چه موضوعی را باور کرده ای؟ - صفحه 10

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«وَاکْتُبْ لَنَا فِی هَٰذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَهً وَفِی الْآخِرَهِ إِنَّا هُدْنَا إِلَیْکَ قَالَ عَذَابِی أُصِیبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَالَّذِینَ هُم بِآیَاتِنَا یُؤْمِنُونَ» (ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ، ﻧﻴﻜﻲ ﻣﻘﺮّﺭ ﻛﻦ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻪ ﺍﻳﻢ. [خداوند] ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻋﺬﺍﺑﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﻰﺭﺳﺎﻧﻢ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ بزودی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻰﭘﺮﻫﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺯﻛﺎﺕ ﻣﻰﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻳﺎﺗﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰﺁﻭﺭﻧﺪ، ﻣﻘﺮّﺭ ﻭ ﻟﺎﺯم ﻣﻰﺩﺍﺭم (١56 أعراف)

—————————————————————————

سلام ارباب من، سلام پروردگار من ، با قلبی تسلیم و خاضع از درگاهت درخواست میکنم که هدایت و حمایتم کنی تا از تو و برای تو بنویسم. خدایا کمکم کن تا چیزی رو بنویسم که مایه رشد و آگاهی من باشه. خدایا، ولی و سرپرست و دوست من تویی و خودت وعده دادی هر کسی که تو را به دوستی و سرپرستی انتخاب کند او را از تاریکی‌ها به سمت نور هدایت کنی. «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» از نور خودت بر من ببار که در تاریکی های ظلمت جهل و گمراهی خودم یاور و سرپرستی جز تو نمی‌شناسم. خدایا تو خود شاهدی بر ذهن و قلبم که نمیدانم چه بگویم و چه بنویسم، اما ایمان دارم، باور دارم که بر قلبم الهام می‌کنی تا بنویسم.

خدایا توکل بر تو ؛ می‌نویسم و می‌خوانم به نام با عظمتت که باعث روشنی و خضوع قلبم هستی.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ ؛ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ؛ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ؛ اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ؛ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ؛ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ»

—————————————————————————

سلام و درود فراوان به استاد عباس منش جانم. از صمیم قلبم خدا رو شاکرم که این فایل رزق آگاهی امروزم شد. استاد تصویر شما رو که روی بنر سایت دیدم اولین چیزی که گفتم این جمله بود «ای جاااااانم … »

سلام و درود به استاد شایسته جان عزیز و بزرگوار ، قدردان تک تک ثانیه های عمر با برکت و عزیز شما هستم که این فایل رو برامون ضبط کردین و برامون روی سایت قرار دادین. بخاطر هر ثانیه از تلاش شما سپاسگزارم استاد شایسته جان. سپاسگزارم بخاطر هر ثانیه ای که دوربین رو روی دست گرفتین تا این کلام توحیدی استاد رو به ما هدیه بدین، سپاسگزارم از شما، خداوند به تلاش شما برکت و نعمت بینهایت عطا کنه.

سلاااااااااااااااااام و دروووووود فراووووووون به دوستان نازنینم ،مخصوصاً شاگردای شاد و شیطون و بازیگوش ته کلاس ، کلا اومدم که دسته جمعی قریت الی الله کلاس رو شلوغ کنیم.

اینجاست که حافظ شیرازی میگه :

«درختِ دوستی بنشان که کامِ دل به بار آرد ؛ نهالِ دشمنی بَرکَن که رنج بی‌شمار آرد»

«چو مهمانِ خراباتی به عزت باش با رندان ؛ که دردِ سر کشی جانا، گرت مستی خمار آرد»

تفسیرش با خودتون…

—————————————————————————

«چه موضوعی رو باور کرده‌ای؟!»

