چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم - صفحه 2 (به ترتیب امتیاز)

سلام

یعنی مگه میشه؟

مگه داریم ؟

واقعا باور کردم که به مو میرسه ولی پاره نمیشه

دیشب من به مو رسیده بودم

و

امروز صبح بطور معجزه آسایی داشتم دنبال یه فایلی که قبلا دانلود کرده بودم و دنبالش میگشتم که کامنتها شو بخونم ، هدایت شدم به این فایل که انگار تازه از تنور در اومده و هیچ نظری روش ثبت نشده

و همزمان دارم گوش میدم و مینویسم چون معجزه رو باور کردم که فقط برای منه این فایل که توسط این دست مهربانش ، استاد عزیزم برای من ضبط و ارسال شده

دیروز تو همون لحظاتی که نجواها داشت من و به همون مویی که در حال پاره شدن بود میرسوند ، دقیقا عین آدمی که داره تو باتلاق غرق میشه و فقط دماغش بیرون مونده از باتلاق ، داشتم به هر چیزی چنگ مینداختم که برنگردم از این راه

فایل های توحید عملی یکی دو تاش و گوش دادم ، فایل 37 گفتگوی استاد با روزای عزیز با اون صدای آسمونی و داستان بسیار جذاب و واقعیش ، فایل میکس شده ی خدا از نگاه ملاصدرا که توسط شاگرد زرنگ کلاس استاد ، آقای عطار روشن تهیه شده و دلهای زیادی رو در اوج ناامیدی امیدوار کرده ، بارها و بارها گوش دادم تا بلکه باور کنم خدا برای من همه چیز می‌شود

انگار با اینهمه تلاش فقط تونستم تا گردن بیام بالا از اون باتلاق

و نجواها داشتن مثل موریانه مغزم و میجویدن و واقعا تو اون شرایط کنترل ذهن کار سختی بود

حالا چی بود داستان این نجواها ؟؟؟

بقول روزای عزیز اگه با من همراه بشید قول میدم داستان قشنگی از زندگی واقعیم تعریف کنم براتون

من حدود سه سال پیش در اوج ناامیدی از ضررهای بورس که حال بد اون ضررها مقدمه ی شکست های بعدی و بهم ریختن روابط و… شده بود از طریق یک فایل لایو استاد عباسمنش و آقای عرشیانفر به این بهشت الهی هدایت شدم

و تصمیم گرفتم کاری که فقط بخاطر شان و منزلت اجتماعی و حقوقش که بتازگی چند ماهی بود خوب شده بود تو شرایطی که تازه داشت پله های ترقی و پست های سازمانی عالی بهم پیشنهاد میشد در کمال ناباوری اطرافیان ، درخواست بازنشستگی پیش از موعد کردم و با شرایطی که سازمان برای بازنشسته هاش داشت که کلی از مزایای زمان شاغل بودن داشتیم حذف میشد و من 30 روز کامل هم حقوق نمیگرفتم اگر بازنشست میشدم ، همون 21 سال سابقه ای که داشتم 21 روز فقط سرفصل حقوق ثابت. و بقیه ی سرفصل های حقوق حذف تا ابد

و

همه یه جوری نگاهم میکردن که انگار دیوانه شدم و پشت پا زدم به همه چیز اونم بعد از اونهمه سال زحمت با وحود دو تا بچه کوچیک و تحصیل و… همزمان ،

و حالا که بچه ها بزرگ شدن و از آب و گل در اومدن و حساسیت های همسرم هم کمتر شده و تحصیلات عالیه رو هم تموم کردم و بعد از سالها ، طرح متناسب سازی حقوق انجام شده و حقوقمون تازه خوب شده ،

همه فکر میکردن این آدم ، اون بیرون ، چی سراغ داره که اینطور با اشتیاق دنبال این کاره

و

بماند معجزاتی که اتفاق افتاد که همون برهه فقط این قانون اومد که خانمها میتونن با 20 سال سابقه بازنشستگی پیش از موعد بگیرن

و دقیقا بعد از موافقت با درخواست من و چند خانم دیگه در سطح کشور و اوج بازنشستگی آقایون که 30 سال پیش استخدام شده بودن و همون سال تعداد زیادی به سن بازنشستگی رسیده بودن ، سازمان با کمبود نیرو مواجه شد و قانون رو با اینکه مصوبه ی دولت آقای رئیسی مرحوم بود ، سفت و سخت گرفتن و چنان سنگهای بزرگی جلوی چنین درخواست هایی گذاشتن که دیگه عملا با هیچ درخواستی موافقت نشد.

