چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 2 - صفحه 5

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ

وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ

و هنگامى که با جالوت و سپاهیانش روبرو شدند، گفتند: «پروردگارا، بر [دلهاى‌] ما شکیبایى فرو ریز، و گامهاى ما را استوار دار، و ما را بر گروه کافران پیروز فرماى.»

===================================

سلام به استاد عباسمنش عزیزم

سلام به استاد شایسته جانم

سلام به رفیق های نازنین غار حرا

الهی که حال دلتون عالی باشه،روی فرکانس توحید سوار باشید و قلب سلیمتون منور به نور آسمون ها و زمین …

امروز اولین روز حضور من توی جزیره و دور شدن مجدد از بچه هام بود،با اینکه دیشب حالم خیلی خوب بود و تونسته بودم خیلی خوب ذهنم رو کنترل کنم،اما بی قراری بچه ها و عواطف مادرانه امروز یکم فرکانسم رو جا به جا کرد و این شد که من اصلا صبح نتونستم فایل رو گوش بدم،تموم تلاشم برای اجرای قانون در عمل،کنترل شرایط،تلاش برای حفظ حال خوب و منفی نشدن،آروم کردن بچه ها ،کنترل نجواهای ذهن و شیطان و پایداری در مسیر درست بود و خب با توجه به تجربیات قبلیم باز هم تونستم توی این رینگ مسابقه پیروز بیرون بیام و نزارم که عواطفم من رو از مسیر خارج کنه،یکی از قدرتمندترین ابزاری که رایگان در اختیارش دارم و همیشه به دادم رسیده قرآنه،هدایت های قرآنی،گوش کردن به صوت قرآن به من این امکان رو میده که افسار ذهنم رو به دستم بگیرم و به روحم نزدیک و نزدیکترش کنم،و بالاخره مدارم انقدر بهبود پیدا کرد که من بتونم هم چندتا کامنت بخونم و هم به فایل گوش بدم.

از طرفی صحبتی بین من و فاطمه جان درمورد فایل پیش اومد که من رو مجاب کرد شاید لازمه از تجربیات خودم درمورد مهاجرت بنویسم شاید در درک بهتر صحبت های استاد موثرباشه،پس به امید الله شروع میکنم به نوشتن و ازش طلب کمک و یاری میکنم که به عقل و درک من بباره تا من بتونم با کمک جریان هدایت بنویسم.

این دوتا فایل درمورد مهاجرت انقدر پر از آگاهی هست که به نظرم شما اگر چند میلیون پول مشاوره می‌دادید نمیتونستید انقدر خوب به درک و شناخت شخصیت خودتون برسید،چیزی که استاد علی الخصوص توی دوره های جدیدش به شدت روش متمرکز شده و اونم خودشناسیه،صحبت های استاد برای این نبود که ترس رو در دل بقیه بندازه که از محیط امنشون خارج نشن بلکه میخواست با درک و شناخت بیشتر شخصیتمون،از تجربه ی مهاجرت لذت بیشتری ببریم،مثل کسی که یک کوه رو چندبار فتح کرده و حالا می‌تونه خیلی واضح و روشن مسیر رو بهت نشون بده که اولا به فتح قله علاقه داری؟و اگر علاقه داری چه چیزی هایی رو توی این صعود لازم داری تا از مسیر فتح قله لذت ببری نه اینکه با زجر مسیر رو طی کنی و بعد هیچی هم از لذت فتح قله نفهمی،به خدا اینارو دارم به خودم میگم،برای خودم مینویسم،برای ذهن منطقی خودم،که یکم آروم بگیره،تا انقدر بی دلیل دست و پا نزنه،انقدر با کمال گرایی مانع لذت بردن از مسیر زندگیم نشه.

به عنوان شخصی که دوماهه مهاجرت کرده اونم فقط با آموزش های استاد و بدون تقلا و دست و پا زدن ،دلم میخواد از شرایط خودم بنویسم و مطمئنم همین مرور اتفاقات زندگیم بینهایت بهم کمک میکنه تا ذهنم رو کنترل کنم و مسیر رو راحت تر طی کنم.

