ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 1 - صفحه 59

سلام ریحانه جان

مرسی واسه کامنت ارزشمندت دوست عزیزم، کرسی واسه تحسینت

واقعا این سلسله فایل ها خیلی فوق العادست و داره ذهنیتی قدرتمند کننده میسازه من به این موضوع پی بردم که برای اینکه اون پاشنه آشیل رو خوشگل و کامل برطرف کنیم باید ثانیه به ثانیه تمرکزی پیوسته براش بزاریم و تمام ورودی های ذهنمون رو ببندیم بهش و ریحانه جان اگر اینطوری نباشه باز دوباره تا قرار بگیریم تو جامعه باز دوباره تا چندساعت اگر کار نکنیم همش میپره از توی ذهنمون و باز باید دوباره کلی تلاش کنیم تا برکردیم به این موضوع اما وقتی تمرکز لیزری بزاریم و کامل و پیوسته کار کنیم به میزانی که قدرتمند این کار رو بکنیم اون توی ذهن ما ثبت میشه به طوری که با اینکه سه روز گذشته از اومدن این فایل برروی سایت اما من خیلی خوب و سریع تغییر شخصیتی خودم رو متوجه میشم همچنین این چیزی که الان بهت گفتم رو خودم باز خورد گرفتم

فکر کن مثلا ی ساعت روی یک موضوعی کار میکردم با تمرکز کم و از این شاخه به اون شاخه میپردیم و بعد میدیدم هیچ تغییر شخصیتی در من رخ نداده و من مثلا نمیدونستم واقعا باید چیکار کنم تا شخصیتم ساخته بشه میدونی ما نباید زور بزنیم تا بخوایم یک جوری فکر کنیم

مثلا من نباید زور بزنم که به خودم بگم اوکی من توی دیدن موفقیت افراد حسادت میورزم خب بیام زور بزنم که اینجوری فکر نکنم! نه اینطوری کار نمیکنه

تو اگر به اندازه کافی ورودی بدی، به اندازه کافی تمرکز داشته باشی و مدام هر لحظه روش کار کنی تو خود به خود اونجوری فکر میکنی و به قول استاد شکل فکر کردن مغزت تغییر میکنه

خب ریحانه جان من اینو فهمیدم حالا چطوری بهش عمل کنم؟ کلا هم خیلی خداروشکر ادم عمل گرایی شدم و سریع اگاهی هارو که گوش میدم سریع میخوام عمل کنم

من اومدم اینطوری تمرکز گذاشتم که اولا توی هرکامنتی که مینوشتم حتما به اگاهی های این فایل اشاره میکردم و الان هم دارم همینکار رو میکنم بعد مثلا میومدم بارها و بارها تحسین میکردم دور و ورم رو و اینقدر این کار رو بعد با بهبودگرایی هرفرصتی که گیر میاوردم تحسین میکردم چه افراد نزدیک که استاد تمرینش رو داد، چه افراد موفق

هدف چی بود؟

+تغییر دیدگاه نسبت به موفقیت افراد

و من هم اینطوری تمرکز لیزری دارم میرم تو دلش عاشق تحسین کردن شدم واین در من عادتی به وجود اورده که همواره تحسین کنم چه ادم هارو چه اطرافم رو چه خودم رو همه چی رو فقط توی مدت زمان کوتاه ِ دوسه روزه اونم بخاطر این جنس از تمرکز من همیشه ریحانه جان میگم که موضوع اصلا زمان نیست موضوع ظرف ماست و ما میتونیم با سرعت این ظرف رو بزرگ کنیم یا یواش یواش

حتی میبینم الان چقدر چیزای خوبی داره در من بهبود پیدا میکنه و میدونی این تمرین به یک تیر چند نشونه زد،

هم قضاوت خودم با دیگران رو خیلی کم کرد هم احساس لیاقتم رو به شدت افزایش داد،، درحین اینکه افراد رو تحسین میکردم و سوال خوب از خودم میپرسیدم چه خود باوری و الهام بخش بود برام،، احساس گناهم رو خیلی کمتر کرد ک توی کامنت بالا بهش اشاره کردم و خدا میدونه چه تغییرات دیگه ایی

میدونی از یک جا به بعد وقتی تمرکز زیاد میشه در مدت زمان معقول انگار این اطلاعات بهم وصل میشن و همه چی معنی پیدا میکنه حس خیلی خوبی داره و واقعا میشه از یک فایل چیزایی در اورد که خیلی ها از دوره ها درنمیارن

من با اینکه دوره عزت نفس و احساس لیاقت رو ندارم اما خیلی از نتایج تغییر شخصیتی که گرفتم مربوط به همین دوره ها بوده و میبینم که واقعا به میزانی که ما تمرکز بزاریم روی یک چیز ما اون رو گسترش میدیم چون ما انسان ها خالق هستیم.. دارای قوه خلاقیتم هستیم و میتونیم به هرچیزی اونجوری که میخوایم شکل بدیم

منم که تعیین میکنم چه نتیجه ایی بگیرم از هر فایل

ریحانه جان من مثلا قبلا خودم رو خیلییی قضاوت میکردم هم با افرادی که حس میکردم پایینتر از من هستند و هم بالاتر

افرادی که پایینتر از من بودن رو وقتی مقایسه میکردم با خودم، احساس غرور بهم دست میداد یا یک حسی بهم دست میداد که خب دیگه بسه حرکت نکن دیگه خیلی جلو زدی ها! و افرادی که بهتر از خودم بودن رو وقتی با خودم مقایسه میکردم احساسم به شدت بد میشد احساس ناامیدی و ناتوانی و حسادت داشتم و چقدر الان میبینم خودم رو بهبود دادم

