پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 8 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استادان عزیزم و دوستای موفق و هم فرکانسم

در مورد ترس هایی که در زندگیم وجود داره باید بگم با اینکه میدونم و تو دل بیشتر ترسهامم رفتم اما هنوزم ریشه شون در من اونقد قوی هستن که با اینکه چندین بار تو دلشون رفتم هنوز آثاری از اونا هست اما خب به نسبت گذشته مسلماً کمرنگتر شدن ولی برام ثابت شده هر چی بیشتر خودم آگاهانه شرایطی فراهم کنم که با ترسهام روبرو بشم، هم تجربه ای که ازش داشتم برام لذت بخش تر بوده و هم عمل کردن بهش برام آسونتر بوده. فقط باید به قانون تکامل ایمان داشته باشیم و قدم برداریم.

خب برم سراغ ترسهایی که وجود داره:

1- ترس از ارتفاع ( تا الان تجربه هایی داشتم که خودمو آگاهانه تو اون شرایط قرار دادم، 1- از ارتفاع تقریبا 4 یا 5 متری با طناب از صخره ای پایین رفتم و بالا اومدم-2- از روی پل معلق رد شدم اولش به سختی راه میرفتم بعدش ی مسیری رو به خودم گفتم که باید بتونی بدوویی و اینکارو کردم -3- از کوه به تنهایی بالا رفتم بدون اینکه به کسی اطلاع بدم از مسیری رفتم که حتی ایمانم به خدا هم بیشتر شد چون به ی جاهایی میرسیدم ک صعب العبور بود و همونجا از خدا میخواستم که هدایتم کنه و خودش بهم بگه از کجا برم و بدون اینکه آسیبی ببینم تونستم از کوه پایین بیام -4- سه بار سوار چرخ و فلک شدم -5- پنج بار از رینجر اگه اسمش رو درست گفته باشم که دستگاهیه رو صندلی میشینی و با سرعت زیاد میره بالا و یهوو عین سقوط آزاد رها میشی به سمت پایین که توی دبی امتحان کردم تو همون بار اول چشمامو بستم، بار دوم دستامو رها کردم و بار سوم چشمامو باز کردم و دیدم چقققد از بالا همه چیز قشنگه و بار چهارم و پنجم دیگه کاملا ترسم ریخته بود و هر 5 بار رو تو ی شب امتحان کردم اما تکاملم رو طی کردم و وقتی قانون رو که میدونی تجربهاتم لذت بخش تر میشه. مطمعنم اگه ندای گذشته بودم یا اصلا امتحان نمیکردم یا اینکه همون ی باری که امتحان کرده بودم دیگه حاضر نبودم تجربش کنم. ولی چون قانون رو میدونستم از خودم توقع نداشتم که از همون بار اول چشمامو باز کنم و بار سوم تونستم به ترسم غلبه کنم.)

2- ترس از تنهایی (برای ترس از تنها بودن از سفر یک روزه با تور شروع کردم که کلی دوست پیدا کردم. بعد تصمیم گرفتم جاهایی رو تنهایی برم در شهرم و از مناظر لذت ببرم و تنهایی کافه و رستوران رفتم و تنهایی در کشور دیگه بدون اینکه حتی سیم کارت داشته باشم، جاهای دیدنیش رو دیدم و از صبح تا شب بیرون میرفتم و حتی با مردم ارتباط برقرار میکردم با زبان انگلیسی و هرجا هم ک مسیرم رو پیدا نمیکردم از بقیه ادرس میپرسیدم و کلی اعتماد بنفسمم بالا رفت که زندگی در یک کشوردیگه حتی به تنهایی هم امکان پذیره و من میتونم به راحتی با بقیه ارتباط بگیرم و دوست پیدا کنم. اما خب هنوز برای مهاجرت کردن به تنهایی یه ترسایی تو وجودم هست که بنظرم با چندین مسافرت به کشورهای دیگه رفتن این ترس از تنهایی مهاجرت کردن هم میریزه)

3- ترس از ترد شدن در روابطم ( همیشه دوست داشتم خیلیی زود ازدواج کنم و با شریک عاطفیم رفیق باشیم و علایق و کارمون بهم مرتبط باشه اما خب همیشه بخاطر باورهای نادرستی که داشتم رابطه های بدی رو تجربه کردم از سال 1400 که با استاد و این سایت ارزشمند آشنا شدم سعی کردم رو خودم کار کنم اما خب خیلیییی تو این زمینه هنوز ضعیفم و باید بیشتر وقت بذارم و روی اخلاقم و باورهام کار کنم تا رابطه ای که میخوام رو بتونم بدست بیارم)

