روزشمارِ تحول زندگیِ من | فصل 5 - صفحه 15

بنام رب یکتا

سلام به استاد عزیزم و تمامی اعضای خانواده صمیمی عباس منش، امیدوارم حالتون خوب و لبتون خندون باشه، سپاس گذارم خداوندم که دوباره این فرصت بهم داد تا بیام و یه کامنت دیگه توی این فضای روحانی بنویسم،

خوب بریم سراغ موضوع این فایل، یه چیزی که خیلی چشمک زد برام توی این فایل استاد شخصیت خود شما، اینکه چقدر در لحظه داره کلام خداوند در شما جاری میشه به راحتی و شما چقدر تسلیم خداوند هستید و مقاومت خیلی کمی دارید و با این جریان زندگی بخش هماهنگ هستید، چقدر راحت به سوالات پاسخ میدید، به سوالاتی که همه پایه و اساسش بر میگرده به ذات خودمون یعنی خداوند،

عاشق این شخصیت شما شدم من، بی کله میری جلو و خیالت راحته که خداوند هست که هدایت میکنه، مثل اون موقعی که از خونه زدی بیرون و اون شرایط نادلخواه رو تحمل نکردی، مثل مهاجرتت به بندر عباس و بعد از اون به تهران و مثل مهاجرتت به آمریکا و همه کارهایی که تا به الان انجام دادی، من شباهت های زیادی با شما دارم و حتی از لحاظ چهره هم خیلی شبیه به شما شدم، امیدوارم که بتونم توحیدی زندگی کنم و مثل شما در مسیر ابراهیم قدم بردارم و از جایگاه ابراهیم خداوند رو بشناسم و بپرستمش،

الگو گرفتن که توی این فایل یه اشاره هم بهش شده بود و در مورد مصاحبه با افراد شما توضیح دادین خیلی برای من الهام بخش شد تا بیام و این کامنت بنویسم، من خیلی ارتباط زیادی با این موضوع برقرار میکنم و با دیدن و شنیدن کارهایی که بقیه انجام میدن ایمانم قوی تر میشه که منم میتونم… چند روزی هست که این موضوع داره خودشون بهم نشون و بهم چشمک میزنه حتما خداوند داره مثل قبلاً که منو هدایت کرده به مسیر درست این سری هم داره همین کارو میکنه، من قبلاً اصلا به این موضوعات اهمیتی نمی‌دادم یا بهتره بگم اصلا موتوجهشون نمی‌شدم ولی توی این یکسال اخیر حساسیتم به دیدن این پیغام ها زیاد شده و وقتی دنبالشون کردم و ریشه ای بهشون نگاه کردم متوجه خیلی چیزا شدم، مثل دیدن چندین بار گاو یا سگ در طول روزها و هفته ها یا شنیدن اسمشون و یا دیدن واکنش جسمم و ظهور امیال و شهواتی که در من ایجاد میشه،

هنوز خیلی خوب نشدم توی تشخیصشون ولی تا حدود زیادی راه رو هموارتر میکنند تا بتونم تصمیم درست تری بگیرم نسبت به قبلا و مهارتم داره بیشتر میشه توی دیدن نشونه ها،

