تسلیم بودن در برابر خداوند - صفحه 26 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

این روزا حس میکنم باید رد پاهامو تو فایلایی که درمورد هدایت و تسلیم بودنه بنویسم ،یه حسی بهم میگه بیا و اینجا بنویس

رد پای رور 24 شهریورم رو با عشق مینویسم

بگو چشم

با من جرو بحث نکن

حتما دلیلی داره که بهت میگم مسیرتو تغییر بده

وقتی تو میخوای رو شونه من بشینی پس چرا جر و بحث میکنی

تو فقط و فقط باید گوش بدی و بگی چشم

همین

این پیام رو امروز از خدا دریافت کردم وباهاش به شدت داشتم تو مترو جر و بحث میکردم که جریانشو در ادامه مینویسم

امروز شنبه که روز کلاس رنگ روغنم هست من مثل همیشه با عشق بیدار شدم و وسیله هامو حاضر کردم تا برم کلاس

دیشب یکی از فامیلیای نزدیکمون زنگ زد و گفت که میان تهران و میاد خونه ما

از طرفی هم ، دیرور یهویی مادرم بلیت گرفته بود و قرار بود بره خونه خواهرم تا دو هفته اونجا بمونه

من صبح که بیدار شدم، مادرم گفت قبل کلاست برو وسیله بخر و بیا، داشتم میرفتم که مهمونامون رسیدن و من رفتم و خرید کردم و برگشتم خونه

و وسیله هامو برداشتم و رفتم کلاس و با مادرم خداحافظی کردم

وقتی سوار مترو شدم شروع کردم به بافتن گل و هی میبافتم یهویی دیدم خانمی که کنارم نشسته بود با یه لحن مودبانه وبا احترام پرسید که شما لباسم میبافید ؟

بهش گفتم چجور لباسی

گفت الان عکسشو نشون میدم و وقتی نشونم داد دیدم پر از گلای بافتنی بود که با زنجیر وصل بودن به هم و یه لباس خوشگل رو تشکیل داده بودن

و شروع کرد حرف زدن و ازم خواست که بدونه چقدر میتونم براش ببافم که گفتم من بلد نیستم و بعد شماره مو دادم بهش و گفتم اگر دوست داشتین عکسشو بفرستین من به چند نفر نشون میدم

خیلی خانم مودبی بود وقتی فهمید ترکم گفت از شهرتون خیلی خاطره زیبایی دارم و خیلی با عشق داشت خاطره شو تعریف میکرد

وقتی رفتم رسیدم کلاس و نشستیم ، استادم یک ساعت دیر تر اومد کلاس و گفت که اجاره مغازه شو زیاد کردن و قراره شهریه ها هم بالا بره

یعنی ماهی 1800 که قرار بود بدیم الان باید از مهر ماه ،ماهی 2200 احتمالا شهریه بدیم و گفت بهتون اطلاع میدم

وقتی اینو گفت اولش نجوای ذهنم خواست نگرانم کنه ولی سریع گفتم ،خب طیبه این یعنی اینکه باید بیشتر تلاش کنی روی باورات و روی مهارتت و روی بافتن و فروش کارات و سعی کنی به ایده ای که خدا بهت گفت بهش عمل کنی

که بدی بافتنیارو یه نفر دیگه برات ببافه و خودت فقط و فقط تمرکزت رو بذاری روی نقاشی

بعد که تا حدود ساعتای 17 کلاسمون طول کشید

من نقاشی خواهر زاده ام رو که چند روز پیش رفته بودیم پارک و نیمکت و دوچرخه شو باهم طراحی کردیم رو خواستم نشون بدم به استادم

وقتی بهش نشون دادم گفت چقدر عالی کار کرده ،چقدر عالی هماهنگه دست و حافظه تصویریش و چشمش باهم دیگه و خیلی راحت تصویر سازی میکنه و بهم گفت حتما بگو بیاد کلاس و تا سه سال دیگه استاد حرفه ای میشه