و یه معجزه ی دیگه اینکه درخواست من باید سلسله مراتب اداری رو رعایت می‌کرد و به ترتیب از رئیس مستقیم خودم امضا میشد تا معاون منطقه و رئیس فلان قسمت و معاون فلان بخش و رئیس حراست و بازرسی منطقه و استان و… بعد تهران و…. باید چندین و چند نفر. امضا میکردن

و این وسط تعداد زیادی مسئول سختگیر بودن که همه میگفتن همه امضا کنن آقای فلانی امضا نمیکنه

و اون آقای سختگیر که پست خیلی خیلی مهمی هم در منطقه ما که چند تا استان تحت پوشش مسئولیت ایشون بود ، طوری امضا کرد که خودش هم نفهمید ، و بعد از موافقت نهایی توسط تهران که داشت کارهای اداری ش انجام می‌شد ایشون برای بازدید دوره ای به محل کار ما اومدن و تا من بهشون گفتم من دارم بازنشست میشم ، چشماش داشت از حدقه در میومد از تعجب و نمیدونید با چه حالتی گفت:

منننننننننن چطوری امضا کردم ؟؟؟؟؟

واای استاد استیکر تعجب نمیتونم بزارم وگرنه هزار و پونصد تا میزاشتم که عمق تعجب این آدم رو درک کنید

کسی که چهره ش داد میزد سخت گیرترین مسئول عالمه

من گفتم آقای فلانی نمیدونم شما چطوری امضا کردید ، فقط،میدونم داره کارهای نهایی ش انجام میشه و چند روز دیگه من از خدمت شما مرخص میشم

همه میگفتن اون بیرون خبری نیست، میری پشیمون میشی ، مثل خانم فلانی و فلانی که اینهمه دنبال بازنشستگی یا استعفا بودن و بعد چندماه با گریه اومدن دوباره التماس کردن برگردن سر کار

و من با شور و شوقی که تو دلم بود میگفتم من دارم میرم دنبال کار مورد علاقه م

و چند وقت دیگه میترکونم ….

اومدم بیرون و دریافتی هام یک پنجم و حتی کمتر شد

بعد با تضاد شدید روابط عاطفی در زندگیم مواجه شدم که دیگه از اون سخت تر نمیشد

و با اونهمه درگیری و شرایطی که پیش اومد ، تا مرحله آخر رفتم و بعد بخاطر مسائلی بلاتکلیف موندم و برگشتم تو زندگی بدون عشق و با محدودیت و ….

کار مورد علاقه م که خوشنویسی بود رو پیگیری کردم و خیلی زودتر از کسانیکه 5 شیش سال متوالی دارن کلاس میان حتی بجای یک نوع خط ، 5 نوع دستخط رو به روشی ساده یاد گرفتم. و چند دوره آموزشی هم برگزار کردم هر چند تعداد کم بود ولی میگفتم اشکال نداره باید تکاملم طی بشه

و بعد دیگه همونم گذاشتم کنار چون استقبال چندانی تو شهرمون نشد. و تصمیم گرفتم حالا که حق طلاق با من‌نیست و قانونا نمیتونم طلاق بگیرم زندگیم و جدا کنم و تنهایی برم یه شهر دیگه که استقبال بیشتری از هنرم میشه و از این تضادها دور بشم

بعد چون دست خالی بودم و تمام اون پولهایی که بعنوان پاداش بازنشستگی که ثمره ی همون 21 سال زحمت شبانه روزی من و سختی کشیدن بچه هام بود ، سر یک اشتباه و دلسوزی بیجا و احساس عدم لیاقت و…. از دست داده بودم ، پولی نداشتم برای اجاره خونه و خرید لوازم ضروری ، و هر کار کردم بگم اشکالی نداره ، خیلی ها گفتن بادست خالی ولی با ایمان به خدا میشه دست خالی هم مهاجرت کرد، نتونستم این باور و این ایمان رو در خودم تقویت کنم و منصرف شدم

