ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1 - صفحه 120

سلام ستاد عزیزم

من تصمیم گرفتم با کمک خدای مهربانم

پرونده این الگوی تکرار شوندمو ببندم تا خیالم راحت بشه

چند وقتی هست که متوجه یک الگوی تکرار شونده ای در روابطم شدم

که از سالهای قبل در زندگیم بوده و ضربه هاشو به من میزده ولی من تازه متوجه شدم که این مشکلات و ناراحتی ها در زندگیم به خاطر باورهای اشتباه منه

و در واقعییت مسئله ای وجود نداره

از همسر مهربونم خیلی تشکر میکنم که منو تا اینجا درک کرده و مطمئن هست که این ناراحتی های من به خاطر نگرش اشتباه من هست و در واقعیت من دختر گلی هستم

باورم داره و با خوشحالی و اشتیاق منتظر هست تا رشته افکارمو از هم باز کنم و این موضوع رو تجزیه تحلیل کنم

خیلی خوشحالم که تونستم اینقدر توانایی های خودم رو در عمل نشون بدم که همسر عزیزم همچین تفکری نسبت بهم داره

نتایج زندگی ما چیزی جدا از باورهامون نیست

سوال قسمت اول:

اگر یکی از دوستان یا نزدیکان شما به موفقیت قابل توجهی برسد، شما چه احساسی درباره موفقیت آن فرد داری؟

یادمه از بچگی اگر میدیدم پدرم با خانمی دوست میشه باهاش گرم میگیره صحبت میکنه یا حتی نگاه میکنه

حالم بد میشد

از اینکه پدرم با خانم ها رابطه خوبی داشته باشه اصلا خوشم نمیومد و به هیچ وجه نمیتونستم تحسینش کنم

خشمگین میشدم

و از اون خانم بدم میومدحتی حالا هم از اینکه ببینم پدرم همکار خانم داره حالم یجوری میشه

حتی به خانم های دیگه نگاه میکنم و این فکر میاد که پدرم الان اینارو نگاه میکنه خوشش میاد و ممکنه مارو تنها بزاره مادرمو دوس نداشته باشه

ناخودآگاه نمیتونم زیبایی خانم های دیگه رو تحسین کنم

خانم هایی که یکم سنشون بیشتره

درمورد رابطه همسرم با دختر ها و خانم ها هم اینطورم

و همیشه اینمورد به من ضربه زده

(خواستم درستش کنم ولی چون دیپ و عمیق روش کار نکردم باورهامو دقیق یاداشت نکردم باورهای مناسب جایگزین رو یاداشت نکردم ریشه ای مسئله رو حل نکردم

درست نشده همچنان و بازم این افکار سراغم میان)

یه اتفاقاتی میوفته که کاملا بدیهی هست مثلا همسرم با کسی حرف میزنه بگو بخند میکنه من اینقدر ناراحت میشم که نگو یا مثلا میبینم پدرم با خانمی صحبت میکنه باهاشون مسافرتی میره جایی میره حالم خیلی بد میشه و نسبت به پدرم همسرم متنفر میشم و اصلا دوس ندارم رابطمو باهاشون ادامه بدم از همه دختر ها و زنها هم بدم میاد

همش شکاک میشم بهشون

حتی توی خواب هم میبینم

و این موضوع منو ترسونده به شدت میگم حتما باید حلش کنم وگرنه اتفاقات خیلی بدی میوفته

فکر میکنم میبینم که من این باور رو دارم که

اگر پدرم همسرم به زنهای دیگ توجه کنن

و با اونها خوشحال باشن

حتما من بی عرضه دیده میشم

حتما مادرم ناجذاب دیده میشه مسئولین اونم به گردن میگیرم

حتما من بی عرضه ام که نتونستم توجه اونارو جلب کنم در حالی که اونا نهایت توجه رو به من دارن