یه لحظه گفتم استاد اون از منم جلو تر میزنه ولی منم باید تمام تلاشمو بکنم ، خدا به همه به یه اندازه توانایی داده

به خودم گفتم نباید اجازه بدی ذهنت با این حرفا نگرانت کنه

همیشه با تلاش و استمرار صد در صد نتیجه میگیری پس ادامه بده

منم اگر برای مهارتم زمان بیشتری بذارم صد در صد عالی میشم نسبت به الانم

وقتی کلاس تموم شد و رفتم من سوار قطار مترو شدم

داشتم بافتنی میبافتم که تکیه داده بودم به سمت شیشه صندلی ،نشسته بودم

یهویی بهم گفته شد پاشو جاتو بده به این خانمی که رو بروت وایساده

من نگاهش کردم دیدم‌ که یه خانم مسن بود

گفتم خدا دارم بافتنی میبافم تا خونه کلی راهه و من کلی بافتنی میبافم تو این چند دقیقه ، هی من بهانه آوردم هی خدا میگفت مگه بهت نگفتم پاشو و جاتو بده به اون خانم

همه این بحثا تو چند ثانیه بود و بالاخره چشم گفتم و بلند شدم و شنیدم که باید پیاده بشی و هفت تیر خط عوض کنی و از یه مسیر دیگه بری

وای یعنی من اون لحظه نمیدونم چی شده بود نمیخواستم به حرف خدا گوش بدم

البته شایدم بدونم چون گیر داده بودم به اینکه من دارم کاموا میبافم و باید تا ایستگاه نزدیک خونمون کلی کار ببافم

و هی خدا بیشتر بهم میگفت مگه بهت نگفتم پاشو مگه بهت نگفتم باید هفت تیر پیاده بشی

وقتی رسید هفت تیر و داشت نگه میداشت من گفتم من هفت تیر پیاده نمیشم راه مستقمیمو ول کنم از راه پیچ در پیچ برم ؟؟؟

بهم گفت اگر به حرفم گوش ندی ضرر میرسه بهت

چشم بگو و پیاده شو

باید پیاده بشی و من سریع پیاده شدم و به خودم اومدم گفتم طیبه چیکار داری میکنی مگه قرار نیست رو شونه های خدا بشینی هرچی گفت، هرجا برد، بگی چشم

به خودت بیا

بعد رفتم و هفت تیر خط عوض کنم که دیدم چقدر راه تعویض خطش دوره هی داشتم غر میزدم به خدا و میگفتم خب منو چرا از راه ساده آوردی از این راه طولانی برم و من کلی پیاده رفتم بدنم درد میکنه خسته ام ، الان اگه با خط یک میرفتم میرسیدم

و خدا میگفت حتما یه دلیلی داره که گفتم پیاده بشی

یادت باشه تو هیچ علمی نداری و باید بگی چشم

من قشنگ این صداهارو میشنیدم ،نه حس میکردم و نه درک میکردم ،فقط و فقط با صدایی عین صدای خودم میشنیدم که بلند تر از صدای خودم بود و داشتیم هی گفتگو میکردیم

و بعد همینجور داشتم میگفتم که چرا منو از این راه آوردی ، تا اینکه رسیدم دیدم پر از جمعیته و گفتم بیا ! ببین چقدر جمعیت زیاده من الان چجوری سوار مترو بشم ؟ دستم پره وسیله هست و بوم نقاشیم که خیسم هست ،بین این همه جمعیت چجوری وایستم تو واگن

بعد شنیدم که این قطارو سوار نشو بذار همه برن بعد دوباره قطار میاد

وقتی قطار رفت گفتم خب من نمیدونم که خودت میدونی منو از جام بلند کردی و گفتی بیا اینجا با این خط مترو برو خونه ،الانم باید مترو خلوت باشه تو این ساعت اوج شلوغی که هی آدما میومدن و قطار جا نداشت