من دختری بودم که کل دوران مجردیم، بخاطر شرایط خانواده توی یک محیط بسته بودم و تنها جایی رو که خوب بلد بودم مسیر خونه تا مدرسه بود،هنوز که هنوز من خیلی از محله های گرگان رو نمی‌شناسم و نمیتونم آدرس رو پیدا کنم،با اینکه شخصیت پرازهیجان و شیطون و اجتماعی داشتم اما در چهارچوب مذهبی خانواده به شدت کنترل میشدم،این شد که بخاطر رهایی ازین همه کنترل گری و تجربه ی آزادی بیشتر،ازدواج کردم،اونم نه یک شهر دیگه ،یک استان دیگه!

خب اولش خیلی سخت بود،مخصوصا که من وابسته به مادرم بودم،همه ش شبا میرفتم روی پشت بوم خونه وبه ستاره ها نگاه میکردم و گریه میکردم و میگفتم خدایا من اینجا چیکار میکنم؟ضمن اینکه روی قول و قرار انسان ها حساب کرده بودم که برای زندگی ما حتما به شهر خودمون برمیگردیم و کنارخانواده زندگی میکنیم،اما شرایط اونجوری که من فکر میکردم رقم نخورد،نه یک ماه دوماه،که من ١٠سال تو شهر فریدونکنار موندگار شدم،الان که دارم فکر میکنم میبینم من حتی فریدونکنار رو هم بعد ده سال درست نمیشناسم،من فقط مسیر خونه تا بیمارستان و خونه تا دریا رو خوب بلد بودم و همین !!!

از سال ٩٩ که در اوج بدبختی های روحی و روانی و مالی و عاطفی و پر از افکار خودکشی با قوانین کیهانی آشنا شدم،سعی کردم کنترل اوضاع رو به دستم بگیرم،سعی کردم انگشت اشاره رو از روی بقیه بردارم و به سمت خودم برگردونم و مسئولیت تموم ٢٩سال زندگی اشتباهم رو برعهده بگیرم و تلاش کنم بهترش کنم،اعتراف میکنم که اصلا کار راحتی نبود،در شرایطی که همه چیز سیاهه،و هیچ امیدی نیست تو تلاش کنی برای بهبود،امیدت رو حفظ کنی و ادامه بدی و ادامه بدی و ادامه بدی…

همین تعهد من برای بهبود زندگیم،جهان رو مجاب کرد که به کمکم بیاد و بعد از حدود یکسال،من توسط دستان خدا به سایت استاد عباسمنش و دوره ی مقدس دوازده قدم هدایت شدم و ازونجا شروع پیشرفت هایی بود که دیگه به چشم میومد،من هر روز معجزه میدیدم.

مثل پول هایی که از جاهای مختلف میومد

مثل بهتر شدن روابط زندگیم و کم شدن دعواها

مثل آروم تر شدن شیفت هام

مثل منتقل شدنم به بخش بهتر با همکارهای بهتر و به بهترین سرپرستار ممکن در بیمارستان

مثل رد شدن اعزام ها از من

مثل بهبود رفتار همراه مریض ها ،خانواده،فامیل

من این بهبود رو میدیدم،مینوشتم،من تلاش می‌کردم بیشتر و بیشتر بفهمم حرفای استاد وهرجایی که میتونم به هرمیزان که میتونم بهش عمل کنم،دهنمو گل گرفتم درمورد ناخواسته هام اصلا حرف نزنم،شروع کردم به صاف کردن وام هام،تلاش برای بهبود زندگی و روابطم،تلاش برای کنترل ذهن و تمرکز صد در صد روی ویژگی های مثبت اطرافیانم

هرچقدر من بیشتر تغییر میکردم ،اطرافم بهتر و بهتر و بهتر میشد،بدون هیچ تلاش بیرونی !