4- ترس از ناشناخته ها ( برای اینکه تو جمعی وارد بشم یا اینکه به یک کار جدیدی وارد بشم، همیشه اولش ترس زیادی دارم قبلا خیلی اجتماعی تر بودن و خیلی راحت میتونستم ارتباط بگیرم اما الان از جمع فراری شدم. وقتی دوستام به مهمانی منو دعوت میکنن که من تو اون جمع کسیو نمیشناسم خییلییی مقاومت دارم برای رفتن به اونجا، حتی بیشتر وقت ها به دلایل مختلف رد میکنم البته نمیدونم این از ترس در جمع بودنه یا اینکه چون آگاه شدم به قوانین دیگه دوست ندارم وقتمو به بطالت و ادم ها بگذرونم بلکه دوست دارم بیشتر با خودم باشم و کسایی که میشناسمشون. برای تجربه کارهای جدید هم تو این مدت علاوه بر کار اداری که صبحا میرم، بعد از ظهرام به صورت سه ماه با دوتا دفتر دیگه هم کار کردم و تجربه های بی نظیری رو کسب کردم و ترسمم کمتر شده برای اینکه با بقیه و با اورگانی غیر دولتی کار کنم، مطمعنم به زودی میتونم کاری رو پیدا کنم که هم با روحیات من سازگارتر باشه و هم احساس بهتری داشته باشم. ولی خب ترسام هنوز به صورت کامل از بین نرفتن و باید بیشتر تلاش کنم. برای ترس از جمع سعی کردم تو کلاسهای گروهی شرکت کنم ک هر چند روز یکبار در جمع باشم)

5- ترس از شکست خوردن ( مهاجرت کردن جز یکی از بزرگترین ترسهام هست که اگه رفتم و دیدم تو کشور دیگه نتونستم پیشرفت کنم چی؟ اگه شکست بخورم و نتونم ادامه تحصیل بدم چی؟ بخاطر همین برای اینکه با این ترسم مقابله کنم به خودم گفتم که باید بتونم اول تو کشور خودم بدون توجه به شرایط تورم و جامعه و… به درامدی که مد نظرمه برسم و بتونم اول اینجا به درامد قابل توجهی برسم که دغدغه مالی نداشته باشم و هر سفری که دوست دارم رو تجربه کنم و مستقل بشم. اگه ترس از شکست نبود شاید من 4 سال پیش تغییر رشته داده بودم و رشته طراحی لباس رو میخوندم. چون من الان رشتم عمرانه همیشه ترس از نظر و حرف مردم و خانوادم که نذاشته تو این مسبر برم. چون همیشه همه بهم گفتن تو خیلی زرنگ بودی تو این رشته، تو که خیلی باید الان بتونی ازش درامد کسب کنی. با اینکه اوایل فک میکردم به این رشته علاقه دارم و البته خیلی هم موفق بودم و تونستم خیلی پیش بیام اما خب اون درامد و آزادی زمانی و مکانی که میخواستم رو برای من نداشت. میگم برای من چون میدونم و دیدم هزاران نفر چجوری با این رشته کسب درامد کردن ولی من بخاطر باورهای خودم توی محیط اداری سمی گیر افتادم که این ترک نکردن اینجا هم بازم بخاطر حرف بابام وخانوادم و دور و اطرافیانم بوده که حتی یکبار استعفا رو دادم ولی اییینقد بهم گفتن اشتباه کردی که ترس تو دلم افتاد که نکنه واقعا اشتباه کردم؟ و باعث شد باز برگردم ولی هرچی زمان بیشتر میگذره، بیشتر متوجه میشم که این مسیر اشتباهه. اما خب گفتم برای اینم باید ی راه حل پیدا کنم! بخاطر همین این مدت سعی کردم بعد از ظهرا هم کار کنم تا هم باورم به اینکه کار و فراوانی هست، بیشتر بشه و هم بتونم کاری که مورد علاقمو پیدا کنم.)

البته که ترسهای بیشتری هم هست اما مهمترین ترسهام اینهایی بودن که در بالا اشاره کردم به امید اینکه این ترسها هم کمتر و کمتر بشن.