پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 7 - صفحه 1

سلام به استاد عزیزم به همه دوستان همفرکانسی خووووبم

که از وجود تک تکتون تو این سایت از صمیم قلب خوشحالم.

از خوندن کامنت دوستان چنان شور و اشتیاقی در وجودم زنده میشه که قابل وصف نیست.بارها شده در طول روز انرژیم افت کرده فقط با خوندن کامنت شماها چنان انرژی و انگیزه ای گرفتم که فقط خدا داند.فرقی نمیکنه کامنت هارو به ترتیب تاریخ بخونی یا امتیاز، تک تک کامنت ها پر از عشق و آگاهیه.همه حرف ها یه رنگ و از یه جنسن و با عشق نوشته شده اند.همین هم هست که به دل میشینه.

هر آنچه از دل برآید بر دل نشیند.

تصورم بر اینه همه ما سوار بر قطاری هستیم ک بر روی ریل خوشبختی ، با هدایت الله به سوی اهداف مون در حرکتیم‌.سوخت این قطار سخنان و آگاهی های گهربار استاد بینظیرم هست که از زبونشون جاری میشه.هم به قطار قدرت حرکت میده هم جسم و روح مارو تغذیه می‌کنه.مهم نیس هدفت چی هست مهم نیس چرا و چطوری به این قطار هدایت شدی مهم اینه که الان اینجا حضور داری و انتهای این سفر فقط آرامش و خوشبختیه.از مسیر لذت ببر جانم.نذار ناخواسته ها دلخسته ت کنه.بچسب به خوبی ها،لذت ببر از مسیر که ایمان دارم هر آنچه پیش آید فقط خیرو خوبی خواهد بود و بس.

تو این حضور چند روزه ام در جمع شما خوبان و کنارهم قرار دادن آگاهی های که درک کردم تا الان، چ بسا که ایمان دارم باید بیشتر و بهتر هم بیاموزم.احساس میکنم به نقشه ی گنجی رسیدم که ذوق دارم بنویسم براتون.

اهداف و خواسته های ما از دل تضاد هامون بوجود میاد (با در نظر گرفتن قانون تکامل) که باید لیزری روی اون هدف تمرکز کنیم حالا با نوشتن یا حرف زدن، تجسم، شکرگزاری قبل خواسته و ……و در مسیر رسیدن بهش اقدام کنیم.من طناب بسیار مستحکمی و تصور میکنم که متصله به اون خواسته، انتهای این طناب شاخه شاخه شده که هر کدام از این شاخه ها همون راه های تمرکز روی خواسته محسوب میشن.میخوام بگم مهم نیس با چه روشی میخوای به خواسته تمرکز کنی، همه این شاخه ها در آخر منتهی میشن به رسیدن به اون خواسته.

گاها با یه روشی که احساس خوبی بهمون میده و ما انتخابش کردیم برای تمرکز روی خواسته ، به هدفمون میرسیم ولی نتیجه پایدار نیست.گاهی به هدف میرسیم و اتفاقا نتیجه نه تنها موندگاره روز به روز بهتر هم میشه.

گاها تمرکز میکنیم روی خواسته و با وجود کلی زمان و انرژی گذاشتن اصلا خبری از خواسته نمیشه.

مشکل کجاست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

اینجاست که اهمیت باورها پررنگ میشه.

من مثال های کاملا ملموسی دارم براین مباحثی که عنوان کردم.

« تمرکز بر خواسته، رسیدن به آن، پایدار نبودن نتیجه»

تجربه ای که در این مورد دارم مربوط میشه به هدفی که تعیین کردم و برای تمرکز روی خواسته ام از روش شکرگزاری قبل خواسته استفاده کردم‌‌.چند بار در روز خواسته مو درنظر می‌گرفتم و جوری شکرگزاری میکردم که انگار از قبل بهش رسیدم.احساس خوبی می‌گرفتم و امیدوار بودم.بعد یکی دو هفته یه اتفاقی افتاد که کلا داشتم ناامید میشدم از رسیدن به اون خواسته ام.ولی نباختم خودمو به همین روال ادامه دادم و امید داشتم که میشه.سعی میکردم زیاد بهش گیر ندم و ارامشمو وابسته نکنم به نتیجه.سعی میکردم رها باشم درحالی که ذوق هم داشتم برای رسیدن بهش.میگفتم اگه خدا بخواد خیلی قشنگ میچینه آنقدر قشنگ که این محاسبه گری های منو ببره زیر سوال.روز موعد رسید و انقدر قشنگ انقدر ‌‌ رویایی من به خواسته م رسیدم که اگه قرار بود خودم بشینم و ریز به ریز جزییات رسیدن به خواسته مو بنویسم ا‌‌نقدر ریزبینانه و قشنگ و عالی از همه لحاظ نمیتونست اتفاق بیفته.اصلا انقدر عالی بود که حتی فکرشم نمیکردم.اون شب از ذوقم اصلا خواب نداشتم.شده تا حالا از خوشحالی نتونی بخوابی، نتونی غذا بخوری، آروم و قرار نداشته باشی؟؟؟؟من موقع ناراحتی دیده بودم ولی موقع خوشحالی و اون روز تجربه کردم.

باور کنید این خوشحالی من به دو هفته نکشید که از بین رفت .خواسته مو از دست دادم انگار که اصلا وجود نداشته.انگار ک همش خواب بوده.