وقتی من تغییر کردم،اوضاع زندگی،مالی،کاری،روابطم بهتر شد

و بعد من انقدر شخصیتم رشد کرد که اون محیط،اون روابط عاطفی،اون محل کار،اون شهر پاسخگوی شخصیت بهبود یافته ی من و باور های جدید من نبود …

چه اتفاقی افتاد ؟

به طرز معجزه آسایی انتقالی من که سالها با تقلا پیگیرش بودم،خود به خود اتفاق افتاد،اتفاقی که در تاریخ دانشگاه علوم پزشکی مازندران بی سابقه بود که از دفتر خود ریاست زنگ بزنند و بگند شما بدون هیچ جایگزینی برو گرگان!!!

یعنی اولین مهاجرت من زمانی اتفاق افتاد که من انقدر خوب روی خودم کار کرده بودم که اون مکان ،اون شهر ،اون رابطه پاسخگوی باور های من نبود و خود جهان منو جا به جا کرد !

اما این شروع تکامل من در مهاجرت بود،من از ٨سال پرستاری icu بزرگسال،منتقل شدم به اورژانس کودکان !کاری که هیچی ازش نمیدونستم ،صفر مطلق بودم و این خودش یک چالش بزرگ بود که باید حلش میکردم .

و بعد من توی ٣ ماه تونستم اورژانس رو مثل بخش icu به تسخیر خودم دربیارم و به تجربه بفهمم توکل و توحید همه جا جوابه !

خدا اینجا هم هست !

خدا اینجا هم اعزام هارو از سر من برمیگردونه!

خدا اینجا هم شیفتای منو استیبل می‌کنه !

خدا اینجا هم اگر من کاری نتونم انجام بدم به کمکم میاد!

من با کار کردن توی اورژانس کودکان ،توی توحید عملیم،میزان ایمان و توکلم صد تا پله رشد کردم و باورهای من تقویت شد که هرجا برم خدا کنار من هست و هرچیزی که بلد نباشم رو میتونم یاد بگیرم و اگر جایی گیر کنم خدا کمک هاشو می‌فرسته .

از نظر زندگی و محل زندگی هم من از خونه ی شخصی،از یک زندگی مشترک که خیلی کارها تقسیم شده بود ،از استقلال و امنیت و آرامش و تنهایی خودم گذشته بودم و وارد یک اتاق توی خونه ی مادر بزرگم شدم.

حالا نتنها باید یکسری کارها رو خودم انجام میدادم که باید یاد می‌گرفتم چطور مسالمت آمیز با مادربزرگم زندگی کنم،چطور اعراض کنم از ناخواسته ها،از مهمون های وقت و بی وقت ،از صدای تلویزیون،از صدای تلفن ها و شنیدن صحبت های ناخواسته …

این موقعیت ها هر کدوم گوشه ای از شخصیت من رو شکل میدادن و من رو از خودم بزرگتر میکردند و تکامل من آروم آروم سرعت می‌گرفت.

وقتی یک بار دیگه مدار من رشد کرد و اون محیط هم پاسخگوی باورهای من نبود ،الهامات من از راه رسید که از کارت انصراف بده،من هم بی چون و چرا قبول کردم.

فشارهای زیادی روی من بود ،از سمت نجواهای ذهن،از سمت خانواده،ترس از آینده ،ترس از بی پولی ،ولی من بخاطر مسیری که اومده بودم و تکاملی که طی کرده بودم و معجزه های ریز و درشتی که از الله دیده بودم،ایمان و توکلم رو حفظ کردم .به تیکه و کنایه های بقیه توجه نمی‌کردم ،سعی میکردم از زیر نگاه سنگین پدرم در برم،فقط به فایل های استاد گوش میدادم،تموم تمرکزم روی تغییر باورهابود،اهنگ میزاشتم و ساعت ها توی خیابون ها راه میرفتم و تجسم میکردم ،ی یک وقتایی میرفتم ته قبرستون امام زاده عبدالله گرگان مینشستم روی قبرها با خدا حرف میزدم،قرآن گوش میکردم،صداش میزدم ،طلب کمک میکردم …

وقتی من تونستم خوب ایمان و توکلم رو حفظ کنم،روی آموزش های استاد کار کنم،خودمو از هر قید و بندی رها کنم و به پیش فرض های ذهنیم نچسبم و مسیر رو درست رو هر روز تکرار کنم، یک بار دیگه جهان دست به کار شد

و اینبار خیلی بزرگتر از دفعه های قبل ،من رو جا به جا کرد.