اما من میگردم جاهایی که توجه نکردن رو به یاد میارم

و اینقدر گنده میکنم که جاهای دیگ فراموش میشه

یا میگم اگر همسرم پدرم به زنهای دیگ توجه کنن اونوقت دیگه من براشون جذابیتی ندارم

چون من اونقدرها هم زیبا نیستم

اگر با زنهای توانای زیادی برخورد کنن و باهاشون باشن

اونوقت من دیگه دیده نمیشم فراموش میشم تنها میمونم

و این باور روهم دارم که ممکنه زنهای دیگ شانسی و با حالت بدی خودشونو توی دل عزیزانم جا کنن ممکنه گولشون بزنن

جتی یکی از نزدیکانم بهم گفت مردا همشون خیانت میکنن باید مواظب باشی نمیتونن خودشونو کنترل کنن

و این باور رو دارم همه زنها و دخترایی که دلربایی میکنن با قیافشون با لباسهای الکی زیبا دلبری میکنن و این اصلا انصاف نیست حق نیست

چون اونها هنر خاصی ندارن وشانسی و اشتباهی دلربایی میکنن

بعضی موقع ها هم این افکار به سراغم میاد که من نمیتونم شانسم اینطوریه و من بدبخت بدنیا اومدم من کلا مشکل دارم و آدم نرمالی نیستم نمیتونم راه درستو پیدا کنم بقیه میتونن نمیدونم چرا اما من نمیتونم

این افکار همش باعث میشه ما ضعیف بشیم

افکاری که میگن بقیه شانسی موفق شدن

اشتباه موفق شدن توی رابطه

طرف حقش نبوده

و اینکه رابطه خوب محدوده اگر طرف مقابلت کسی رو دوس داشته باشه شانس تو برای موفقیت کم میشه عملا داری خودتو دور میکنی از موفقیت

وقتی حسادت میورزیم به افراد عملا داریم خودمونو دور میکنیم از پیشرفت

اگر بیایم باورهامونو تغییر بدیم

ذهنمونو تغییر بدیم

از یه زویه دیگه ای به موضوع نگاه کنیم

که به ما احساس بهتری میده اونوقت ماهم توی همون مسیر قدم برمیداریم

ماهم باور میکنیم که میشود

اگر کسی به موفقیتی رسیده

باید باور کنیم که اغا این داره ثابت میکنه که انجام پذیره

اگر برای اون شده برای منم میشه امکان پذیره

باید عشق رو ببینیم و تحسین کنیم مثلا استاد یه خانمی رو بغل میکنه باید ببینیم و تحسینش کنیم

افراد موفق مثلا خانم شایسته عشق استاد رو به خانمهای دیگه دیده و تحسین کرده باعث شد هباورکنه که عشق هست و الهام گرفتن از بقیه افراد

که در گذشته به یه موفقیتی رسیدن و باور پذیر شده که اونها هم میتونن موفق بشن

ولی همون موفقیت برای یکسری افراد باعث شده که اونهایی که باور محدود کننده داشتن شانسی بوده طرف یه استعداد و توانایی خاصی داشته یا خدا براش خواسته و خودشو پایین نگه داره

ما به طور جمعی باور داریم که اگر پسر ها اگر به دخترا توجه میکنن به خاطر هوسشونه

نمیایم بگیم که پسرها چقدر توانایی عشق ورزیدن دارند

چقدر توانایی دیدن زیبایی هارو دارن

چقدر توانایی دارن که زیبایی رو در دختر ها تحسین کنن

چقدر توانایی عشق ورزیدن دارن

میایم جلوی این رو میگیریم

و هرجاهم طرف بروز داد میگیم به خاطر هوسش بوده و اینطوری اون احساس طبیعی دیدن زیبایی هارو در درون طرف خفه میکنیم درحالی که این خفه نمیشه بلکه در درون فرد باقی میمونه و هرجاهم این احساس بالا اومد پسر یا دختر بیچاره احساس گناه میکنه و بعد میبینه اغا من نمیتونم جلوی این تحسین زیبایی و این محبت رو بگیرم بنابرین به خودش میگه اغا من دیگ نمیتونم من پسر یا دختر بدی هستم و کار به جاهای باریک کشیده میشه

پس ما به جا اینکه این محبت مرد ها به زنها برامون الهام پذیر باشه که عشقو محبت میشود میشینیم

