زیبایی ها را ببینیم - صفحه 42

یا لطیف

سلام.

امروز کامنتی خوندم از الناز عزیزم که برام پاسخ گذاشته بود.

الناز جان دختر اقای ذوالفقاری که با اکانت پدر، برام نوشته بود.

انقدر کامنتهاش برام شیرین بود که حد نداشت.

اینکه چقدر پخته و اگاهانه بود متن کامنتش و حسی که موقع خوندن داشتم این بود که یه فرد بزرگسال این کامنت رو نوشته.

بعدش متوجه شدم دانش اموز هنرستان هست رشته گرافیک.

بازم بیشتر ذوق کردم، چون خودمم گرافیک خوندم.

کامنت های الناز رو که خوندم حسم عالی شد.

برای من روزی محسوب میشن.

اینکه دسترسی داشتم به کامنتهاش.

شاید عجیب باشه، ولی من نوجوانی خودمو درون الناز دیدم و حس کردم.

حتی یه قسمتی از نوشته هاش، الانِ من بود و بسیار برام جالب بود.

و قشنگیش اینه این هم مداری، بهم تلنگر زد.

خودمو اورد جلوی چشمم.

که ببین تو هم الان اینطوری فکر میکنیا.

الناز عزیزم.

هیچ معلوم نیست این کامنت رو بخونی یا نه.

مسیله ای نیست.

من برای دل خودم مینویسم:

ازت ممنونم.

بدرخشی دخترِ ارزشمند.

روز به روز بهبودهات بیشتر و بیشتر شن.

روز به روز رشد کنی در همه ی جنبه های زندگیت.

در پناه الله باشی جانِ جانان.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام خدا

سلام.

امروز پیامکی دریافت کردم که ناراحت شدم.

بعد عصبانی شدم.

بعد طی گفتگوهای ذهنی میخواستم به جای توجه به اصل حرف اون پیامک، که اتفاقا درست بود و من رعایتش نکرده بودم، تقصیر رو بندازم گردن دیگری.

میگفتم فلانی که اینو به من میگه، خودشم رعایت میکنه؟

بهتره بره روی رفتارهای خودش کار کنه منو نصیحت نکنه.

تو همون نجواها و عکس العمل ها حواسم تو گوشه ی ذهنم بود که:

مسیولیت رفتار خودتو بپذیر.

متوجه اصل پیام باش و بهبود بده این رفتارت رو.

اما هر از گاهی حسم بد میشد، بعد این یاد حرفهای استاد میوفتادم و جلوی حس بدم گرفته میشد.

تا اینکه رسیدم به جمله یا باوری که بهم حس خوب بده در این رابطه.

ممنونم که اینو بهم گفتی

داشتم تو دل چالشم دنبال درسش بودم که فهمیدم بله:

– واکنش نده، جواب نده، چون بر اساس پیشفرض های قبلیت این پیامو خوندی و نمیتونی درست درک کنی پیام یا درس این چالش رو برای خودت.

– یه چیز مهم در مورد خودم فهمیدم و برام شفاف شد:

من چرا ناراحت شدم از پیام فلانی که تذکری رو مودبانه بهم گفته بود در رابطه با کاری که باید و وظیفه داشتم انجام بدم ولی نداده بودم، به عبارتی مسیولیتش رو نپذیرفته بودم و جدی نگرفته بودمش؟

من ناراحت شدم چون تذکر گرفتم.

ناراحتی یعنی:

کسی به من چیزی گفته که ذهن من تعبیرش کرده به سرزنش.

حالا این سرزنشه یعنی چی؟

یعنی من اشتباهی کردم که کسی سرزنشم کرده.

خب یعنی چی؟

یعنی من چون اشتباه کردم و نمیتونم خودمو ببخشم و نسبت به خودم با گذشت و عطوفت برخورد کنم در برابر اشتباهاتم یا عدم مسیولیت پذیریم در قبالِ رفتارهام، پس ناراحت میشم از دست ادمها.

