live | شباهت باورهای محدود کننده با علف های هرز - صفحه 6

همانا خداوند و فرشتگان و انسان ها درود می فرستند بر حسین عباسمنش و زوج آسمانی اش.

این نامه برسد به دست شخص خودت و خانم شایسته…

هم اکنون من تسلیم تسلیمم… تسلیم این انرژی لایزال درون… تسلیم حق و حقیقت… تسلیم رب جهانیان … تسلیم قوانین و حکم و کلامش .

استادم، راهنما و الگویم… به خدا سوگند نمیدانم چه بگویم نمیدانم از کجا شروع کنم به گفتن…

استاد الان من در بیرون از شهر در یه منظره فوق العاده و رویایی روی یه تپه بلند دارم عشق میکنم … گفتی این موقع ها بهار که میشه توی دهاتمون در مناطق کهگیلویه و بویراحمد بینظیر و رویایی هستش… آره کاملا حرفتنو عمیقاً تأیید میکنم، چرا که خودم الان دارم هر روز این حسو تجربه میکنم… الان صدای گنجیشکا و پرنده ها و نسیم ملایم بهاری اطرافم موزیک پس زمینمه… صدای بازی بچه ها دوست داشتنی از تپه ی اون وری میاد … یه شبان هم داره با گله و گوسفنداش خوش میگذرونه… قربون خدا برم من صدای دو تا جوان رو هم همین الان می‌شنوم که دارن با صدای بلند یار یار و دی بلال میخونن، عجب سمفونی خفنی شده ها …. خدایا شکرت

دیشب تا نیمه های شب داشتم کامنت میخوندم چرخ میزدم توی پروفایل دوستای گلم … کاره همیشگیمه … آره بدون هیچ صحبت و نظری خفته و آروم میخونم و میگردم تا چیزی پیدا کنم … تا خودمو، نقاط ضعفمو،دیگران رو ، پاشنه های آشیلم و باور مخرب و شرک آلودی که دارم. کاملاً هدایتی، هدایت شدم به چیزی که مدتهاست با منه و من اون رو دیگه پذیرفتم و جزو لاینفک وجود من بود…

«کمال گرایی»… موقعی که وسطای اون کامنت رسیدم دیگه کلا آف کردم … تموم وجودمو درگیر کرد… انگار این همون چیزی بود که مدت ها دنبالش بودم … سکوت تمام وجودمو فرا گرفت …. خدایا چه شده من تا بحال اینقدر در خودم فرو نرفته بودم … عرق کرده بودم… سرم داغ شده بود. در دل شب زدم بیرون توی کوچه ها و خیابان . هی راه میرفتم و با خودم حرف میزدم… آری … او بود … مدت ها بود که دنبال مهمترین اشکال و پاشینه آشیلم می‌گشتم … بالاخره وقتش فرا رسید و بهم الهام کرد … با احساسی بسیار عجیب آمدم و نزدیکای اذان صبح بود . رفتم حمام … احساس کردم که رسماً مدارم تغییر کرده … بهترین تشک و پتوی نرم و تازه و بالش مناسب رو پهن کردم . از خدایم خواستم که مرا چند ساعت بعد بیدار کند. اونقدر این روزا دارم کار میکنم که حدونساب نداره … حتی وقت خوابیدن هم ندارم … چهار ساعت بعد به طور معجزه آسایی بیدار شدم … چراکه من تا پیش از این سابقه نداشته که اینقدر سبک و کم بخوابم … خوابم به شدت سنگینه…

امروز صبح به خدا گفتم که از کجا شروع کنم برای حل این غول وحشتناک کمال گرایی… گفت مثل هر روز حرکت و اقدام کن نگران نباش …. همین جور اومدم سایت ببینم فایل جدیدی اومد یا نه … فایل جدیدو باز کردم دیدم توی متن از کمال گرایی میگه … وای وای وای دیوانه شدم رفت … خدا رسماً بهم پیام داده که میلاد دقیقاً همینه درست فهمیدی …

مریم خانم گل، فرشته خدا … تو رسماً یه نابغه ای تو دیگه کی هستی … انگار این متن فقط برای من نوشته شده… جواب تمام آنچه که باید می‌دانستم را در کلام بی نقصت یافتم … می‌دونی گاهی وقتا به یه آیه هایی از قرآن که میرسم نفسم بند میاد، قفل میکنم ، اونقدر که سنگین و ثقلیه و پراز آگاهیه … این نوشته امروز تو روی این فایل همچین حسی بهم داد… باید این فایل و متن رو از الان هزاران بار گوش بدم و بخونم. باید این متن طلایی رو روی بدنم تتو کنم . باید رو در و دیوار بنویسمش باید توی مغزم حکش کنم… کمال گرایی در تمام طول زندگیم منو متوقف کرد… از همون کودکی تا به حال همراهم بود … توی بعضی مواقع کمکم کرد ولی در مجموع کر و کورم کرد… داستان از این قراره که من از همون اول همه چی رو تمام و کمال میخواستم … خودمو … اطرافیانمو… هدف و شغلمو … افکار و خواسته هامو … یا همش یا هیچی… گفتم چیه احساس خفگی میکنم … گفتم چیه احساس کمبود میکنم … گفتم چیه احساس ضعف و حقارت میکنم … گفتم چیه احساس حسادت میکنم و ناخودآگاه همش چشمم دنبال نتایج دیگرانه و خودمو همش با دیگران مقایسه میکنم …. پس بگو چیه… همش بخاطر این مرض کمالگرایی هستش ….

