی گفتم و نشد

انگار خدا نگه داشته بود که امروز برم

و البته به خواسته خدا بود نه خواسته من

چون من نمیخواستم برم و مادرم گفت بیا بریم ،با اینکه دلم اونجا بود و خیلی دوست داشتم در اون مکان باشم ولی گفتم نه نیام بشینم نقاشی مسابقه رو تموم کنم

که باز تاکید میکنم اصلا اراده ای نداشتم با اینکه به زبونم میگفتم نمیام ولی یه نیرویی منو حرکت داد تا حاضر بشم و با مادرم بریم

امروز صبح که بیدار شدم دوباره نشستم پای نقاشیای مسابقه زیبا سازی شهری

تا بعد از ظهر کار کردم و وقتی حاضر شدیم تا بریم ، اصلا نمیدونستم قراره به چه مکانی برم

فقط میگفتم برم کشتی سفینه نجات رو ببینم و فیلماشو که از تلویزیون دیده بودم عین کربلا درستش کرده بودن

من از وقتی پا در مسیر آگاهی گذاشتم ، برای امام حسین گریه نکردم و از خدا خواستم معرفت زیارتش رو و اگر قرار بر اینه گریه از چشمام سرازیر بشه رو خودش به وقتش بهم عطا کنه اون درک و فهم و شعور رو

که روز عاشورای امسال من با درک گریه کردم بعد از 1 سال

با درکی که اینبار برای خدا گریه میکردم و اینکه نظاره گر عظمت خدا بودم

وقتی رسیدیم ….

الان که داشتم مینوشتم که وقتی رسیدیم ….تو دلم گفتم وقتی رسیدیم کربلا … متوجه شدم ، گفتم چرا من کربلا گفتم ؟؟؟

ما که داشتیم میرفتیم میدان آزادی تهران !!!!

طیبه چرا گفتی کربلا

خیلی دلم میخواد کربلا برم ، با اینکه دوبار رفتم ،یه بار سال 91 و یه بارم سال 98 برای پیاده روی اربعین ولی اینبار درکم یه جور دیگه شده و دلم میخواد یه جور دیگه پا تو مسیر کربلا بذارم ، اینبار یه جور دیگه دارم درک میکنم هر روز هم رفته رفته بیشتر دارم درک میکنم که عظمت خداست خود واقعه عاشورا و کربلا

اینکه من هر روزم رو از امام حسین یاد بگیرم تا تصمیم گیری کنم

تا منافع خودم رو زیر پا بذارم و خودم رو شهید کنم

یاد حرفای استاد الهی قمشه ای افتادم

یادمه من اصلا حرفاشو متوجه نمیشدم ،از وقتی تو سایت صمیمی عباس منش آگاهی هارو دریافت کردم و رفته رفته تمرین کردم و پیش رفتم ،تازه دارم حرفای استاد الهی قمشه ای رو میفهمم و دریافت میکنم

تو یه فایلی میگفت که

هر روز صبح عاشوراست

هرجا که آدم ،همونجا داره قدم میزنه

همونجا کربلاست

لحظه به لحظه تصمیم گیری باید کرد

که آیا من باشم یا او (ربّ)باشه

ابن زیاد تصمیم گیری کرد ،گفت من باشم

خودشو شهید نکرد ، حق رو شهید کرد

گفت یه شب مهلت بده

تو این شب مهلت برای چیه؟!

که من میخوام خودمو شهید کنم یا حق رو شهید کنم

حق رو شهید کرد !