خودمونو سرکوب میکنیم میگیم من ناتوانم

به طرف احساس گناه میدیم

سرزنش میکنیم که حالا تموم شد عشقش و من موندم

توجیه های الکی میاریم که اره برای فلان دختر شد ولی برای من نمیشه

به دلایل مختلف

حالا میفهمم که چرا ملت توی این کشور اکثرا رابطه عاشقانه باهم ندارن

یا مثلا اگر ببینم دوستم باهمکاراش یا دوستای دیگش میره بیرون حالم بد میشه

توی دلم میگم چرا منو انتخاب نکرد که با من بره بیرون

حتما با من بهش خوش نمیگذره

حتی وقتی با دوستم باهمیم همش نگرانم نکنه با من بهش خوش نگذره

استاد اینا همش در سطح ناخود آگاه اتفاق میوفته ها و من خیلی دقت کردم تا تونستم بفهمم

وقتی باهمیم نگرانم میگم نکنه من کافی نباشم نکنه بلد نباشم چطوری باهاش حرف بزنم که بهش خوش بگذره

فکر میکنم و میبینم که از اینکه دوستم با افراد دیگه ای گرم بگیره این افکار تو سرم میاد که حتما من ناتوان هستم

حتما من کافی نیستم

حتما من جذاب نیستم

حتما من بلد نیستم و نمیتونم که رابطه داشته باشم با دوستم

و این سه تامورد رو فعلا شناسایی کردم میخوام اینارو حل کنم

باور دارم با کار کردن روی این قسمت میتونم این موضوع رو حل کنم ریشه ای

آیا خوشحال می شوی و انرژی و انگیزه می گیری؟!

اگر همسرم با مادرم خواهرم پدرم رابطه خوبی داشته باشد خوشحال میشوم

چون ربطش میدم به خودم

اما اگر نداشته باشد خیلی ناراحت میشم

چون بازم ربطش میدم به خودم

اما اگر همسرم با خانواده های دیگر رابطه خوبی داشته باشد

و با ما اینقدر رابطه خوبی نداشته باشد حالم بد میشه میگم ببین اونارو بیشتر دوس داره چرا باید بیشتر دوس داشته باشه

نمیتونم مسئولیت فرکانس های خانوادمو به عهده نگیرم

اگر دوستم با من با خانوادم خوب باشد خیلی خوشحالم

و اگر با دیگران باشد خیلی خوشحال نیستم

دوس دارم از همه بهتر باشم

خوشحالی کسی رو نمیتونم تحمل کنم

دوس دارم باکسی باشم که از من پایین تره

آیا موفقیت او الهام بخش شما می شود؟!

اره بعضی وقتا رابطه دوستم همسرم پدرم با بعضی افراد برام الهام بخشه میگم افرین

اما بعضی وقتا نه

یا شما را به احساس حسادت، ناتوانی می رساند؟!

تغییر باورها

میتونه موفقیت دوستم پدرم همسرم در ارتباط با آدمهای دیگ

منو به این باور برسونه که اره

پدرم

همسرم

دوستم توانایی تمرکز برنکات مثبت رو دارن

اونها آدمهای ساده گیر و آسان گیری هستن توی رابطه

و نیاز نیست من به خودم سخت بگیرم

فقط باید از زندگی واز عشق اونها لذت ببرم و سپاس گزارشون باشم

فهمیدم که حسادت باعث میشه من نتونم عشق اونهارو ببینم

و باعث میشه رابطمون بهم بخوره و دور بشیم از هم

وظیفه من سپاس گزاری و لذت بردن از عشقیه که طرف مقابلم بهم میده اگر من سپاس گزار باشم عشقش روز بروز بیشتر میشه

اما حسادت باعث میشه من خودمو بی ارزش کنم

و حتی به طرف مقابل هم احساس گناه بدم

احساس اینو که عشقش کمه و تموم میشه

و اینو فهمیدم که قرار نیست من توی هرکاری بهترین باشم قرار نیست من همیشه سعی کنم خودمو از لحاظ فیزیکی نزدیک کسایی که دوستشون دارم بکنم تا اونها به من توجه کنن

بعضی وقتا مثلا دلم نمیخواد یه فعالیتی بکنم توی یک جمعی از طرفی هم دوستم یا مثلا همسرم یا پدرم یا افراد نزدیکم دوس دارن اونکارو انجام بدن

