پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 2 - صفحه 2 (به ترتیب امتیاز)

«کِی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد ؛ یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد»

«غمناک نباید بود از طعنِ حسود ای دل ؛ شاید که چو وابینی خیرِ تو در این باشد»

سلام و درود به استاد عباس منش عزیز و استاد شایسته گرانقدر.

چندماه پیش بود که دوره شیوه حل مسائل زندگی رو با قدرت شروع کردم ولی توی جلسه دوم خیلی محکم با دیوار برخورد کردم. دیوار کمال گرایی.

سوالی که پاشنه آشیل منو از دل همه مسائل زندگیم کشید بیرون و محکم کوبیدش توی صورتم و از جلسه دوم به بعد من نتونستم برای جلسات آموزش کامنت بنویسم. سوال این بود…

«چه چیزی بیشترین تمرکز شما رو میگیره؟»

در واقع منظور سوال این بود که وقتی تمرکز گذاشتی روی رسیدن به خواسته ای و این وسط چه چیزی موی دماغ میشه، چه چیزی هست که آرامش ذهنت رو مختل می‌کنه و شوق و انگیزه تو رو میگیره، چه عاملی انرژی مثبت شما رو میبلعه و انرژی منفی بهت پس میده و ناک اوتت می‌کنه؟

و من برای اولین بار با حقیقتی مواجه شدم که تا پیش از اون فکر میکردم من باید اونقدر روی خودم کار کنم تا این مسئله حل بشه. چیزی که حتی استاد من هم از این قاعده مستثنی نبوده.

پاشنه آشیلی بنام زندگی زناشویی.

چند ماهی از ازدواجمون می‌گذشت که من فهمیدم ازدواج من از ریشه و اساس غلط بوده. ولی همیشه فکر میکردم که عاملش مسائل اقتصادیه و اگر من تلاش کنم شرایطم رو بهتر کنم این موضوع بهتر میشه. غافل از اینکه چطوری اصلا قراره یه زندگی درست بشه، یا برای درست شدنش تلاشی بشه درحالیکه توی اون زندگی احساس خوشبختی نمیکنی؟

دوازده سال با یه فرمون غلط پیش رفتم و الان از قِبل دوره عزت نفس و دوره شیوه حل مسائل باید بفهمم که کل این دوازده سال من داشتم تقلای بی مورد میکردم. تقلا برای درست کردن چیزی که یه عدم توازن و عدم تقارن بزرگی داره. یک عدم هم مداری وجود داره. وقتی من توی سایت روی خودم کار میکردم میگفتم اگه من روی خودم کار کنم همسرم هم با من هم مدار میشه غافل از اینکه استاد عباس منش همیشه میگن ادمهای دوروبرتون یا با شما هم مدار میشن یا برای همیشه از زندگیتون میرن بیرون. من به این قسمت دومش که می‌رسیدم سرپوش میذاشتم میگفتم نه حتماً باهام هم مدار میشه. در گذشته و قبل از اومدن به سایت زمانی که کتاب مطالعه میکردم هر بار امید داشتم مطالعه یه کتاب جدید زندگیمو بهتر کنه ولی کار برام سخت‌تر میشد، چک و لگد ها توی زندگی سخت تر میشد، الان میفهمم قانون مدارها چی میگه. چک و لگد ها بخاطر این سخت‌تر میشد که اختلاف مدارها داشت کار خودشو میکرد.

(خدایا باورم نمیشه دارم اینجوری خودافشایی میکنم. نمیدونم این کامنت به انتها برسه یا نه، یا مثل چندتای قبلی قراره نیم کاره پاک بشه)

از یه جایی به بعد گفتم خب چه جالب، فکر کنم بشه قانون رو دور زد، اونم اینکه همون فایل‌هایی که روی من اثر داشت رو توی ماشین وقتی با هم بودیم گوش میدادم غافل از اینکه کسی که تغییر کردن رو انتخاب نکرده باشه رو نمیشه تغییر داد.

«وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّهً وَرَحْمَهً إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ»

ﻭ ﺍﺯ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ هم نوع ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻫﻤﺴﺮﺍﻧﻲ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﺷﺎﻥ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻳﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ; ﻳﻘﻴﻨﺎً ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ (٢١ روم)

شاید تعجب کنید همون حمید امیری که میاد اینجا و کامنت می‌نویسه و همیشه اعضای سایت رو مثل خانواده خودش میدونه، توی زندگی مشترکش اینقدر دچار مسائل میشه. قرآن کریم چندتا شاخصه رو بیان می‌کنه «تسکنوا : هم به معنی زندگی کردن و سکونت و هم به معنی آرامش و تسکین پیدا کردن» «مودت: دوستی و عشق» «رحمت : مهربانی و بخشش و الفت» که تقریباً من هیچ کدومش رو ندارم.

در گذشته به زندگی برادر بزرگترم نگاه میکردم که چطوری و توی چه شرایطی دچار مسئله است،(شغل و زندگی زناشویی و روابط اجتماعی) اون موقع من 17-18 ساله بودم و ناخواسته تمرکز میکردم روی اینکه اگر من بودم چطوری برخورد میکردم. یا به قول قدیمی ها «ادب از که آموختی …» یا به قول استاد عباس منش توی جلسه دو عزت نفس «قانون وضوح از طریق تضاد». (بزرگوار هنوز هم توی در و دیوار به سر می‌بره) توی سن 20 سالگی به بعد که میدونستم دیر یا زود باید این موضوع رابطه عاطفی و زناشویی مواجه بشم شروع کردم به خوندن یه سری کتابهای روانشناسی، و دیدن سمینارهای آموزشی و مطالعه توی اینترنت (این چیزهایی که میگم توی عصر اینترنت دیال آپ بود، که وقتی کامپیوتر میخواست به اینترنت وصل بشه کلی قیش قیش و تعق و پوق میکرد، سمینارها رو به صورت DVD خریداری میکردم) کار به جایی رسیده بود که توی محل کار تا کوچکترین رفتاری رو از همکاران میدیدم یا حرفی رو می‌شنیدم میگفتم این توی فلان موضوع زندگی زناشوییش دچار مسئله است. از طرفی کلی اطلاعات داشتم ولی کلی باور مخرب رو هم داشتم، کلی عزت نفس داغون رو هم داشتم.‌

چقدر لذت میبرم وقتی میبینم توحید همه چیز زندگی انسان رو اصلاح می‌کنه و بهبود میده ، وقتی میبینم یه انسان توحیدی و ارزشمند مثل سیدعلی خوشدل میاد برای ازدواج یه سری شاخصه های توحیدی رو می‌نویسه و روی خودش کار می‌کنه، هر انتظاری رو داره اول در خودش ایجادش می‌کنه و روی خودش کار می‌کنه و جهان انسان مناسب رو به زندگیش هدایت می‌کنه. من هر چقدر روی خودم کار میکردم میدیدم شاخصه های من گاهاً 180 درجه با همسرم در تضاده. یه جاهایی مجبور میشدم از ورزشم بزنم تا اونو راضی نگه دارم. یه جاهایی مجبور میشدم از فعالیتم توی سایت کم‌ کنم تا همش سرم توی گوشی نباشه، برای رضایت ایشون، کامنت ننویسم و بجاش بریم بازار و پاساژ و … نمازم رو دیروقت بخونم چون توی جاده هستم، یه زمانی که با خودم خلوت میکنم تا ذهنم آروم بشه وقتی برمی‌گردم متهم میشم به عدم توجه و بی عاطفه بودن …

((توی پرانتز بگم درسته آرامش من توی زندگی بخاطر این آموزه ها بیشتر شده ولی از جهت دیگه ای عدم تمرکز هر روز سخت‌تر میشه ، من مدتی رو توی عسلویه روی خودم کار میکنم ولی وقتی برمی‌گردم خونه باز باید وزنه ببندم به خودم))