خیلی توی حرف هام من قبلا از دیگران استفاده میکردم و خودم رو باهاشون مقایسه میکردم

حتی توی چیزای روزمره،، حتی توی سایت مثلا با خودم میگفتم خیلیا توی سایت فلان.. بعضیا بهمان اما متوجه شدم که تمام تمرکزم باید روی خودم باشه

بچه های سایت هرجوری میخوان روی خودشون کار کنن من فقط باید از اون قوی هاش الهام بگیرم و مسیر خودم رو هموار کنم وای چه درس هایی گرفتم این روز ها از همین فایل به تنهایی و ریحانه جان اون نکته ایی که دوباره اول بهت گفتم و صد بار هم بگم کمه:پیوسته و با تمرکز باید ادامه بدم تا بره توی شخصیتم

•پیوسته

•تمرکز

•ادامه دادن

وقتی از تمرکز صحبت میکنم و اینکه روی یک نقطه باشه منظورم اینه که ورودی های اضافی رو کامل کات کنیم حتی من موسیقی با کلام که بخواد ورودی برای ذهنم باشه گوش نمیدم چون مغز خاصیتش اینه که پردازش میکنه هرچیزی رو درسته من یک ربع اهنک گوش میدم اما مغز تا ساعت ها اونو تکرار میکنه

خب حالا که مغز رو اینطوری شناختیم پس اگر ما بتونیم تمام فضای ذهنیمون رو اختصاص بدیم به یک موضوع خاص مغز کاری جز فکر کردن به اون موضوع نداره و هعی ایده های جدید و درس های جدید

درمورد احساس گناه گفتی ریحانه جان

همینطوری که گفتم من این جنس تمرکزی گذاشتم روی این فایل که منجر به خلاقیت شد

در حال فکر کردن به فایل بودم یهو بخاطر تمرکزم یک چیزی توی ذهنم به صدا در اومد و سریع اومدم کامنتش کردم که همین کامنتی بود که شما براش پاسخ نوشتی و اونم احساس گناه بود که اقا من چون قبلا به شدت حسادت میورزیدم از موفقیت افراد فکر میکردم بقیه ام اینطورین

حالا نکته اصلیش اینجاست:از آنجا که من فردی دلسوز و مهربان بودم و نمیخواستم کسی رو اذیت کنم دوست نداشتم موفق بشم

دوست من دقت کردی؟ من انگار ترکیب باور هام باعث ترمزی برای موفق نشدن شده بود 1.بقیه از موفقیت من ناراحت میشن 2.من دوست ندارم بقیه رو با رفتار هام ناراحت کنم

و خب وقتی که ریحانه جان اومدم روی این موضوع کار کردم که خودم خوشحال شدم از موفقیا افراد و نمیدونی این روزا چه حس خوبی دارم نسبت به انسان ها اومدم خود به خود اینکه افراد امکان داره ناراحت بشن حذف شد چون گفتم نه اونام خوشحال میشن

اما اگر ریشه ایی ریحانه بخوایم این ترمز رو حذف کنیم که توی کشف قوانین هم استاد میگن: میگن که یکسری باور هارو با یکسری منطق ها میشه حذف کرد اما یکسری منطق ها ریشه رو هدف میگیره و ما اگر اونارو بگیم خیلی بهتره

در این مثالی که من برات زدم

منطقی که اوردم این بود: نه بابا خیلیا خوشحال میشن

که خب جواب میده و ترمز رو کمرنگ میکنه

اما منطق ریشه ایی که میتونه بیشتر تاثیر بزاره اینه که: مگه اصلا نظر بقیه مهمه؟ اونا مسئول زندگی خودشون هستن اگر ناراحت بشن یا نشن من هیچ نقشی در باور های اونا ندارم اونا مشکل خودشون هست که ناراحت میشم اگر باور هاشون رو درست کنن اتفاقا موفقیت من باعث الهام بخش بودن اونها میشه

ببین این منطق دوم. قوی تره چون حتی من اگر بدونم یکی ناراحت میشه واقعا بازم ترمز احساس گناه نمیاد سراغم

ولی توی اولی انگار میخوام خودمو قانع کنم که بقیه هم خوشحال میشن

اما به هر حال هر منطقی که بیاریم خوبه و تاثیر داره

میگم من فکر میکردم همه ادم ها اینطورین که ناراحت میشن اما وقتی دیدم نه واقعا میشه با تغییر زاویه دید خوشحال شد این ترمز خیلی در من کمرنگ شد که احساس گناه داشته باشم و اینطوری برای من کم شد

ما درمورد افراد جوری فکر میکنیم که خودمون هستیم

توی قسمت 45 سفر به دور امریکا استاد مثال قشنگی میزنن میگن که ما به این دلیل به امریکایی ها میگیم نژاد پرست یا به هرکی، چون خودمون اینجورییم بعد مثال میزن که افراد ایرانی که به امریکایی ها اینطوری نگاه میکنن خودشون نسبت به افغانی ها اینجوری نژاد پرستانه رفتار میکنن

این ترمز هم برای من اینجوری حذف میشد

من اگر خودم ناراحت نشم، حسادت نکنم از موفقیت افراد اونارم اینطوری نمیبینم دیگه

ریحانه جان مرسی که نوشتی دوست خوبم انرژی خیلی باحالی داری دمت گرم

خدا یار و نگهدارت