چون این خیلی راحت تره.

و پنهان میکنه دلیلِ ناراحتی مو.

و دقیقا باعث میشه دنبال دلیل اصلی ناراحتیم نباشم و دست به فرافکنی بزنم.

اشتباه خودمو نبینم تازه دیگری رو زیر سوال ببرم.

– نجوا میگفت فلانی خودش رعایت میکنه چیزی رو که میگه؟

به من ربطی نداره فلانی چیکار میکنه تو زندگیش.

ضمن اینکه من اصلا از داخل ذهن و زندگی فلانی اگاهی کامل ندارم.

سمانه جان شما روی اصلاح خودت کار کن.

اشتباهت رو جبران کن.

خودتو سرزنش نکن، خودتو ببخش، تلاش کن دفعه بعد بهتر عمل کنی.

تو هم اشتباه میکنی، لطفا بپذیر و با خودت مهربانتر باش.

دیگری چه اصلاح کنه خودشو چه نه، به تو مربوط نیست.

تو فقط باید تمرکز کنی روی بهبود و اصلاحِ باورهای خودت.

هنوز حرف دارم ولی باید برم سراغ حافظ.

تا فرصت بعدی به یاری خدا.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام.

امروز مامانم تحسینم کرد برای بچه داریم.

کلی خوشحال شدم.

دقیقا دیروز بود که به خودم گفتم چیه منتظری یه نفر از بیرون بگه تو خوبی، خودت نمیتونی به خودت بگی و خودتو تحسین کنی؟

و بعد به خودم گفتم خیلی خوبی، تلاش میکنی و ممنونم ازت.

حالا مامانم امروز یه چیز خیلی جالب هم بهم گفت که حسابی چسبید بهم:

سمانه از خودت راضی باش

قشنگ حس کردم خداوند از طریق کلامِ مادرم باهام صحبت میکنه.

این کلیدِ قفل های این روزهای منه…

که هر کاری هم میکنم انگار تو ذهنم کَمه، انگار موفق نیستم، انگار کافی نیستم، انگار که همه چی سخته و من ناتوانم…

الان میگم واقعا پاسخ خداوند برام، آرومم کرد.

که سمانه راضی باش از خودت.

من دارم تلاشم رو میکنم.

برای بچه داری، برای کارهای خانه و خودمون.

یه سری نجوا تو سرم میگن کافی نیست…

هر کاری میکنم، یه جای دیگه یه کاری مونده که من انجامش ندادم.

یه گوشه ای رو تمیز میکنم، صدا میگه چه فایده فلان قسمت کثیفه…

بابا دختر خوب، بیا و شاد شو از اون قسمتی که وقت گذاشتی و تمیز کردی.

سمانه ازت ممنونم برای حافظ جون سوپ های عالی و خوشمزه میپزی.

مرسی که دونه دونه مواد غذاییِ مغذی رو تو سوپش اضافه کردی.

مرسی که غذا کمکی رو اول با فرنی شروع کردی و به صورتی کاملاً تکاملی.

بعد حریره بادوم.

بعد سوپ با مرغ و برنج بهش دادی و دونه دونه مواد رو اضافه کردی به سوپش:

هویج، سیب زمینی، پیاز، کدو حلوایی، لیمو ترش، جعفری، گشنیز، نخود فرنگی، رشته سوپی، جو، بلغور گندم

مرسی که عدس و برنج رو نوبتی تو سوپش ریختی.

مرسی که بهش زرده تخم مرغ و پوره میدی.

مرسی که قطره مولتی ویتامین و آهن حافظ رو مرتب و منظم بهش میدی.

مرسی که دیگه مستقل شدی و تنهایی حمامش میکنی.

میدونم چقدر انجام بعضی کارها از همون اول برات سخت بود ولی کم کم جا افتادی و ماهرتر شدی با تکرار و تمرین.

یادمه حمام بردنش چقدر برات ترسناک بود ولی تو الان میتونی به لطف خدا تنهایی با عشق و ارامش حمامش کنی، کلی هم قربون صدقه اش میری هر بار.