گفت من باشم تو نباشی

دید نمیتونه از چشم و ابروی خوبان ری و مقام سلطنت و عیش و عشرت دو روزه باطل نمیتونه بگذره حق رو شهید کرد

ماهم هر لحظه در تمام شئون زندگی مون هر روز این واقعه رخ میده

حق رو زیر پا نذار خودتو زیر پا بذار

اگر دیدی منافع تو در اینست که حق رو زیر پا بذاری

منافع خودت رو زیر پا بذار

من جواب سوالامو دارم یکی یکی میگیرم

یادمه بارها سوالم این بود که پیام عاشورا چیه و چی باید بدونم

تا اینکه تو فایل الهی قمشه ای تازه درک کردم و تو کتاب عشق خدا که آستان مقدس رضوی ،امام رضا چاپش کرده بود و هدیه گرفتمش و اونجا خوندم که دوست داشتن اهل بیت به خاطر خدا باید باشه

وگرنه اگر دوست داشتنی باشه که خدا درش نباشه شرک هست

من یاد گرفتم که جور دیگه ای امام حسین و اماما رو دوست داشته باشم

یاد گرفتم که وقتی به اماما عرض ادب میکنم و یا گریه میکنم ،خدارو اول ببینم و عظمت خدارو در اماما ببینم و اول ادای احترامم برای ربّ باشه که در اونها تجلی پیدا کرده

اینکه اماما انقدر تلاش کردن تا کنترل ذهن داشته باشن که بشن دوست خدا ،که خداگونه باشه رفتاراشون و ازشون سعی کنم که یاد بگیرم و مهم تر از همه عمل کنم

اینکه من هم سعی کنم اماما رو الگوی خودم قرار بدم تا یاد بگیرم ازشون

من از عاشورا درسی که گرفتم اینه که هر روز عاشوراست و هر روز باید من تصمیم بگیرم که خدارو یاد کنم و هرچی خدا گفت تسلیمش باشم

همونجور که امام حسین تسلیم خدا بود

همونجور که حضرت ابراهیم تسلیم خدا بود

من هم سعی کنم عمل کنم

وقتی رسیدم میدان آزادی از دور کشتی نجات رو دیدم دلم لرزید نمیدونم چرا یه انرژی تو سرم حس میکردم و عین یه برق بود

وقتی نزدیک تر شدیم با مادرم و دیدم عین بین الحرمین چراغ گذاشتن و نگاه کردم ،دوباره اون حس رو داشتم و چشمام پر اشک شد

هم دلم میخواست کربلا بودم و هم از اینکه رفتم میدان آزادی از خدا سپاسگزاری کردم که من رو به این مکان که حضور خدا رو بیشتر و بیشتر حس میکنم و عظمتش رو حس میکنم دعوتم کرد

من و مامانم رفتیم و از بین چراغایی که مثل بین الحرمین بود رد شدیم تا بریم سمت کشتی

من از پشت کشتی رفتم و داشتم نگاهش میکردم و رفتم از نزدیک دستمو به چوب کشتی زدم کنجکاو بودم که چجوری ساختنش این کشتی بزرگ رو و همه این ها عظمت خداست

وقتی اومدم سمتی که روی بادبان ها نوشته بود سفینه النجات و اسمای امام ها ، به یکباره گریه کردم ،یاد خوابم افتادم که تو روز شمار تحول زندگیم نوشتم که

خواب دیده بودم که یه جایی شبیه دریا بودم مادرمم بود و چند تا از فامیلامون ،انگار ما روی آب دریا بودیم و اصلا نمیفتادیم توی آب ، انگار یه لایه فرش بین ما و آب بود ولی قشنگ میدیدم که روی آبیم و یه جور شیشه ای بود انگار

که حتی تو خوابم هم میگفتم مگه میشه من الان دراز میشکم ببینم میفتم تو آب یا نه و میدیدم نه اصلا نمیرم زیر آب

و یادمه تو خواب رفتم گوشه اون فرش یا پارچه یا شیشه نمیدونم اسمشو چی بذارم ،گرفتم و زیر آب رو نگاه کردم

اول یه قسمت تاریکی دیدم و یه آبی تیره و بعد دیدم

یه شهر زیبا که حتی اتوبوس هم میدیدم همه چی پر بود از نور شهر نورانی با چراغای زیاد

