live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز - صفحه 32 (به ترتیب امتیاز)

با سلام خدمت استاد عزیزم

اومدم امروز به شکرانه این زیباییها یی که دارم میبنم نظر خودم رو بنویسم مگر نه اینکه خداوند در قرآن می فرماید اونهایی که کذبوا به آیاتنا هستند کافر هستند و فسنیسره للعسری میشن؟

مگر نه اینکه اونایی که صدق بالحسنی باشن فسنیسره للیسری میشن؟

مگر نه اینکه انتخاب با منه که جز کدوم دسته باشم ؟

پس من میخوام جز دسته صدق بالحسنی بشم من می خوام خداوندی رو سپاسگزار باشم که در زمان مناسب و در مکان مناسب من رو به سایت استاد هدایت کرد تا ناظر اینهمه زیبایی از قاب دوربین استاد باشم.

می نویسم تا یادم باشه که از کجا به کجا رسیدم با بودن با استاد و کار کردن روی خودم . منی که به خاطر شرایطم نمی تونستم مسافرت برم اصلا نمی تونستم خیلی از خونه بیرون برم تا زیبایی ببینم الن توی خونه و در کمال آرامش دارم زیبایی های جهان رو از قاب دوربین استاد می بینم و این یعنی اینکه من لایق بودم که جهان اینجوری داره به من کمک میکنه .لایق بودم چون ی روزی آگاهانه تصمیم گرفتم مثل اکثریت جامعه نباشم . تصمیم گرفتم که راهی توی ذهنم باز کنم( مثل این مسیری که استاد به اون توجه کردن وآگاهانه اون رو هرس کردن ). ذهنی که با باورهای محدود کننده پر از علف های هرز شده بود. یعنی تو کهکشان راه شیری باور بد نبود که تو ذهنم من نباشه خخخخ.

راستش اولش جرات ورود به داخلش رو نداشتم چون به نظر خیلی وحشتناک می اومد اما کم کم که واردش شدم و ذره ذره بازش کردم فهمیدم که اونقدر ها هم وحشتناک نیس .ابزارش خودم بودم و خدای خودم و بس. فقط باید با خودم به صلح میرسدم بقیش با ایمان و توکل به خداوند و با طی کردن تکاملم اتفاق می افته( و هنوز هم من مشغولم کاری که باید تا آخر عمرم انجام بدم و الن نه تنها نمی ترسم بلکه شور و اشتیاقم بیشتر شده)

تکامل چه واژه قشنگیه. اون زمانی که دانش آموز بودم و چیزهای ضد و نقیضی راجع به تکامل داروین می شنیدم نمی دونستم بالاخره این قضیه راسته یا دروغه. اما الن بقول استاد به هر چی نگاه میکنم تکامل رو توش می بینم. حتی تو خوب شدن ی جوش توی صورت آدم. چند هفته پیش ی جوش عفونی بزرگ زیر پوستی کنار گردنم پیدا شد. اول که حسش کردم ی کم ناراحت شدم ذهنم رفت سراغ تجربیات قبلیم که حتما آجیل زیاد خوردم یا صابونم خوب نبوده و هزارتا چیز دیگه . از داشتن این جوش تو صورتم داشت حالم بد می شد اما ی دفه یاد قضیه تکامل افتادم و سعی کردم از دید تکامل به این قضیه نگاه کنم . دیگه اون حس بد رو نداشتم ..فقط دنبالش می کردم ببینم چه اتفاقی می افته. آره جوشه اولش خیلی بزرگ بود و به نظر می رسید راهی برای بیرون اومدن از اون زیر رو نداشته باشه اما هر روز که می گذشت اون خودش رو جمع تر و جمع تر می کرد و بالاخره از زیر پوست اومد بیرون و کم کم روال بهبودی طی می شد. شاید باورتون نشه اما سه هفته طول کشید تا اون تکاملش رو طی کنه. الن که دارم این متن رو می نویسم هم ی ذره از اون هست و من مطمنم که ی هفته دیگه دیگه اثری ازش نیست. همین جوش من رو به فکر فرو برد که خداوند چقدر همه چیز رو دقیق آفریده که حتی توی هم چین چیزی هم باید تکامل طی بشه تا نتیجه بدست بیاد و اگر من سعی می کردم با دستم یا هر وسیله ی دیگه ای جوش رو نابود کنم مطمانا نتیجه چیز خوبی نمیشد و حال و احساس من بد و بدتر.