یادمه قبل از حمام کردن، حتی شستنش در روشویی حمام یا شیر دوشِ حمام هم برات سخت و ترسناک بود.

آخه تو اصلا تو بلد نبودی با نوزاد ظریف و کوچولو چطوری باید برخورد کنی.

مرسی که به حافظ جون شیر میدی هر بار با عشق.

مرسی که پوشکشو با عشق هر بار عوض میکنی و میشوریش، براش پماد میزنی.

حالا ببین به لطف الله، تو مامانِ خوب و تلاشگرِ حافظ هستی که داره همه ی کارهاشو با عشق انجام میده.

داری با حافظ بازی میکنی، بغلش میکنی، عشق بهش میدی و میگیری ازش…

ممنونم ازت سمانه، مامان کوچولو.

تو ته تغاریِ خانواده ای و خودتم بچه دار شدی.

الهی شکر برای قند عسلم.

الهی شکر که سلامت و شادابه.

الحمدالله.

خدایا شکرت که یادم میندازی تمرین کنم خودم و پسرمو مقایسه نکنم با بقیه.

مرسی کمکم میکنی اروم جلو برم.

مرسی که بهم یاد میدی همیشه که:

هر چیزی تو وقتِ خودش درست و کامل انجام میشه، وقتش که بشه آسون انجام میشه.

و این یعنی تکامل…

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

یا الله

سلام

خدایا شکرت برای سلامتیِ خودم و همه ی عزیزانم.

خدایا شکرت برای غذایی که میخوریم.

خدایا شکرت برای امنیت، آرامش و امکاناتمون.

خدایا شکرت برای خونه مون.

خدایا شکرت برای نعمتِ آب، برق، گاز، تلفن، اینترنت، موبایل هوشمند و …

خدایا شکرت برای سایت، استاد و بچه ها، کامنت ها و …

خدایا شکرت برای مهربانیِ بنده های مهربونت.

خدایا شکرت برای گشایش هات.

خدایا شکرت برای مهارت هایی که کم کم یاد گرفتم.

خدایا شکرت برای پسر قند عسلم.

خدایا شکرت برای همه ی نعمت هات.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام خدا

سلام

الان مدت عضویتم شده 1717.

قشنگه، اعداد رند به نظرم قشنگن.

امروز به خودم گفتم: درسته گاهی از مسیر خارج میشی، و گاهی انقدر سخته و یه طوری به نظرت میرسه که انگار اصلا تو مسیر نبودی و بهبودی نداری…

اما خوشحال باش، چون این موقته و خداوند به طرق مختلف بهت ندا میده که نه، این درست نیست، برگرد…

این روش درست نیست، بیا پیشِ خودم بهت میگم چکار کنی تا حالت خوب شه.

امشب یکی از اون شبها بود که نیاز به کمکش داشتم و زیاد طول نکشید که بهم گفت دو تا از اپلیکیشن هامو فارغ از هر دلیلی که ذهنم میگفت، حذف کنم.

داشتم تو دفترم براش مینوشتم که بهم گفت این دو تا کار مهم رو انجام بده برای گشایش.

اون دو تا اپلیکیشن نشتیِ بزرگ انرژی من بودن، ضمن اینکه وابستگی داشتم بهشون.

الحمدالله که هدایتم کرد و منم بلافاصله چشم گفتم و انجام دادم.

برای بهبود باید اقدام عملی میکردم.

با نجواها و گفتگوهای ذهنی که چیزی حل نشد، بدتر شد.

و بعدش اقدام عملی ام این بود که ظرف شستم، چای دم کردم و سینک ظرفشویی رو که مدتها بود روی مخم راه میرفت سفید کردم.

همیشه تمیزی حالمو خوب میکنه.

الهی شکرت.

کامنت ملیحه جان تو همین صفحه رو هم خوندم.

حال و هوای زیبایی داشت و به دلم نشست.

بهترین ها برات ملیحه جان.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت