سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 229 - صفحه 6 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای بخشنده ی روزی گستر

سپاسگزاره خداوندم که به من باردیگر فرصت دیدن اینهمه زیبایی وفراوانی روداد و چشمام باردیگر لایق دیدن خونه ی بهشتیمون شد

سلامودرود خداوند به استادتوحیدی وبانو مریم جان،رسیدنتون به خونه ی بهشتی به خیروسلامتی باشه

استادجان نمیدونم واقعا چجور حسم رو براتون بیان کنم که عجیییب وقتی از سفرهاتون و این خونه ی جنگلیه پربرکت فیلم میگیرید انگار خودم دارم تجربش میکنم،اصلا دستم یهو میره به نوشتن این کلمه(خونه ی جنگلیمون)انگار که این خونه نه تنها متعلق به شماست،بلکه متعلق به منم هست،انقدر که باشما و این زندگیتون احساس امن و راحتی میکنم،اصلا فکرنمیکنم که شما برای من یک فرد غریبه ای باشید،دقیقا که میگید همه ی ما پاره ای از خداوند هستیم،انگار واقعاشما دوبزرگوار هم پاره های من شدید تو کل جوانب زندگیم.

یلحظه اول فایل که دیدم درون رو از بالای کلبه پرواز دادید،ناخوداگاه گفتم آخییش رسیدیم خونمون،بریم ازبالا یه نگاهی به کل پرادایسمون بندازیم تاببینیم همه چیز سره جای خودشه

استاد اون اوایلی که شروع کرده بودم فایلهاتون رو به دیدن،هم ذهنم مقاومت میکرد که یعنی چی این سریال زندگی دربهشت؟!وهم دوست داشتم هرچی زودتر قسمت بعدیش رو دنبال کنم،انگار از درون همون اول یه حس خودمونی،یه حس آرامشو امنیت منو وادار میکرد که ببینم منشأ اینهمه نتایج بزرگتون از چه رفتاری آب میخوره

الله اکبرازینهمه زیبایی و سرسبزی،الحق و الانصاف که کاملا عادلانه دربهترین جای کره ی زمین یک زندگیه کاملا آگاهانه باعمل به قوانین ثابت جهان برای خودتون خلق کردید

استادواقعا چقدر زیاد درمسیردرست دائمی بودید که تونستید این حجم از زیبایی رو تو بهترین جای کره ی زمین برای خودتون خلق کنید

همین سپاسگزاری های دائمیتون از نعمتها و ازهمدیگتون باعث شده این چنین جایگاهی رو خداوند لایقتون کنه

وقتی که دیدم اینقدر از خاطرات خوب سفرگفتید،وقتی که اینقدر عالی ازهمدیگه سپاسگزاری کردید،وقتی که گفتیدمریم جان انقدر دیتیلی کمپر رو برای یک سفردیگه انقدرعالی تمیزکرده،و قلم سپاسگزاریشون چه درسفر وچه الان که توی خونه هست دستشونه،،،

باخودم گفتم توچقدر داری این اگاهیها رو درعمل مثل دواستادت اجرامیکنی،باخودم گفتم وقتی نتایجت لنگ لنگان ازراه میرسه،آیادقیقا بااحساس خوب مثل استادت عمل کردی،یا رفتارت سُو سُو بوده،که چهارروزسپاسگزاری کنی چهل روز بدحالوسردرگم

ودیدم واقعادارم خیلی روزها الکی دارم ادعامیکنم تومسیره درستم،چون هنوز اون پاشنه های آشیلم اونقدر قدرتشون بالاست که نمیذاره حال خوبم دائمی باشه

واقعابقول شمااستاد پاشنه های آشیل هم درموردموضوعاتیه که خیلی هم مهم نیستن،ولی به دلیل باورهای نادرست گذشته اونقدر توی بزنگاه قدرتمندمیشن که اجازه نمیده حال خوب رو دائمی نگهداشت

اماشمارو که میبینم واقعاگاهی وقتا به احساس خوب دائمیتون غبطه میخورم،ازینکه انقدر به قانون ساده ی خداوند خوب مسلط شدید و با یک سپاسگزاریه ساده و ازته قلبتون که واقعا هیچ کوهی رو قرارنیست آدم بکنه،هزاران هزار نعمت رو روانه ی زندگیتون کردید

دقیقاشمامثل یک کشاورزی هستید که موقع ابیاری یک بیل به دستش میگیره و هربار با بیل جهت اب روبه قسمتهای مختلف زمینش عوض میکنه،شماهم سپاسگزاریتون از تک تک لحظاتتون ویادآوری خاطرات خوب زندگیتون مثل یک بیلی هست که دستتون گرفتید و بااین بیل رودخانه ی نعمتها رو به قسمتهای زندگیتون جهت دادید

خیلی دارم سعی میکنم من هم مثل گذشته ای که شماداشتید،قدره کوهستانی و یخبندانی بودن زندگیم رو بدونم،تاوقتی به یک کلبه ی چوبی که یک شومینه ی گرم وسط این کلبه بابهترین امکانات رسیدم،بیشتر سپاسگزارتر باشم