از شمال تا جنوب

از گرگان به کیش

از کارمندی به دنیای تجارت و بیزنس

از محیط شغل سخت بیمارستان به مرکز تجاری های کیش

از همکارهای نامناسب به همکار توحیدی و مدیرعاملی که نظیرش رو ندیدم.

از یک اتاق خونه‌ی مادربزرگ به یک خونه‌ی توحیدی و تنهایی دلچسب

الان که نزدیک دوماهه من مهاجرت کردم خیلی بهتر حرفای استاد رو میفهمم،با اینکه من با عقل و منطق خودم نیومدم و کاملا با جریان هدایت اینجام اما به اندازه ای که اوضاع بهتر و روونتر و دلچسب تر و زیباتر شده،به همون اندازه چالش هست که باید برطرفش کنم،اتفاقا این بار دیگه هیچ کس هم نیست به کمکم بیاد،اینجا منم و خدا و توکل و ایمان!

اگر اون بهبود های قدم به قدم شخصیت نبود،اگر اون تکامل در مهاجرت نبود،اگر اون مراحل طی نمیشد قطعا من از پس این مهاجرت برنمیومدم.

اون چیزی که به من جسارت حرکت داد،ایمان برای ادامه دادن داد،توکل برای صبر و استقامت داد،اولا لطف الله برای هدایت شدنم به سمت استاد و بعد آموزش های استاد و انس من با قرآن بود.

و اون انگیزه و اشتیاق برای رسیدن به هدف:ساخت زندگی توحیدی از پایه و اساس …

توحید اون چیزی بود که منی که هیچ وقت اراده ی انجام یک کار رو به صورت درست و متوالی نداشتم،٩٠٠روزه که من رو ثابت قدم نگه داشته برای ادامه ی مسیر …

اون برگه هایی که به دیوار اتاق گرگانم چسبونده بودم،همونارو الان به در یخچال خونه م توی کیش چسبوندم.

آنجا که همه ی راه ها بسته است ،خداوند راه میگشاید

هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ

در ازونجایی باز میشه که فکر می‌کنم دیواره

وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ

و خیلی از عبارت تاکیدی هایی که از استاد یاد گرفتم و همیشه در بزنگاه های زندگیم به کمکم اومده …

واین مسیر رشد و پیشرفت ادامه داره و ایمان دارم جهان به شجاعان پاسخ میده

شجاعتی که از آگاهی میاد ،آگاهی که از آموزش های استاد میاد،آموزش هایی که به استاد الهام میشه و گفته میشه …

این مسیری که من طی کردم و دارم تلاش میکنم که با ایمان ادامه ش بدم …و از خداوند طلب هدایت میکنم که باهزاران فرشته ش به کمکم بیاد تا به قدرت توحیدی من از نور خودش بیاره :

إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ فَاسْتَجَابَ لَکُمْ أَنِّی مُمِدُّکُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِکَهِ مُرْدِفِینَ

هنگامی را که ازپروردگارتان یاری خواستید، و او درخواست شما را اجابت کرد که من مسلماً شما را با هزار فرشته که پی در پی نازل می شوند، یاری می دهم.

خداروصد هزار مرتبه شکر که بازهم بهم فرصت صلات داد و اجازه داد با کمک خودش بنویسم …

به امید روز های بهتر و نتیجه های با کیفیت تر…

استاد عزیزم از صمیم قلبم ازت ممنونم و براتون از خداوند طلب عمر با عزت میکنم که حضورتون مایه ی رحمت ماست.

دوستون دارم از روشنی قلبم

قلبِ فراوان از جزیره ی زیبای توحیدی کیش