قرار نیست من به خاطر اینکه با اونها باشم خودمو مجبور کنم

اگر خودمو مجبور کنم انگار تصور میکنم اگر اونها باهم خوشحال باشن من ترد میشم من فراموش میشم من تنها میمونم

مثلا یادمه یکبار رفتیم مسافرت

من نمیخواستم برم اونجایی که دوستم و همسرم میخواستن برن

گفتم نمیرم و اونا رفتن

انقدر ناراحت شدم که نگو

خیلی گریه کردم و خشمگین شدم

رفتار درستش این بود که جایی که نمیخواستم باید نمیرفتم

البته اینم بگم اونموقع کمرم درد میکرد یکمی هم به خاطر ناتوانیم خیلی ناراحت شدم

ولی در هرصورت بازم مواقعی پیش میاد که اونا دوس دارن یکاری انجام بدن ولی من دوس ندارم

چون میبینم که دارم تنها میشم و اونا باهم هستن

حالم بد میشه

انگاری که مثلا اگر اونا اونکارو باهم انجام بدن چی میشه

باعث میشه بهم علاقه مند بشن

یا مثلا ناتوانی منو نشون میده که نمیتونم با دوستانم ارتباط برقرار کنم

یا مثلا یه محدودیتی هست در عشق ورزیدن اگر اونا باهم خوش باشن انرژی برای من نمیمونه وقتی برای من نمیمونه

ماموریت این قسمت

تقویت باور فراوانی عشق

دوم تقویت باور پاکی افراد

سوم بارها خواندن سه کامنتی که اینجا گزاشتم

چهار نوشتن کامتی دیگر

پنج تحسین خودم

شش کار کردن دوباره دوره عزت نفس دیپ و عمیق

هفت نوشتن باورهایی که درآوردم به صورت خلاصه در کامنت

هشت سیو کردن کامنت در گوشیم و روزی دوسه بار خواندن آن

نه تمرین عملی ینی عشق رو میبینم و تحسینش میکنم

هم عشق دیگران به همسرم هم همسرم به دیگران و هم عشق همسرم به من

عشق دوستم به دوستاش و حتی همسرم

عشق دوستم به من

سلام استاد عزیزم

من یه مسائلی توی روابط خودم و همسرم با دوستانم دارم که اولش نمیدونستم از کجا هست

ینی بعضی موقع ها به شدت حالم بد میشد

به شدت عصبی میشد جوری که گریم میگرفت

افکار منفی توی سرم میچرخید و من نمیدونستم که ریشه اینا از کجا هست

اما چندین بار که تکرار شد و من از خداوند خواستم که بهم نشون بده مشکلم کجاست یواش یواش دارم به خودشناسی میرسم

البته من این موضوع رو هر بار میفهمم که من فکر میکنم با حسادت میتونم خوبی هارو به خودم جلب کنم

اونارو کوچیک کنم و خودمو بزرگ کنم

بگم اونا نمیفهمن اونا حالیشون نیست

ولی هربار تکرار میشه

سعی میکنم که درستش کنم اما

اینقدر این احساس شدیده

که وقتز میاد قفل میشم

حالم به حدی بد میشه که تمام بدنم سر میشه

گریم میگیره نمیتونم جلوشو بگیرم

اما من هربار سعی میکنم ورودی هامو کنترل کنم

و باورمو تغییر بدم که رابطه خوب

اصلا ربطی به این نداره که با دوستات رفت آمد نکنی که مبادا همسرت به راه بد کشیده میشه

یکی از نزدیکانمون هست که هر بار اینو به من میگه

و باور داره نباید با دوستان رفت آمد کرد وگرنه بد میشه

وقتی از همچین چیزایی حرف میزنه بد من شروع میکنه به لرزیدن باور کنید

اینقدر بدم میاد از این حرفا

که نگو آخرش صریحا بهش گفتم فلانی یک بار که گفتی فهمیدم دیگه نمیخوام تکرار کنی

همسرمم یکبار شنیدم که گفت به هیچکس ربط نداره من با کیا رفت آمد میکنم من به هرکسی دلم بخواد محبت میکنم