استاد بذار واضح و رک بگم؛ باورت نمیشه که این مرض اونقدر در وجودم رخنه کرده و وخیمه که خودمو با خود شخص شما مقایسه میکردم.. نه فقط با تو با همه چیز و همه کس ، بخدا دست خودم نبود و به طور کاملا سیستماتیک و خودکار مغزم این کارو میکرد … مثلا رونالدو اخیرا یه چالش راه انداخته که توی اون کلیپ فکر کنم بیش از ۱۴۰ تا حرکت شکمی توی یه دقیقه انجام داد… ذهن من سریع بهم فرمان میداد که وقتی رونالدو هم این کارو میکنه تو هم باید از پسش بربیای… توی هر شرایطی باور مسموم کمالگرایی همه چیز رو ایده آل و بی نقص ازم میخواست… نابودم کرد… یعنی واقعاً اگه این بیماری خاص همراهم نبود چه کارایی رو عملی میکردم .وای نگو …..

در مورد کامنت نوشتنم هم همینطور بود برام … بارها و بارها خدای درونم بهم میگفت میلاد برو از خودت نتایج و نشانه هات بنویس، با دوستات تبادل نظر کن ، از قانون و خدا بگو، از خودت رد پا بذار ولی این سد محکم اجازه نمی‌داد …. با خودم بارها و بارها فکر کردم که چرا اینجوری میکنم من … هی الهام میومد که میلاد این قدم کوچیکو بردار تا رشد کنی ولی سرکوبش میکردم… کمالگرایی و غرور درونم بهم میگفت که بذار نتایج شگفت انگیز مالی و کاری پیش بیاد بعد بیا از خودت و خدا بگو …..

دوستای عزیزم ذهن خیلی زیرک تر و خطرناک تر از این حرفاست. عیب ها و باورهای محدودکننده درونمون رو برامون زیبا و موجه جلوه میده. نعمت ها و زیبایی ها و نتایج رو برامون کم و ناچیز جلوه میده..

خودم نتایج بسیار زیاد و نشانه های روشنی رو توی این مدت کوتاه شش ماهه که توی سایت بودم بدست آوردم که شوک مثبت عجیبی به زندگیم داده…

سید حسین عزیزم… این قسمت رو برای خود خودت می‌نویسم… در بعضی فایل هات از گذشته خودت و باورهای پدرت گفتی … باور کن زندگی من از اول تا چندی پیش که وارد این بهشت رضوان شدم، جهنم تمام عیار بود . اونجا ها که از باورهای غلط پدرت و فشارهایی که متحمل شدی خیلی تعجب نکردم . پدر من یه چیزی ورای پدر شماست که اصلاً نمیشه دربارش حرف زد… مردم منطقه ما اصلاً انگار مال یه جزیزه دورافتاده از مناطق گمشده افریقاس… اصلاً یه وضیه… ولی من از همان کودکی خدا را درونم حس کردم … همیشه همراهم در هر شرایط سختی … خلاصه من حاضر نبودم زیر بار آداب و رسوم این قوم فرهنگ برم … میدونستم که انگار خدا داره منو جلو می‌بره … دوست نداره منو در این جزیره شرک و کفر تنها بذاره…

گذشت تا با تو به طرز معجزه آسا و البته طبیعی آشنا شدم … چرا طبیعی؟ چون حقم بود ، در مدارش بودم، دنبال هدایت و نجات بودم، پرسش های کلیدی و درخواست های زیادی از خدا و جهان داشتم…

استاد عزیزم، سید حسین عباس منش از اولین فایلی که ازت دیدم یه حسی بهم گفت که این از جنس خداست، این واقعیه ، این فیک و تو خالی نیست…. ولی چه کنم که من تابع ذهن بودم نه دل… من هیچ وقت تو کتم نمی‌رفت که شاگردی کسی رو کنم… چون خودمو خاص و تافته جدا بافته میدیدم … نمیتونستم بپذیرم شما رو … نه فقط شما، هیچکس. تو این دوره زمون هرکی برای خودش یه بت تعصب داره… یکی پدر و مادر ، یکی همسر و فرزند ، یکی فلان آدم مشهور و موفق، یکی رهبر و رئیس و فلان شخصیت سیاسی، یکی شهدا ، یکی امام حسین یا بقیه امامان و پیامبران، یکی هم تو …..