یکی از مهارتهای بینظیر و شگفت انگیز استاد عباس منش که امیدوارم منم بتونم کسبش کنم اینه که همیشه سوالات عالی می‌پرسه ، یه سوال خوب خودش بیش از 50% پاسخ و راهنمایی رو به همراه داره. و مطمئنم این هم الهام الهیه و هم تکامل لازمه. از خداوند میخوام که هدایتم کنه جوری تکاملم رو طی کنم که هر بار از خودم سوالات خوبی بپرسم که مایه خیر و برکت دنیا و آخرتم‌ باشه و هدایتم کنه به همون صراط المستقیمی که توی سوره حمد از خداوند درخواست میکنیم.

—————————————————————————

وقتی داشتم صحبتهای ارزشمند استاد رو گوش میدادم، بخشی از خاطراتم مثل فیلمهای سینمایی توی ذهنم شروع کرد به پخش شدن. هر چقدر توی کودکیم جستجو کردم چیزی یادم نیومد که باور قدرتمند کننده ای بهم داده باشن.

یادم هست همیشه بهم میگفتن تو هیچی نمیشی، عرضه هیچ کاری رو نداری، ترسو و بزدلی ، و مخصوصاً در مورد درس و تحصیل فقط و فقط ابزار تنبیه و سرزنش رو یادم میاد و این جمله که شما هیچکدوم تون هیچی نشدین… در مورد سلامتی هیچوقت باورهای خوبی نداشتیم و همیشه گفتن ما خانوادگی بنیه جسمی ضعیفی داریم و ژنتیکی زود مریض میشیم…

باورهای مذهبی رو شخم نزنم براتون ولی همین رو بگم که توی باورهای مزخرف مذهبی که من یادم میاد، که ما سگ درگاه فلانی هستیم، ما اصلا هیچ ارزشی نداریم که بهمون نگاهی کنند تا چه برسه با خود خدا مستقیم و رو در رو گفتگو کنیم ، همین الانش اگه تو مسجد محلمون بگم خداوند بهم اینو گفت … منو تکفیر میکنن.

و هزاران باور غلط دیگه

خداوکیلی به خودم امیدوار شدم که حتی قبل از اینکه بیام توی سایت، یه سری باورها رو تغییر داده بودم و خودم نمی‌دونستم.

در مورد اینکه تو خنگی و هیچی نمیشی ، من این باور رو جایگزین کردم که من خیلی باهوشم و استعداد دارم و خیلی زود هر چیزیو یاد میگیرم ، مخصوصاً اگه مباحث فنی و صنعتی و مهندسی باشه.

همین چند وقت پیش بود یه کلیپ توی یوتیوب دیدم در مورد موتور J58 هواپیمای SR71 که چطوری این موتور میتونسته باعث بشه این پرنده 3,2 ماخ سرعت بگیره ، (که البته سالهاست زمینگیر شده و دیگه پرواز نمیکنه) وقتی توی کلیپ داشت موتور رو توضیح می‌داد من دونه دونه اتفاقاتی که توی موتور می‌افتاد رو میتونستم تجسم کنم، (IGV ، اکچوییتور چرخش و زاویه پره های توربین محفظه احتراق ، نازل‌های کوچیک پاشش سوخت توی رینگ افتربرنر) وقتی می‌گفت فشار اضافه کمپرسور از طریق این داکتهای جانبی تخلیه میشه به سمت خروجی ، من میتونستم لحظه افزایش فشار و باز و بسته شدن دریچه‌ها رو توی ذهنم تجسم کنم. وقتی آیرودینامیک رو توضیح می‌داد من میتونستم سرعت گرفتن و زاویه گرفتن سطوح بال توی سرعت 3,2 برابر سرعت صوت رو تجسم کنم. شکافته شدن هوا توی سرعت سوپرسونیک رو میتونستم تجسم کنم. انگار یه قایق که داره با سرعت آب رو میشکافه.

این باور درونی منه که میتونم اینها رو یاد بگیرم و توی ذهنم طراحی شون کنم .