بقول استاد عباس منش توی دوره شیوه حل مسائل ، من هر بار (به روشهای علمی و غیر علمی) داشتم تلاش میکردم توی کویر برنج بکارم. اون. بنده خدا رو هم اذیت کردم توی این مدت. باید یاد می‌گرفتم دست خداوند رو باز بذارم. همین الان اگه بخوام ویژگی های مثبت همسرم رو‌ لیست کنم میتونم ده ها مورد نام ببرم.(برای اینکه دروغ نگفته باشم، قبل از اینکه کامنتم رو ادامه بدم رفتم توی یادداشت گوشی یه صفحه جدید باز کردم و 20 تا از ویژگی های مثبتش رو نوشتم، و مطمئنم که هنوز هم هست) زمانی که من این انتخاب رو کردم خودم در مدار درستی نبودم، یه آدم شکست خورده و افسرده و توی دیوار بودم. و الان بشدت این غیر هم مداری داره سنگینی میکنه. این عدم احساس خوشبختی. من هنوز میترسم دست خدا رو باز بذارم، هنوز میترسم یه لیست بنویسم از خواسته هام. هنوز میترسم کویر رو رها کنم و اینقدر تقلا نکنم برای کشاورزی.

فرض کنید شما این حق انتخاب رو دارید که زمانتون رو به صورت 50-50 تقسیم کنید بین کار و خانواده ، یا نهایتاً 60-40 ، شما کدوم رو انتخاب میکنید؟ اکثریت افراد احتمالا 60 رو میدن برتی حضور در کنار خانواده و 40 رو میذارن برای کار. حالا اگه این کار عسلویه باشه، گرما و آلودگی هوا و کار سخت ، احتمالا تمام تلاشمون‌ رو بکنیم که بشه 30 کار 70 خانواده… درسته ؟

اینجا یه نفر هست، برای اینکه روی‌ سایت و آموزشها و دوره ها تمرکز کنه داره تلاشش رو می‌کنه از زمان حضور در کنار خانواده اش بزنه، ببره روی کار. یعنی 70-30 به نفع کار توی عسلویه.

مطمئنم توی این کامنتی که نوشتم ده ها باور غلط و مخرب و شرک آلود داشتم که هنوز میترسم باهاشون مواجه بشم یا به نوعی از شناختشون ناتوانم یا …

شاید این کامنت یه تبر محکم بود به ریشه کمال گرایی، یه تبر محکم به ریشه باورهای غلط و مخرب و شرک آلود ، به ریشه ترسها که بعد از این چه میشود و چه ها میشود. وقتش بود بپذیرم توی رابطه عاطفی و زندگی مشترک پاشنه آشیل دارم. و تا زمانی که خود افشایی نمی‌کردم شاید کماکان پشت ترسهام پنهان میشدم. از وقتی دوره عزت نفس رو شروع کردم تازه دارم میفهمم من چه بلایی سر خودم آوردم، من چقدر تلاش کردم، چقدر فداکاری کردم، چقدر از نیازهای اولیه خودم زدم تا شریک زندگیم توی شرایط بهتری باشه. و وقتی الان چیزی رو میگم که با گذشته خودم متفاوت هست سوءتفاهم ایجاد میشه ( بذارید یه مثال بزنم تا منظورم واضح تر بشه: دوستی ازش درخواست می‌کنه که فلان روز بیا بهم کمک کن، و همسرم توی رودروایسی قول میده، و من کمکش میکنم سر موقع به کارش برسه و بدقول نشه. ولی بخاطر رانندگی توی جاده و ترافیک کمی با تاخیر میرسیم.«حتی با وجود رانندگی با سرعت 140» و من بهش میگم مسئولیت قولی که دادی با توه، بهتر بود همون ابتدا به دوستت بگی‌ تو یه شهر دیگه هستی، من فقط تلاشمو کردم جوری رانندگی کنم که حادثه ندیم و به موقع برسیم. همین جمله باعث سوءتفاهم و کدورت میشه)

آره، این حکایت کسیه که بخاطر باورهای مخرب خودش توی روابطش دچار مسئله جدیه، و اونقدری این ترسها رو نگه داشته که به کابوس و فوبیا تبدیل شده

(دوستان توی کویر برنج سبز نمیشه، ما کاشتیم سبز نشد، ولی توی مدار توحید شالیزار بینهایته)

«جامِ می و خونِ دل هر یک به کسی دادند ؛ در دایرهٔ قسمت اوضاع چنین باشد»

«در کارِ گلاب و گل حکمِ ازلی این بود ؛ کاین شاهدِ بازاری وان پرده نشین باشد»