وقتی سرمو سمت راست برگردوندم دیدم یه کشتی خیلی خیلی بزرگ و نورانی و طلایی که بدنه اش از طلا بود و بادباناش و نوشته هاش میدرخشید

وقتی نگاه کردم داشتم مادرمو صدا میکردم تو خواب که بیا ببین یه کشتی زیبا میبینم زیر آب که یهویی دیدم یه گنبد طلایی و مکان خیلی خیلی بزرگی که شبیه مسجده ولی مسجد نبود ،تو خواب حس میکردم که مسجد نیست و انقدر نورانی بود و زیبا و طلایی که محو نگاه کردنش شده بودم و میگفتم مادر ببین چقدر زیباست

و وقتی از خواب بیدار شدم اولین کلمه ای که به زبانم جاری شد سفینه نجات بود و فهمیدم که اون گنبد هم گنبد حرم امام حسین و دقیقا حیاط حرم امام حسین بود به اون بزرگی و عظمت و نورانی

اون روز من حس کردم تابلو نقاشی جدید سفینه نجات و هرچی که دیدم روقراره بکشم این طرحش هست و حتی طراحیشم کردم ولی چون طراحیم خیلی قوی نیست نتونستم هرآنچه که دیدم رو درست به تصویر بکشم و خدا بهم گفت تا هرچی تو خواب دیدم به تصویر بکشم ،بعد اون روز من هنوز اون نقاشی رو نکشیدم

ولی امروز من اون کشتی نجات رو در واقعیت دیدم

درسته عین اون کشتی که تو خواب دیدم از طلا نبود و نورانی تر نبود ولی نورانی بود

وقتی با مادرم وایسادیم و من اشک ریختم گفتم مامان من این کشتی رو تو خواب دیده بودم یادته بهت گفتم؟؟؟

گفت آره یادمه

یکم گریه کردم و با مادرم عکس گرفتیم و رفتیم تا از پله های کشتی بریم بالا

من تو اون لحظات همه اش داشتم این انرژی رو از قلبم و سرم حس میکردم ، سرم یه جور نمیدونم برق داشت انگار ،یه جورایی بخوام تشبیهش کنم شبیه سوزن سوزن شدن دست بود ولی نه خیلی فراتر از اینا بود ، نمیدونم چجوری توصیفش کنم این انرژی رو

هی چشمام پر اشک میشد و میگفتم خدا ممنونم که منو آوردی به این مکان و ازش خواستم کربلا باشم و گفتم من لایقشم که برم کربلا ،من ارزشمندم که منو کربلا ببری خدای من میدونم ارزشمندم و میشه

وقتی رفتیم بالای کشتی خیلی حس خوبی داشت ،هم شربت و هم چای میدادن و از بالا چراغای بین الحرمین رو که شبیه سازی کرده بودن میدیدم و خیلی حس خوبی داشتم

خیلی فضای معنوی بود خیلی زیبا بود

عظمت خدا که بعد از هزاران سال باز هم با عشق پا برجا بود تا بگه عظمت خداست ،هر کس از خودش بگذره و رها بشه و تسلیم بشه و هرآنچه درجهان هستی هست بگذره خدا عزیزش میکنه

اونجا وقتی وایساده بودم و به کشتی نگاه میکردم درمورد همون خواسته ام دوباره به خدا گفتم که من نمیخوامش درسته ته دلم خواستش رو طلب دارم ولی کمکم کن تا رها بشم و بگذرم

و همینجور داشتم نگاهش میکردم و حرف میزدم

وقتی مراسم تموم شد چراغارو خاموش کردن و کشتی هم تو تاریکی خیلی زیبا دیده میشد

داداشم که اومد دنبالمون ،من و مامانم رفتیم از کنار کشتی رد بشیم خیلی زیبا دیده میشد وایسادم و عکس گرفتم ،فوق العاده زیبا بود

امروز فوق العاده عالی ترین بود و زیبا و بی نهایت از خدا سپاسگزارم