خیلی خوشحال شدم چون فهمیدم توی رابطه با دوستامون عزت نفس داره و به خودش مطمینه و اجازه نمیده حرف دیگران متزلزلش کنه

ولی بعضی وقتا ترس ها سراغ من میاد

اما من میرم توی دلش و رابطمون با دوستانمون قطع نمیکنم

میگم باید ببینم که اصلا ربطی نداره

من ادامه میدم ادامه میدم

اینقدر ادامه میدم که این باور اشتباهم تغییر کنه

الته همسرم یه تدبیری برای این موضوه اندیشیده که به هیچکس نمیگه ما با دوستانمون هستیم

ینی تا مجبور نباشه نمیگه فلان جارفتیم خوش گذروندیم

من اوایل تعجب میکردم میگفتم محمد چرا اعتماد به نفس نداره چرا اینbق حرف مردم براش مهمه

ولی بعوش فهمیدم که اون با اینکار سعی میکنه ورودی هاشو کنترل کنه تا مورد نصیحت افرادی که باورهای اشتباه دارن قرار نگیره

اما استاد من یه اخلاقی دارم

نمیتونم دروغ بگم

البته همسرم هم دروغ نمیگه فقط خیلی از مسائل رو نمیگه

نمیتونم دروغ بگم

و نمیتونم چیزی رو مخفی کنم

به نظر من این رفتار من مفید تره چون باعث میشه افرادی که باورهای اشتباه دارن از اطراف ما پر بکشن برن

من دوس دارم با افرادی توی رابطه باشم که مناسب هستن

دوس دارم از من بدشون بیاد

به نظرم این کار درست تریه

حالا من کاری به همسرم ندارم اون میتونه مسیر خودشو ادامه بده و از این راه کنترل وردی ها کنه

و روابطشم حفظ کنه

اما من متنفرم از رابطه با افرادی که باپرهای اشتباه ندارن

بالاخره یه جایی اون باورهای اشتباه رو به من انتقال میدن

برایه مین همیشه یکرنگ هستم و برای هر آدم رنگ عوض نمیکنم

من درمورد حجاب خانواده مادرم به شدت مذهبی هستن اینکارو کردم

به شدت به شدت باورهای اشتباهیی درمورد دنیا و مخصوصا حجاب دارن

منم یه پوشش معمولی دارم

جوری که راحتم

همیشه با همین پوشش میرم خونه اونا

چند بار بهم تذکر دادن من اهمیت ندادم بی احترامی هم نکردم

آخرین بار پدربزرگم بهم گفت هانیه تو یجوری میگردی که شر ایجاد میکنی

اینحرفو که زد خونم به جوش اومد گفتم

من اینطوری راحتم

تو حق نداری هربار اینحرفو به من بزنی

اینحرفارو که میزنی من دیگه دوست ندارم بیام خونه شما

و تمام از اونروز دیگه نرفتم

چون به شدت حال منو بد میکردن

قهر نکردم ولی دیگ نمیرن چون سعی میکنن باورهای منو تغیی بدن و آزادی منو بگیرن

یاد گرفتم احساس ارزشمندیمو ببرم بالا

و از اونروز خیلیییییی راحتم

بله استاد عزیزم من اینطوری کنترل وروری ها میکنم نه اینکه برای انسان ها رنگ عوض کنم

این کار جواب نمیده و کمکی به تغییر باورهای من نمیکنه

چون اونباورهایی که اونا دارن توی وجود منم هست بالاخره منم از اون خانوادم

باید به خودم اهیت بدم به خودم ارزش قایل باشم و با آدمایی باشم مه بهم کمک کنن باورهای خرابمو تغییر بدم نه اینکه تمام روابطمو حفظ کنم و بگم نه این باور اشتباه اونا هست

من یه باور دیگه ای دارم

میدونی استاد بحث بحثه مرگو زندگیه

بحث بحثه فقر و ثروت

بحث بحث بی آبرو شدن و عزت مندی

بحث بحثه راحتی و توی عذاب زندگی کردن

بحث بحثه پاکی و فحشا

من باید باید بایداجازه بدم جهانآدمهای نامناسب رو حذف کنه