چون

از طرفی هم این حرف استاد که اگه تو رشد نکرده باشی و بخوای فرار کتی از تضادها شرایطت هیچ تغییری نمی کنه

و اون تجربه کار ناموفق بعد از بازنشستگی هم برام الگو شده بود که دیدی از کار به اون خوبی اومدی بیرون الان هیچی گیرت نیومد ؟؟

الان این منطقه امن زندگی که 26 سال براش زحمت کشیدی رو میزاری میری چهار روز دیگه مثل چی پشیمون میشی و دست از پا درازتر نه راه پس داری ، نه راه پیش

و بچه هات هم ضربه میخورن

از اونطرف استاد میگفت تو مثل ابراهیم بچه رو رها کن برو تا درها باز بشن

به سردرگمی زجر آور

و

از همه بدتر دیشب که کلی تا نصف شب اشک ریختم گفتم خب همه این حرفها درست، تو تقریبا تموم دوره های استاد رو با همون پول کار قبلی که از دستش دادی خریدی ، و چندین و چند بار گوش دادی ،

کو نتیجه؟؟

کو نتیجه؟؟

عزت نفس و احساس لیاقت و عشق و مودت و داری و بارها و بارها گوش دادی، چرا هنوز نتونستی تو رابطه ت تعیین تکلیف بشه و معلق موندی وسط زمین و آسمون با اونهمه حرمت هایی که شکسته شده و اونهمه خسارات مالی و آبرویی و جسمی رو روحی و روانی و سلب اعتماد و… که زده شده

و خلاصه بدتر شده که بهتر نشده

وضعیت مالی هم که یا استپ کامل یا پسرفت

ایمان به خدا هم که معلومه زور نجواها چقدر بیشتره برات

چی دستته بعد از سه سال ؟؟؟

اشک ریختم بی اختیار و به خدا گفتم : خدایا ببین : کامنتهای بچه ها رو بخون

نظرات هرکس رو میخونی میگن در عرض چند ماه حتی با فایل های رایگان یا اوایل دوره دوازده قدم کلی تغییر کرده. الان به درآمد میلیاردی رسیدن

یا حتی

خیلی ها که تو این فضا و این باورها نیستن چه پیشرفت هایی کردن

من چی؟؟؟

گفتم اینا رو هدایت کردی منم هدایت کن

با اینا حرف زدی با منم حرف بزن

درسته استاد گفته حتی پیش خدا هم گله نکن و از بدبختی هات نگو

ولی من الان که دلم شکسته و با تمام وجودم میخوام با یکی درد دل کنم و حرف بزنم کی بهتر از تو؟؟

به کی بگم که هیچکس جز تو نمیفهمه؟؟؟

و اینطور شد که صبح که از خواب بیدار شدم بعد از فایل روزای عزیز بطور عجیبی به یک فایل استاد که نمیدونم تو کدوم سرفصل سایت دسته بندی شده بنام empowering belief to relieve guilty که در مورد احساس گناه در مورد اشتباهاتمان بود و بعد این فایل جدید استاد در مورد مقایسه و ناسپاسی بود هدایت شدم

انگار خدا بهم گفت ببین ؛

مشکل تو ، ترمز تو ، همون احساس گناه و حال بدی هست که هر بار اون اشتباه از دست دادن اون پولها و قرض دادن به اون شخص بی لیاقت که در حد نفرین کردن از ته دل ازش عصبانی هستی که بخاطرش دلت میخواد حتی قطع نخاع بشه تا بفهمه بخاطر مال حرامی بوده که از تو گرفته

اون احساس بد داره باعث ناسپاسی تو میشه

و نمیزاره ببینی چه نعمت هایی بهت دادم

و

یادت رفته که همون شغل خوب رو توی چه شرایطی بهت دادم

تو شرایطی که از زیر خط فقر هم خیلی خیلی خیلی خیلی پایین تر بودی

و ب جای سرزنش خودت و غصه خوردن و نفرین کردن و… بگو خدا میخواست میلیاردها میلیارد ثروت به من بده