—————————————————————————

در مورد باور سلامتی من هر بار جایی از بدنم درد گرفته گفتم راهش اینه که فعال باشم و ورزش کنم. من الان که 37 سالمه نتیجه تست ورزشم از 20 سالگیم بهتره. روزی که اومدم توی آتشنشانی حدوداً 26 سالم بود. امروز آمادگی جسمانیم از 26 سالگیم هم بالاتره. با اینکه همیشه همه گفتن سن که بالا می‌ره توان جسمی کمتر میشه.

دقیقاً من هر سال است ورزشم رکورد سال قبل خودمو زدم.

استاد مثال جراحی کتف حسن یزدانی رو گفتن. من یاد کتف خودم افتادم. سالها پیش کتفم آسیب دیده بود و دکتر گفته بود باید عملش کنی، و من باور داشتم که خودش خوب میشه، من باید روش کار و تمرین کنم و ورزشش بدم تا قویتر بشه، عمل جراحی و استراحت ضعیفش می‌کنه… نامبرده همین الان می‌تونه 20 تا بارفیکس روی همون کتفها بزنه ، کتفهایی که عمل نشدن و الان به لطف خداوند سلامت سلامت هستن. من فقط باور داشتم باید روش ورزش کنم تا خوب بشه.

—————————————————————————

در مورد باورهای مذهبی هر چی قرآن رو خوندم و سرچ کردم دیدم خداوند با همه عظمتش نه تنها هیچوقت بنده اش رو تحقیر نکرده ، بلکه گفته : «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا» داره میگه ما به بنی آدم کرامت و فضیلت و رزق پاکیزه دادیم به همه مخلوقات برتری دادیم ؛ یادم میاد اگه هم از قرآن چیزی میگفتن آیات عذاب رو میگفتن برامون، فکرشو بکنید توی دوران نوجوانی من میگفتم ببین هر کاری کنی تو اول و آخر فقط باید بری جهنم، هیچ راه نجاتی نداری مگر اینکه فلان امام شفاعتت رو بکنه. ولی الان باور دارم که خداوند همه رو هدایت می‌کنه ، خداوند با همه صحبت میکنه، هر کسی می‌تونه توی قلبش با خداوند ارتباط بگیره. تا بود من از روحانیون و منبریها شنیدم که اگه بخوای با خدا حرف بزنی بهت میگه : «قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَلَا تُکَلِّمُونِ» و بعد تاکید میکردن اخسئوا خطاب به سگه.

اون همه «الرحمن الرحیم» ها و «الغفور الرحیم» ها یکیش برای من نبود؟ اخسئوا شد سهم من ؟ نه نه خدای من هزاران بار از رحمتش حرف زده. من «الغفور الرحیم» ش رو میخوام ، «الرحمن الرحیم» ش رو میخوام ، «الغنی الحمید» ش رو میخوام ، وهاب بودن و خیرالرازقین بودنش رو میخوام.

—————————————————————————

من باور خلاق بودن و توانایی رو در وجود خودم ایجاد کردم، تا پیش از این پدرم و برادرهای بزرگم هزاران بار ناتوانی رو بهم گفته بودن.

من باور دارم که میتونم سخنران خوبی باشم‌ و برای بقیه سخنرانی کنم، کما اینکه این کارو بارها انجام دادم و بعداً افراد بهم گفتن که چقدر آموزش های من براشون تاثیر گذار بوده. (آموزشهای شغلی). حتی باور دارم اگه یه کم تمرین داشته باشم حتی میتونم انگلیسی سخنرانی کنم. من این باور رو در خودم ایجاد کردم که وقتی موضوعی رو میخوام آموزش بدم ، اون رو خیلی عالی آموزش میدم و از جنبه ای اون رو توضیح میدم که افراد خیلی عالی یادش میگیرن.