آره تکامل همه چیزه.

بحث درختان هرز توی این فایل هم منو یاد چند وقت پیش انداخت که رفته بودیم ی تیکه زمینی که توش عدس کاشته بودیم رو از نزدیک ببینیم. هوا بهاری و همه جا سرسبز.و قتی که که رسیدیم بالای زمین جوانه های سبز عدس داشتن از دور خودنمایی می کردن جلوی چشمامون و صحنه ی خیلی زیبایی رو بوجود آورده بودن اما وقتی رفتیم نزدیک و نزدیکتر دیدیم که ای وای چقدر علف هرز اونجاست. یاد حرفهای استاد افتادم و باورهای محدود کننده که عین همین علف های هرز همه جای ذهن ما هستن .ذهنی که از دور شاید زیبا به به نظر برسه اما وقتی میری توش میبینی که ای دل غافل چه چیزهای هرزی اونجاست که اگه نچینیشون همه ذهن رو نابود می کنن.

دقیقا مثل این مسیر توی فایل با خودم فکر کردم که چکار سختیه بخوای روی دوپا بشینی و این همه علف های هرز رو بچینی آخه چکاریه به خودم سختی بدم اولش نخواستم برم تو زمین اما باز یاد حرفهای استاد تو فایلهای قبلی افتادم . ی لحظه با خودم گفتم فرض کن این ذهن توه چکار می کنی؟!!!!!!!

دیگه مطمان شدم که باید برم و شروع کردم .رفتم و شروع کردم بعضی علف ها خیلی نازک بودن و خیلی ریشه نداشتن مثل اون باورهای بد ما که هنوز اونقدر تکرار نشدن که سیمانی بشن و کندنشون راحت بود اما امان از اون علف های ضخیم و خادار و ریشه دار که به انرژی و نیروی زیادی احتیاج داشتن باید اونقدر باهاشون ور میرفتی که بتونی از ریشه درشون بیاری و بعضی وقتها نمیشد اما باز با خودم میگفتم باید بیشتر فشار بدم صبر بیشتری داشته باشم تا کم کم از ریشه دربیان .اگر میخواستم عجله کنم مثل آشغالهای زیر مبل میشد فقط سرشون قطع میشد و ریشه بود. خلاصه با این افکار تونستم برا اولین بار ی قسمتی از اون کار رو انجام بدم با موفقیت قابل قبول.

جالب این بود که زمینه کنار ی رودخونه بود رودخونه ای که سالهای قبل نشانه های خشک شدنش ظاهر شده بود اما امسال آبش از هر سال بیشتر و زلال تر بود و صدای جریانش توی سکوت اونجا و صدای پرنده ها لذت بردن از مسیر رو دوچندان میکرد باور کنید امسال اینجایی که من هستم مثل فلوریدا شده بارون های پی در پی هوای معتدل نسیم های خنک چیزی که من سالهای قبل ندیده بودم این موقع سال. الن که دارم مرور میکنم یاد حرفای استاد می افتم که میگه اگه شما رو خودتون کار کنید جهان به کمک شما میاد و با شرایط خوب احاطه میشین .

خلاصه اینکه من این روزها آموزه های استاد رو دارم به عینه توی اطرافم میبینم و همین ایمان من به اونها رو زیادتر میکنه. باور کنید باورم نمیشه اینهمه چیز به ذهنم اومد و من نوشتم.. ممنونم استاد خوبم.ان شا الله که بیام اونجا و از نزدیک ببینمتون. همتون رو . خدایا شکرت