ولی من به این راحتی پیرو شخص خاصی نمی‌شدم.و یه احساسی درونم فریاد میزد که باید قلمرو خاص خودتو راه بندازی…

خلاصه بگذریم و بگذریم … حسین تو اصلاً متوجهی که چکار کردی؟؟؟ من که هنوز نمیتونم یه همچین جنبش عظیمی رو هضم کنم … دیوانه کنندس… پسر تو مصداق بارز رسل هستی… مومن واقعی… مسلم … مصلح… تو دیگه مرزهای خوب بودنو جابجا کردی پسر … اینو منی میگم که پارسال دوست داشتم خفت کنم …. زورم میومد که یه نفر به این حد از یکتاپرستی و درک عجیب قرآن برسه… میگفتم بابا نه مگه میشه، این داره نقش بازی می‌کنه. خودمو گول میزدم … حرفاتو گوش میدادم کم کم بهم نفوذ کردی و دوستدارت شدم ، ایمان آوردم و تا حدی عمل کردم نتیجه گرفتم…

بعد از اولین و آخرین کامنتم درسایت ….. ووویییییژژژ…. افتادم ته دره و سر نقطه اول… پنج ماه از آموزه ها و فضای سایت به کل فاصله گرفتم … اونم با چند تضاد و ناخواسته شدید…. من در این مدت دوری از سایت چیزهایی رو تجربه کردم که الان دارم بهشون فکر میکنم وحشت میکنم …. جهنمی بدتر از قبل…. اسفند ماه که خداوند و جهان وادارم کردند که برگردم فهمیدم که قضیه از چه قراره:

این رو جدی بخونید دوستان: اگر میخواید که در این راه ثابت قدم بمونید باید کاملا تسلیم رب و کلامش بشید … باید استاد رو عمیقاً باور کنید و عاشقش باشید تا بتونید حرف ها ، عمل، مدارشو درک کنید

اگه ایشون رو هی توی ذهنتون نقد کنید و قبولش نداشته باشید، مطمئن باشید مطابق قانون شما از مدارشون خارج می‌شید و نمیتونید ادامه بدید… شک نکنید … من سرم به سنگ خورد، درس خودمو گرفتم

دوستای عزیزم، تعهد … تعهد .. پایداری و ادامه دادنه که شمارو در این مسیر نگه میداره… قانون ساده و ثابته … درک کنید و بفهمینش، و عمل کنید … ایمان و عمل..همین… و همواره و هرروزه تکرار کنید تمرین کنید … اونقدر انجام بدید تا ماهر و حرفه ای بشید مثل استاد

من الان دیگه عاشق استادم هستم …. من الان عمیقاً عاشق خدام هستم … عاشق خودم هستم … عاشق تک تک اعضای فعال سایت هستم … این عشق همیشه جاری بود ولی اجازه جاری شدن بهش نمی‌دادم… اشک هایم دیده را چشمانم گرفتند …. مریم عزیزم نمیدونی اولین فایلی که ازت دیدم(فکر کنم گزارش قدم اول) چقدر ذهن نجواگرم قضاوتت کرد، حس خوبی بهت نداشتم، ولی الان از ته دلم دوست دارم و تحسینت میکنم … زن به توانمندی تو ندیدم … چه مداری داری تو … قشنگ حس میکنم که استاد در کنار تو بی نهایت عشق و خوشبختی رو تجربه می‌کنه …

اونقدر حرف نزدم تا این حجم از خطوط شکل گرفت …

راستی استاد خیلی خیلی حرف ها دارم که بزنم. ولی کامنتم خیلی طولانی میشه

من اصلاً گوشی و اینترنت ندارم … این یه موهبت الهی بود برام … چقدر راحت ترم که گوشی و مجازی ندارم … با کسب تجربه فهمیدم که گوشی و فضای اینترنت به درد من نمیخوره، لااقل در این برهه زمانی… الان هم با تبلت خواهرم دارم کامنت میدارم.

این روزها اونقدر مشغولم و دارم کار میکنم که نمیدونم کی شب میشه کی روز … شبا تا صبح به عشق هدفم و درک و عمل به قوانین خوابم نمیبره … غذامو روی میز کامپیوتر میخورم … اصلاً وقت ندارم که به ناخواسته هام توجه کنم … تمام توجه و تمرکزم روی خواسته هامه…

برای سایت هم خدا نقطه اتصال یکی از دستاشو می‌فرسته تا به سایت وصل شم … با کیفیت عالی دانلود میکنم… صفحات و کامنتا رو روی چند صفحه باز میکنم و در حالت آفلاین میخونم … اینو میگم که اگه بخواید تغییر کنید و متعهد و با انگیزه باشید، کمبود امکانات هم نمیتونه مانعتون بشه… شبانه روز دارم در راستای هدف مقدسم گام برمی‌دارم ….

از عشقم از خدایم میخواهم که مرا در این مسیر ثابت قدم نگه داره.

از رب عالم تمسک میجویم و چنگ در ریسمان الهی میزنم… تا ابد…

هم فرکانسی های عزیزم شما مثل من بخیل نباشید و آگاهی ها و نتایج و نظرات ارزشمندتون رو به اشتراک بذارید…من مخاطب همیشگی کامنت هاتون هستم و با عشق و حوصله میخونم…

هر موقع بهم گفت میام با عشق می‌نویسم

با وجود مشغله و شرایطی که دارم سعی میکنم بیشتر و بیشتر فعال باشم . عاشششسقققتتتتووونننمممم