خیلی ها هستن که ازهمون اول تولدشون اونقدر غرق نعمت بودن که وقتی بزرگ میشن شاید خیلی درک نکنن چه نعمتهایی رو دارن که دیگران ازون نعمتها محرومن،و همین بدیهی بودن نعمتهاشون ممکنه اونهاگمراه بشن و کم کم باناسپاسیهاشون همه ی اون نعمتهارو ازدست بدن

ولی من ازشمایادگرفتم که بایدازهمین شرایطی که دارم و هستم،بتونم قدره داشته هام رو بدونم،وسپاسگزارشون باشم،قطعاوبدون شک خداوند من رو به نعمتهای بیشتر هدایت خواهدکرد

استادهمین تمیزکردن کمپرتون که انقدرباحوصله بهش کف زدید وشستید،خیییلی منوبه فکر فروبرد و اعتراف میکنم که من هنوز توعمل به قانون مشکل دارم،چون ماشین باریِ ما شش ساله تویک جاده ی خاکی هروز صبح و غروب داره به ما خدمت میکنه،و خدامیدونه چندهزار تُن شیر همسرم بااین ماشین جابجا کرده،اما تواین شش سال،شش باردرستوحسابی باشستن ازش سپاسگزاری نکردیم

همیشه فکرمون این بوده که شستن ماشین تواین جاده خاکی چه فایده ای داره،ازین طرف بشور،ازونطرف پرازخاکه…

بهمین خاطر شاید این ماشین بیچاره درماه یکبار هم شسته نشه،یعنی واقعا خودم ازخودم خجالت کشیدم،بااینحال که شمافقط یک ماه از تراک کمپرتون استفاده کردید،چندینو چندبارهم توسفر ازش قدردانی کردید

خوب همینه تفاوت نتایج شما باما

این فقط یک مورد بود که شمابه ما فهموندید که آیادقیقا همونجوری که منِ عباسمنش عمل میکنم،شماهم عمل میکنید؟!

من اینجا دستمو بالامیبرم و میگم خیر استادم واقعا من رو به بزرگواری خودتون ببخشید و خداهم من رو ببخشه که گاهی وقتها دارم ادعا میکنم که تومسیره درستم،چون هنوز ازون دسته دانش آموزانی هستم که الکی زبونی از آموزگارش سپاسگزاری میکنه و هنوز نتونسته اون درسی که آموزگارش بهش یاد داده رو خوب بهش عمل کنه

فکرکنم فعلا مریم جان شاگرداول این سایت باشه،که داره اینقدر عالی به این اگاهیها عمل میکنه،واقعا بی نهایت بار شمامریم عزیز روتحسین میکنم،وقطعا یکی ازبهترین الگوهای من هستی

استادجان دپست دارم یکبارم مسافرت توفصل زمستون رو تجربه کنید،دوست دارم اون جاهایی که برف میباره و شما توی کمپرتون نشستیدو ازبیرون دارید گلوله های برف رو برامون فیلم میگیرید رو هم ازدستان سخاوتمندشما ببینم

چه حس بینظیری بود وقتی بعدازیک ماه خستگیِ رانندگی توجاده توی دل دریاچه ی آب شیرین شیرجه زدید،و تمومه خستگیِ راه رو ازتنتون خارج کردید الهی صدهزاران مرتبه شکر

وقتی باران رحمت الهی رو تو پرادایس میبینم،احساس میکنم خداداره ازخوشحالی شمادوزوج اشک ذوق میریزه ومیگه بفرما اینم ذوقیه که من ازشمادوزوج دارم،بچشید این رحمتم رو که خداوند هم ازشماراضی میباشد

استادچقدر خوب فهمیدید ذهنتون چطوری کنترل میشه و جهت پیدامیکنه به حال خوب بهتر،که تامیبینی ذهن نجواگرمیخواد شمارو نگران کنه،زودی بایک بازیِ مشتی حالشو میگیری وبهش اجازه نمیدی که بخواد تو وجود تو رخنه کنه و تورو بندازه توجاده خاکی

انقدر خوب میتونید افسارشو بگیرید،که تامیاد ناامیدتون و نعمتهاتون رو بدیهی جلوه بده،فوراً باکلامتون جوری از خاطرات خوبتون یادمیکنید،که اگه یک درصدهم خاطره ی خوبی رو تجربه نکرده بودید،وقراره اون یک درصدرو زحر شمابکنه،خیلی عالی ازکلامتون درجهت مثبت استفاده میکنید و من فکرمیکنم همین دو روش بازی کردن و کلام برای اکثریت آدما جواب میده

یعنی من هزاران روش رو برای کنترل ذهنم پیش بردم،تنها روشی که به من بسیارکمک کرده همین قدرته کلامم بوده که بسیااربسیارمعجزه میکنه،وقتی شروع میکنم باخودم صحبت کردن وازنتایج کوچکم باخودم یاداورشدن