اینها چیزی نیست که من توهم زده باشم برای هر کدومش یه بکگراند دارم، یادمه سالها پیش که توی زبانسرا، کلاس زبان میرفتم وقتی یه ماجرایی رو سر کلاس تعریف میکردم بعدش استاد یا بچه های کلاس میگفتن حمید تو خیلی خوب و مسلط و نان استاپ صحبت میکنی ، با اینکه ما می‌دونیم دایره لغاتت از ما پایین تره ، ما کلمات بیشتری نسبت به تو بلدیم ولی نمی‌تونیم مثل تو مسلط صبحت کنیم.

—————————————————————————

چند سال پیش یه مینی سریال اکران شد در مورد حادثه چرنوبیل، کنجکاوی من اونقدر زیاد بود که چندین بار سریال رو دیدم و بعداً شروع کردم به سرچ کردن گوگل و یوتیوب در مورد این حادثه و در ادامه در مورد نحوه کار انواع رآکتور های اتمی. به حدی که الان (نه به صورت خیلی دقیق و دیتیل) ولی میتونم بهتون بگم رآکتور های تایپ RBMK چطوری کار میکنن و اصلا چرا راکتور 4 چرنوبیل منفجر شد.

وقتی اومدم توی آتش‌نشانی سر کار بچه‌های آتش نشانی فقط کار با تجهیزات آتش نشانی رو بلد بودن ولی هیچ ذهنیتی در مورد واحد‌های مختلف پالایشگاه نداشتن. (واحد‌های پروسس گاز ؛ با این منطق که کار ما نیست) من یکی از اولین افرادی بودم که واحدها رو طبق نقشه های P&ID شروع کردم به یاد گرفتن و هر موقع یه اپراتور واحد رو بیکار میدیدم میگفتم بیا برام توضیح بده واحدت چطوری کار می‌کنه. (حتی بوده به اپراتور واحد یه چیزی رو گفتم بهم گفته نه همچین چیزی رو نداریم ، گفتم چرا مثلا یه خط لوله هست از برج دیهگزانانیزر واحد 105 میاد میخوره به دیگسینگ درام 103 ، خلوص میعاناتش هم خیلی بالاست ؛ واقعاً طرف نمیدونسته، یا مثلاً یه لوله از واحد 127 آب رو میاره با میعانات گازی قاطی می‌کنه ، طرف نمی‌دونسته. بعد که توضیح دادم براش رفته پرسیده خودش تعجب کرده)

اگر باور توانایی و قدرت یادگیری نبود من این کارها رو نمی‌کردم و چیزای جدید رو یاد نمی‌گرفتم.

من باور دارم آدم فنی و دست به ابزاری هستم. و هر چیزی که توی خونه خراب میشه برمیدارم باز میکنم. میگم این که خراب شده. من بازش میکنم یا درست میشه یا خرابتر ولی در هر صورت من یه چیز جدیدی یاد میگیرم.

یه دوست عزیزی داشتم ، هر وقت موقع رانندگی خسته میشد و ماشینش رو میداد تا من رانندگی کنم همیشه منو مسخره میکرد که تو رانندگیت خیلی بده، میگفتم من فقط دارم سعی میکنم بیشتر از ماشین خودم مراقب ماشینت باشم. واقعاً خودم داشتم باور میکردم که رانندگیم خیلی بده. ولی وقتی با ماشین خودم رانندگی میکنم میدیدم نه تنها رانندگیم بد نیست که حتی مهارت خیلی خوبی هم دارم. فقط موقعی که سوار ماشین خودمم نگران نیستم. (ضمن عرض ارادت و خضوع به درگاه خداوند و یادآوری لطف همیشگی پروردگار که محافظ ماست)

—————————————————————————

یه باور جدیدی داره توی ذهنم ساخته میشه و اونم اینه هر وقت تو شیفت میخوام برای فایل کامنت بنویسم زنگ عملیات میخوره …

این چندمین باره که توی حین نوشتن کامنت زنگ میخوره (ایموجی با دست زدن تو پیشونی)

یادم رفت کجا بودم و داشتم چی میگفتم …

یه باور دیگه ای که من قبلا توی کامنت ها در موردش نوشتم دیدن عدد 55 و 555 بود. هر وقت هر جا عدد 55 رو میبینم میگم نعمت و ثروت داره به زندگیم میاد ، خدا رو صد هزار مرتبه شکر. وقتی ذهنم درگیر شرایط سخت مالی میشه، یهو یه جایی عدد 55 یا 555 رو میبینم میگم خداوند داره بهم خبر از یه واریز به حساب میده. خدا رو شکر. باران نعمت الهی همواره در حال باریدنه. الان دیگه وقت دریافته. اونقدر این موضوع برام اتفاق افتاده ، که اصلا بی اختیار تا عدد 55 میبینم یه لبخند میزنم و میگم خدایا شکرت. اعداد دیگه ای هم هستن که هر کدوم یه معنی خاصی برای من دارن. (تاکید میکنم این فقط یه بازی ذهنیه که من برای خودم ساختم ، ولی اصل توحیده، اصل اینه که نعمتهای الهی همواره و هر لحظه جریان داره. چه من 55 ببینم چه نبینم. ولی من با این بازی ذهنم رو متوجه این موضوع میکنم) هر وقت سوالی دارم و عدد 415 رو میبینم توی اولین فرصت سوره سجده رو گوش میدم ، (سوره سجده صفحه 415 است) و بعدش منتظر میمونم جوابها بهم گفته بشه.

یه ماجرای دیگه که باور محدود کننده بود برام و البته استاد هم مثالش رو زدن، در مورد تولد بود. من توی ماه خرداد و توی روز تولدم حالم منفی میشد و افسردگی میومد سراغم. همیشه تحقیر و تمسخر های برادر بزرگترم یادم میومد که می‌گفت آخه کدوم احمقی روز جمعه بدنیا میاد ، اینقدر تولدت مایه بدبختی بود که عزای عمومی اعلام کردن. و همیشه تا یادم میاد 14 و 15 خرداد همیشه مملکت سیاه پوش بوده و عزای عمومی بوده. و این شده به صورت پیشفرض احساس افسردگی و ناراحتی. همیشه خدا خدا میکردم هر چه زودتر خرداد تموم بشه. به لطف آموزشهای سایت هر بار شرایط برام بهتر و بهتر میشد و نگاه توحیدی تری به این ماجرا داشتم. ولی اعتراف میکنم بازم امسال چند روز منفی بودم ولی به لطف آیات قرآن و فایلهای گنجینه ارزشمند دوازده قدم ازش عبور کردم. و نامبرده نیاز نیست منتظر بمونه تا خرداد تموم بشه حالش خوب بشه، چون آلردی همین الان عالیم …

بچه های شاد و شیطون آخر کلاس دستا بالا، دست و جیغ و هورا یادتون نره… (میان برنامه بود)

—————————————————————————

یه باوری که این روزها دارم تلاش میکنم برای خودم بسازم اینه که خداوند از دریچه قلب خودم به جهان من و به رفتارم نگاه می‌کنه ؛ و هر چقدر من خوش قلب تر، خوش اخلاق تر ، مهربان تر باشم و با انسانها به خوبی برخورد کنم ، صبور باشم، در موردشون فکر مثبت داشته باشم خداوند هم به همون اندازه بهم اجازه میده در مدار توحید و یکتاپرستی اوج بگیرم. وقتی یه نفرو میبینم به نکات مثبتش توجه کنم ، و رفتار هیچکس رو قضاوت نکنم.

(اینم تفسیر همون دو بیت از غزل حافظ که بالا گفته بودم)

—————————————————————————

یه چیز دیگه ای که از بچگیم یادم میاد این بود که همیشه بهم میگفتن حمید خجالتیه ، اینقدر نمیخواد خجالتی باشی . این درحالی بود که من حتی معنی کلمه خجالتی رو نمی‌دونستم. ولی این جمله رو هزاران بار تکرار کردن توی ذهنم. از طرفی بازخورد های منفی هم از سمت خانواده و مدرسه (و مخصوصاً مدرسه) میدیدم ، چون من انسان برونگرا و خوش خنده ای بودم ، و بخاطر این خوش خنده بودن بارها تنبیه شدم. الان هر کی منو ببینه فکر می‌کنه من درونگرا هستم (و حتی بدتر اینکه این پسره چقدر مغروره) ؛ حتی خودم هم فکر میکردم درونگرا هستم. ولی چند بار تست زدم دیدم شخصیت من میانگرا مایل به برونگراست ولی بخاطر همین باورهای غلط باعث شده که کلا از جمع فراری باشم. یا وقتی میخندم بلافاصله ذهنم آلارم بده که خندیدن کار زشتیه.

یا باورهایی که استاد در مورد شرایط مالی میگفتن تقریباً من در گذشته همه اش رو داشتم، هر چند الان کمی بهتر شدم و صد البته شرایطم هم بهتر از گذشته است.

یه مثال دیگه استاد عباس منش در مورد داشتن استعداد ذاتی بود در مورد یک سری چیزها. یادم افتاد به یکی از استعدادهای ذاتی خودم.

من از بچگی نقاشیم خیلی خوب بود، ولی نه نقاشی طبیعت و چهره و گل و درخت و … نقاشی در مورد سازه های دست بشر. خدا می‌دونه چقدر من نقاشی هواپیما و هلیکوپتر و ماشین و تانک و کشتی … می‌کشیدم. و سالها بعد وقتی دوستم رشته کار و دانش بود نقشه های درس رسم فنیش رو می‌آورد تا من براش بکشم. یه نگاه میکردم نمای پشت قطعه رو‌ تجسم میکردم. وقتی خودم رفتم آموزشگاه مکانیک نیروی دریایی و بعدها که رفتم دانشگاه، من همیشه بهترین رسم فنی رو داشتم…

استعداد ذاتی من طراحی صنعتی بود.

همین چند وقت پیش بود (توی کامنتم هم نوشته بودم) رئیس آتش‌نشانی ازم خواست روی نقشه اتوکد شبکه آب پالایشگاه (شبکه آب آتش نشانی و واحد پمپاژ آب) کار کنم. چیزی که واحد مهندسی طراحی کرده بود ولی کلی نقص داشت. منم تا حالا اتوکد کار نکرده بودم. یه مدت وقت گذاشتم کلی از باگهای نقشه رو اصلاح کردم. برادرم قبلاً با اتوکد کار کرده بود، وقتی از برادرم یه سوال پرسیدم در مورد اتوکد و نقشه رو نشونش دادم گفت نه بابا من اینا رو بلد نیستم ، اینا نقشه های صنعتیه، من نهایتاً چندتا پلان ساختمون رو کار کردم. (اینم از آموزشهای استاد یاد گرفتم که خودتون رو بندازید توی چالشهای جدید مخصوصاً اگه یادگیری یه موضوع جدید باشه ، یه جاهایی هم گیر می افتادم میگفتم خدایا کمکم کن ، خدا هم واقعا کمکم میکرد جوابشو پیدا کنم)

من اسکچ آپ رو خودم به صورت خود آموز یاد گرفتم و تجهیزات پالایشگاهی رو توی محیط سه بعدی طراحی میکردم که برای آموزش استفاده بشه. من باور دارم این استعداد ذاتی رو دارم. استعداد ذاتی طراحی کردن تجهیزات صنعتی. و امید دارم که بتونم توی همین زمینه یه کارای مفیدی بکنم. چیزی که در کودکی به شکل نقاشی کشیدن خودشو نشون میداد و بخاطر نقاشی کشیدن توی کتابهام تنبیه میشدم، بعد از سالها فهمیدم نه تنها نقطه ضعف نیست که نقطه قوته…

(سر کلاس درس فلسفه و منطق حوصله ام سر می‌رفت و بجای گوش دادن به حکمت مشاء و موجبه بودن کبریٰ و کلی بودن صغریٰ ، کشیدن عکس یه ناوشکن جنگی توی کتاب برام جذابیت بیشتری داشت)

—————————————————————————

استاد مثال امباپه رو زدن، منم دو تا شخصیت رو یادم اومد.