و با اون بذل و بخشش های الکی و دلسوزی های بیجا ، باعث شد بزرگترین درس زندگیم و بگیرم و میلیاردها ثروت دیگه رو از دست ندم و این باور در من تقویت بشه که هر کسی هر جایی هست جای درستش هست

و عدل خدا اشتباه نمیکنه

و

این درس بزرگ رو گرفتی که برای آدم خوب و برای آدم بد دلسوزی و بذل و بخشش تو نتیجه ای که نداره هیچ ، پشیمونی هم داره برات

پس دیگه هیچوقت نمیگی آقا اون آدمه بی لیاقت و کلاهبردار بود ، اگه به یه آدم خوب یا حتی به خواهر برادر خودم قرض بدم با اون ذهنیت که من کمکی بهش میکنم ، نتیجه که نمیگیری هیچ، اینقدر هم زجر میکشی. اون شخص رو هم تو باتلاق بدتری غرق میکنی

اگه در روابط هم نتیجه دلخواهت رو نگرفتی ، بخاطر همین احساس بد و خودسرزنشی هاست

و بیاد بیار من از چه شرایطی که هیچکس باورش نمیشد تو و برادرت رو به چه جاهایی رسوندم

بقول استادت اگه یه بار انجامش دادم ، باز هم انجامش میدم حتی بهتر از قبل

حتی بهتر از قبل

چون من خدای گسترش هستم

و هر بار دارم شرایط بهتری برای جهان خلق میکنم

و

از فضل خودم بهت می بخشم

و در آخر

خدا جونم خودت شاهد بودی این مدت چطور دوام آوردم ، چندین و چند بار شرایطی مهیا شد که شیطان خیلی راحت برای من میتونست کاری کنه که از راه نادرست به خیلی از خواسته هام اونم بسرعت برسم

و من صبر کردم

صبر بر گناه

که تو به وعده ت عمل کنی و از راه درست به من بدی

و بشِّرالصّآبرین

و حالا نوبت معجزات توست

تویی که حتی به شیطان هم علاوه بر پاداش 6هزار سال عبادتش، از فضلت هم بخشیدی

به من هم از فضلت بده

و به ناسپاسی من نگاه نکن

من بنده ام، خدا که نیستم

گاهی کم میارم ، تو به خدایی خودت ببخش و کمکم کن

ایّآک نعبد و ایاک نستعین

من تسلیم شدم

به وعده ت عمل کن و راه‌ها رو باز کن

و این بیست دقیقه ی پایانی صحبت های استاد هم دقیقا شرح حال من بود

که میخواستم بگم خدایا من که اومدم سمت تو،و از تو هدایت و کمک خواستم اما تو کمکم نکردی

و این نکته هم برام جالبه که دقیقا همون آیه هایی که من طی این چند روز بهش هدایت شدم که

خدا در زمین همه وسایل معاش شما رو قرار داد

و

فبما اَغوَیتَنی….

که شیطان با کمال وقاحت میگه حالا که تو من و گمراه کردی فلان میکنم و چنان میکنم

استاد هم دقیقا همین آیه ها رو شرح دادن

و منم داشتم مثل شیطان همه چیز رو می‌نداختم گردن خدا

استغفرالله

خدا جونم ببخش

منم مثل سلیمان که گناه غفلت از تو رو مرتکب شد و صلاتش رو فراموش کرد ، از تو بخشش خواست و بلافاصله گفت من و ببخش و به من ملکی عطا کن که ….

منم میگم من و ببخش و به من ملکی عطا کن که حتی به سلیمان هم ندادی

چون اون گفت چنین نعمتی به من بده

تو که قبول نکردی

که اگه میکردی با عدل تو سازگار نبود

که به یه بنده ت چیزی بدی که به هیچ کس ندادی

اون دنیا اگه سرافکنده بشیم که ما مثلا مسلمان بودیم و افرادی مثل ایلان ماسک و …و… مسلمان نبودن اما بیشتر از ما به تو ایمان داشتن و حتی زندگی در مریخ برای میلیون ها آدم رو از تو خواستن و ایمان داشتن بهشون می بخشی ، چه حسرتی میخوریم

اینه که میگی قیامت ، یوم الحسرت هست

نشه که حسرت بخوریم چرا بیشتر و بیشتر و بیشتر نخواستیم از خدا