همینجور هاج و واج مونده بودم که چی شد، چ اتفاقی افتاد، شاکی بودم از خدا که تو که میخواستی ازم بگیری چرا دادی؟؟؟؟خوشحالم کردی که قدرتتو به رخم بکشی و ازم بگیری بزنی تو ذوقم؟؟؟؟؟؟؟چ نجواهایی که تو ذهنم جولون نمی‌داد.

حالا که دارم با آگاهی الآنم بهش نگاه میکنم میبینم داستان چیزی نبوده جز باورهای مخربی که باعث شد از دستش بدم.که فاحش ترینش به نظرم باور عدم لیاقت بوده.

میخوام بگم وقتی خواسته و هدفی مشخص میشه باید باید باید باورهامونو بررسی کنیم.باور های مخرب و شناسایی و با باور های درست و قدرتمند حرکت کنیم برای رسیدن به خواسته.در غیر اینصورت ممکنه تو حتی به اون خواسته برسی ولی مثل آب خوردنی از دستش بدی.

« تمرکز روی خواسته، رسیدن به هدف، پایداری نتیجه»

مثالی که در این مورد دارم مربوط میشه به رسیدن به محل کار دلخواهم زمانی که تو برزخی گیر کرده بودم که نه راه پیش داشتم نه راه پس.داستان رسیدن بهش و تو کامنت های فایل لایو با استاد قسمت 21 مفصل توضیح دادم.

یادمه اون روزا وقتی نجواهای نمیشه و دلتو خوش نکن و نگرانی هایی از این دست می اومد سراغم.میرفتم تو اتاق و خلوت میکردم با خودم.انگار که میخوام یه دوستی که خیلی عزیزه برام و آروم کنم.با دلایل منطقی باش حرف میزدم.برای تک تک نگرانی هام مثال هایی از گذشته میزدم که دیدی شد؟؟؟الان اینم میشه پس.اون موقع نمی‌دونستم دارم باورهای درست میدم به ذهنم.با این گفت و گوهای ذهنی چنان به آرامش می‌رسیدم که نگم براتون.

که در نتیجه هم رسیدم به هدفم.انقدر باورهای قشنگ و محکمی به ذهنم تزریق کرده بودم که حتی بعد رسیدن به خواسته ذره ای نگرانی برای از دست دادنش نداشتم درحالی که تو مثال قبلی بعد رسیدن به خواسته همش استرس از دست دادنشو داشتم.

«گاها تمرکز میکنی روی خواسته، ولی اصلا بهش نمیرسی»

یه هدفی داشتم به صورت لیزری با تجسم کردن روش تمرکز کرده بودم.خیال میکردم همین تجسم کار خودشو می‌کنه و منو به هدفم می‌رسونه.باور کنید من بعد چند روز دقیقا همون فضایی که تجسم کرده بودم و عیناً تجربه کردم ولی خبری از خواسته نبود.من فقط اون موقعیت و فضا و جذب کرده بودم.

باور مخربم چنان قوی بود که اجازه رسیدن به خواسته مو بهم نمی‌داد.ولی همین اتفاق باعث شد به قدرت تجسم پی ببرم که میشه ولی فقط و فقط با تغییر باورهااااااااا‌.

اینم یادآوری کنم که کاتالیزور تمامی مسیرها فقط احساس خوب و لذت بردن از لحظه ی حاله.

دوست داشتم بنویسم دوست داشتم این آگاهی هارو به اشتراک بذارم.

منه یگانه چقدر بیگانه شده ام این روزها با دنیای بیرونم .چقدر عوامل و شرایط بیرونی رنگ باخته اند برای من.

مهم نیس بیرون از تو چ خبره و اوضاع چطوریه، تو قدرت تغییر و خلق داری،این قدرتیه ک خداوند در وجود همگی مان قرار داده و فکر کردن فقط به همین موضوع تورو سرشار از آرامش و قدرت می‌کنه.

درمورد الگوها و کارهایی اشتباهی که تو زندگیم مرتب داره تکرار میشه میتونم به بارزترینش اشاره کنم.

1.ثابت قدم نبودن توی تصمیم هایی که میگیرم بخاطر ویژگی عجول بودنم.میخوام سریع به نتیجه برسم،میخوام سریع تاثیرشو ببینم و چون این اتفاق نمیفته دلسرد میشم و برمی‌گردم سر خونه اول.

بارها شده خواستم یه کاری و انجام بدم بارها شده تصمیم گرفتم یه کار اشتباهی و انجام ندم،به چند روز یا چند هفته نکشیده از تصمیمم برگشتم.

2. الگوی اشتباه دیگه برای زمانیه که عصبی میشم، چنان سریع واکنش میدم ک در عرض چند ثانیه کل شخصیت طرف مقابل و میبرم زیرسوال و قضاوتش میکنم.بعد هم سریع پشیمون میشم و ناراحت میشم از رفتاری که داشتم.اکثر رابطه های عاطفی من سر همین موضوع به تنهایی بهم خورده.

چقدر فکر کردن و پیدا کردن این الگوهای غلط کمک می‌کنه برای شناخت موانع رسیدن به هدف و آرامش.

شاد باشید و پیروز

عاشقتووووووووونم…..