یکی شون استیو هاروی مجری تلویزیونی بود که می‌گفت وقتی بچه بودم توی مدرسه گفتم میخوام برم توی تلویزیون و معلم جلوی کلاس مسخره ام کرد، الان هر سال روز تولد معلمم براش یه تلویزیون هدیه می‌فرستم که بهتر بتونه منو توی تلویزیون تماشا کنه.

یکیشون هم جیمی کیمل کمدین و مجری معروف تلویزیونی بود (که افراد معروف و سرشناس مثل اوباما و میشل و کامیلا هریس و سلبریتی ها توی برنامه اش مهمان بودن) ؛ توی مراسم شام اصحاب رسانه با رئیس جمهور (زمان اوباما) بعد از اجرای برنامه اش از چند نفر تشکر کرد و گفت: متشکرم آقای میلز معلم تاریخم که بهم گفته بودی تو هیچوقت هیچی نمیشی ، آقای میلز من الان میخوام با رئیس جمهور ایالات متحده یه Hi five داشته باشم. (های فایو ، همون بزن قدش خودمونه، دست دادن دوستانه)

—————————————————————————

این بخشی از باورها و تجربیات من بود که اینجا توی دفتر مشقم نوشتم. میدونم باورتون میشه، که حتی بعضیهاش برای خودم عجیب بود ولی وقتی هر بار به بخشی از صحبتهای استاد گوش میدادم و فایل رو پاوز میکردم که بنویسم چیزایی جدید یادم میومد که من چه باورهایی در گذشته داشتم و الان چه باورهایی دارم. بعضیهاش رو بعد از سالها فراموشی دوباره بیاد آورده بودم.

—————————————————————————

«وَاکْتُبْ لَنَا فِی هَٰذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَهً وَفِی الْآخِرَهِ إِنَّا هُدْنَا إِلَیْکَ قَالَ عَذَابِی أُصِیبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَالَّذِینَ هُم بِآیَاتِنَا یُؤْمِنُونَ»

خدایا خدایا ، ارباب من، کمکم کن باورهام رو‌بر اساس آیات قرآنت و طبق مدار توحید و صراط مستقیم خودت بنا کنم. خدایا ، خدایا ، اربابم من باور دارم تو فقط رحمت و نعمت و فراوانی و نیکی در دنیا و آخرت رو برای من قرار دادی و کمکم کن تا به خواست تو برسم. من باور دارم لایق رحمت و هدایت تو هستم ، اربابم من به «الرحمن الرحیم» بودنت باور دارم. از نور خودت بر قلبم ببار ای پروردگارم، که من به هر خیری به درگاه تو محتاج و فقیرم.

«سر ارادت ما و آستان حضرت دوست ؛ که هر چه بر سر ما میرود ارادت اوست»

«بسم الله الرحمن الرحیم» ؛ «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاهٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَهٍ ۖ الزُّجَاجَهُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبَارَکَهٍ زَیْتُونَهٍ لَا شَرْقِیَّهٍ وَلَا غَرْبِیَّهٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ ۗ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ» ؛ «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ»

—————————————————————————

استاد عباس منش عزیزم ، استاد شایسته بزرگوار ، و دوستان نازنین و توحیدی من … از همه شما بینهایت سپاسگزارم و از صمیم قلبم دوستتون دارم.

الهی صد هزار مرتبه شکر.

الحمدلله رب العالمین.

خدایا از درگاهت برای استادان و دوستانم بهترین ها رو میخوام، نعمت و ثروت و فراوانی و آرامش و شادکامی و رحمت بینهایت.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»