این عادت در من ریشه داره و من قبلاً ناخودآگاه هم از این عادت در بعضی از مسائل زندگیم استفاده میکردم، بازم برمیگردیم به موتور خخخ این موتور ید طولایی در زندگی من داره، هر موقع من می‌دیم کسی با موتور می‌تونه یه کار خواستی بکنه من هم به خودم میگفتم منم میتونم، برای همین وقتی توی رانندگی توی کوه بیابون فضا رقابتی میشد من چنان دست فرمونم بهتر میشد که خودم باورم نمیشد مخصوصا اگر کسی که باهاش رقابت میکردم از من جلوتر بود، اون الگو میکردم و توی فرصت مناسب ازش میزدم جلو و برنده میشدم یا طرف متوجه میشد که نمیتونه با من رقابت کنه و کوتاه میومد (البته قبلاً خیلی اینجوری بودم الان بهتر شدم)، حالا میخواستم اینو بگم که وقتی یه الگو یا کسی که میتونم ببینمش و از من جلوتر بود این انگیزه و باور رو در من ایجاد میکرد که منم میتونم منم، چیزی از اون کم ندارم و به همین روش تونستم توی مهارت رانندگی پیشرفت کنم هم در موتور و هم در ماشین، یادمه اولین باری که سوار ماشین شدم توی سن کم که هنوز گواهی نامه نداشتم وقتی با دوستم نشستیم توی ماشین پدرم که یه پیکان بود و ماشین به حرکت در آوردم دوستم باورش نمیشد که بدون اینکه ماشین خاموش بشه شروع به حرکت کرد و به من گفت مطمعنی که اولین بارت هست… من قبلاً با دیدن الگوها، پدرم و دیگران رو در حال رانندگی دیده بودم و از اونجایی که علاقمند به رانندگی بودم تمام حرکاتش رو حک کرده بودم و در عمل برای خودم استفاده کردم و چقدر خوب نتیجه گرفتم،

البته که من فقط تقلید نکردم و از خودم هم خلاقیت داشتم توی تمام کارهایی که کردم، هم توی رانندگی و هم شغلم، باید من توی رانندگی و کارم ببنید که چطور عمل میکنم تا متوجه بشید، درست من موتور و ماشین سواری با دیدن دیگران و راهنمایی هاشون یاد گرفتم ولی من به شیوه هیچ کدوم اونا رانندگی نکردم، من سبک خواست خودم رو دارم، من از یه موتور 125 سی سی طرح هندا جوری توان می‌گیرم و جوری رانندگی میکنم که کسایی که توی لول های بالا با موتور های تریل این کارو میکردن، من هیچ محدودیتی برای خودم نمی‌دیدم و جالب بود موتور و ماشین من توی هر جمعی بودم سالم ترین و ساز ترین بود، میگم این درحالی بود که من بالا ترین فشار بهشون میاوردم، در مورد شغلمم با داشتن الگویی مثل پدرم که کارش فوق العاده بود من به اون هم اکتفا نکردم و بازم خلاقیت از خودم داشتم و کارهارو جوری پیش می‌بردم که سرعت کار تقریبا 3 برابر میشد و تمیزی کار حتی خیلی بهتر از پدرم… البته این کارهارو ناآگاهانه انجام میدادم و براش ارزشی قائل نبودم و پیشرفت خواستی هم حاصل نشد تا یک سال اخیر که فهمیدم و مسیر خودم رو پیدا کردم، شجاعت تر شدم و از دایره امنم خارج شدم توی زمینه شغلی به صورت تکاملی خودم رو رشد دادم و مهارت هام رو دارم هر روز بیشتر میکنم، خداوند هم از موقعی که دید من از درون بزرگتر شدم و ظرف درونیم بزرگتر شده شرایط و موقعیت های برام فراهم کرد که اوضاع هر روز داره بهتر میشه، عجله ای ندارم و منتظر رسیدن به مقصد نیستم البته سعی میکنم…

بعضی موقع ها باد میوزه و یکم حواسم پرت میشه ولی باز میام توی مسیر، به خودم سخت نمیگیرم و از زندگی لذت میبرم، عاشق زندگی کردنم و براش تلاش میکنم، میگن شرایط سخت نوید بخش روز های خوب هستند، و به قول خداوند که میگه بادها حمل کننده ابرهای باران زا هستند…

امیدوارم مفید بود باشه برای خودم که سرشار از آگاهی بود،

استاد و مریم عزیزم بابت تمام محربونایتون عاشقتونم و از اینکه توی این مسیر زیبا با شما هم سفر شدم خیلی خوشحالم و همینطور تمام اعضای خونواده خودم سایت عباسمنش، براتون بهترین هارو از خداوند یکتا آرزو میکنم و عاشقتونم.