اصلابه طور معجزه آسایی زمینوزمان بر وفق مرادم میشه،یعنی اون آدمی که کله شق ترین آدم تو دوره زمونه هست خدا برام رامش میکنه

چندروزیه هدایت شدم به دیدن سریال یوسف،منی که دیگه خیلی علاقه ای به سریال ندارم،اما عجیب کشش پیداکردم به دیدن این سریال و چقدردارم خوب قانون فرکانس و نتایج رو تواین فیلم درک میکنم

استادشما شدید یوسف زمانه ی ما،بخدااین رو دارم ازرفتارایی که یوسف نشون میده وباشمامقایسه میکنم،هیچ فرقی بایوسف اون زمانه ندارید،چون دقیقا یوسف داره باسپاسگزاریهای دائمیش،وازگذشتن ازبدیهایی که برادراش درحقش کردن،و اعراض کردن و نجنگیدن بااونها باعث شد که واضح صدای الهامات دروتش رو بشنوه و ازقعرچاه به بهترین جایگاه درمصر برسه

و چقدر خوب خدا ازطریق دستانش توطئه هایی که درحقش میکنن،اونوباخبر میکنه

وبرعکس وقتی که یعقوب میخواد خودشو به پسرانش ثابت کنه که من همه ی شمارو به یک اندازه دوست دارم،و هربار بااونها کلنجارمیره،ومیخواد همه چیو ثابت کنه،وناتوانه ازثابت کردنه همه چیز،چقدر واضح داره نتیجه ی حال بدشو میبینه و اونقدر خودشو توحال بد غرق کرده که شکرگزار نشونه های خدارو نیست وقتی که بهش میگه یوسفت زندست

وحال خوبش فقط دراون مدتیه که نشونه میبینه ودوباره غرق در بی تابی وحال بدمیشه

چقدرشما رهاازهرچیزی هستید،رهااز خونه وودارایی،رهاازفرزند،رهااززیباییهای یک نقطه ازجغرافیا

واقعا چقدر ایمانوپشتکار داشتید که تونستید دراین حد خودتونو بسپارید به جریان هدایت و اجازه بدید هرجادلش خواست شمارو ببره

بی نهایت بارتحسینتون میکنم،و بقوله سیدعلی عزیز که توهمین فایل میگه این سریالها مثل یک آینه ایه که باید به درون خودمون نگاه کنیم وببینیم چقدر باتوجه به رفتارای شما عملگرا بودیم،وبعد بخوایم نتیجه ی خودمون رو باشما مقایسه کنیم

بخداکه این سریال مال همه نیست،چون اونیکه تومدار این اگاهی هانباشه فقط خونه ووماشین گرون شمارومیبینه و فکرمیکنه دارید بااین خونه ووماشین شوآف میاید

درصورتیکه عمق تموم این کاراتون اینه که بگید،بابا یکم بیشتر سپاسگزارباشید،یکم بیشتر ازناخواسته هاتون اعراض کنید و کمتر درموردشون صحبت کنید،یکم بیشتر نعمتاتون رو ببینید تا مثل من بصورت کاملا طبیعی رودخانه ی نعمتها روونتر وارد زندگیتون کنید،یکم ازین سنگهای رودخونه رو اون وَرتر هل بدید،نه با زور فیزیکی بلکه با زور ذهنی…

اون وقت میبینید چقدر عالی این آب جاری روانه ی زندگیتون خواهدشد….

استادعزیز دوست دارم ساعتها بنویسم ازین احساس خوبی که با دیدن زندگی شماپیدامیکنم،،،بخدابدجوری معتاد سایتتون شدیم،یعنی قششنگ وقتی خیلی منظم به سایت سرنزنم،دردای روحیمو حس میکنم

قشنگ میفهمم انگار یچیزیم گم شده

عاششقتونم امیدوارم این سفرتاسالیانه سال ادامه داشته باشه و هممون به لطف پروردگار،به درستی ردپای شمارودنبال کنیم و همون زیباییهایی رو که شماتجربه کردید رو تجربه کنیم

الان دارم صبر رو تواین مسیر بانهال میوه ای که تووجودم کاشتم پرورش میدم،ان شالله بتونم تو تموم جنبه های زندگیم ریشه ی صبرم رو توی دل این خاک درونم محکم ترکنم و بتونم نوروآبوخاک مناسب به نهالم بدم

نمیدونم دیگه واقعاچجوری کلمات رو کنارهم بچینم که اون احساس درونم رو بیان کنم

استادبااین حال که سه ساله عضواین صندوق گنج گرانبها هستم،ولی تازه متوجه شدم که هیچی نمیدونم،و فعلا تاتی تاتی کردن رو یادگرفتم،اگه این اگاهیهارو یک رو رهاکنم انگار‌که کسی دستمورهامیکنه و دوباره با سرومغز میام زمین

دست مریزاد ازینهمه تعهد وعمل به قانون جهان

خداوند یاروپناهتون باشه