وقتی قطار اومد به طرز عجیبی خالی بود و فقط آدما نشسته بودن و کمتر کسی وایساده بود

با اینکه قطار بعد ده یا 15 دقیقه اومد

همیشه که اینجوری میاد پر میشه از آدم و اصلا نمیشه سوار شد

وقتی در قطار باز شد داشتم میخندیدم و رفتم تکیه دادم به کنار در ، که خالی بود و بوم نقاشی و بافتنیامو گذاشتم زمین

گفتم وای خدا من غر زدم ولی تو هیچی نگفتی که هیچ ، خیلی هم راحت قطار خالی بود و جمعیت نبود که من به سختی بیفتم

و ازش تشکر کردم و شروع کردم به بافتن گل سرا و وقتی باز رفتم و منتظر بودم تا بیرون مترو، اتوبوس محله مون بیاد یکم دیر اومد ولی هی پشت سر هم بی آر تی میومد

منم باز شروع کردم ،گفتم خب من چرا نرفتم با بی آر تی برم

پیش خودم گفتم خب تو خسته بودی نخواستی پله های عابر پیاده رو بری بالا برای همین نشستی تا اتوبوس بیاد

اینو دیگه گردن خدا ننداز

بعد که برگشتم خونه مادرم شام درست کرده بود و گذاشته بود و رفته بود که دو هفته خونه خواهرم بمونه

وقتی فامیلمون اومد شامو خوردن و بعد تا نصفه های شب کار کردیم خونه رو گفت بیا باهم مرتب کنیم

من امروز یه توجهی هم کردم به سرماخوردگی یه نفر از نزدیکانم ،خواهر زاده ام مریض شده بود

من به مادرم گفتم بهش بگو وقتی مریضه نیاد خونه ما

ما رو هم مریض میکنه و منم حوصله سرماخوردگی ندارم ،پارسال اسفند ماه یادته شدید سرما خوردم و دو ماه خوب نشدم

نگو داشتم توجه میکردم به بیمار شدن

و هی یه صدایی میگفت توجه نکن

و من میخواستم عامل بیرونی رو از سر راهم بردارم که مثلا اگر نیاد خونه مون من مریض نمیشم

در صورتی که سرماخوردگی از افکار و فرکانس های من هست که شروع میشه

و به اینم فکر میکردم که هر موقع این فامیلمون اومده خونه ما من مریض شدم یا از اونا که سرماخورده بودن منم گرفتم

ولی همه اینا نجوای ذهن بود و اینکه باورای محدود من

باید باورای قوی براش بنویسم تا تکرار نشه ، چون حس کردم سرماخوردگیم الگوی تکرار شونده هست و باید اصلاح بشه

شب وقتی خواستیم شامی که مادرم درست کرده بود رو بخوریم داداشم گفت ،فامیل نزدیکمون زنگ زد گفت به خواهرتم بگو بیان خونه تون ما کیک تولد میخریم بیاریم و باهمدیگه بخوریم

امروز تولد دخترش بود و دخترش سال 96 فوت کرد و هنوز هم که هنوزه همیشه گریه میکنه برای دخترش و یاد حرفای استاد عباس منش میفتادم که در مورد وابستگی میگفت

و از وقتی وابستگی رو سعی کردم درخودم از بین ببرم تا حدودی ،خیلی خیلی راحت تر شدم

چون دیگه وقتی به روز فوت پدرم فکر میکنم دیگه هیچ گونه اذیتی در قلبم حس نمیکنم و میدونم که حضور داره در همه جا و هیچ کس نمیمیره

و حتی نسبت به عزیزانم هم این وابستگی از بین رفته تا حودو بسیار زیادی ، چون الان دیگه خودم به مادرم میگم برو مثلا دو هفته بمون خونه خواهرم و یا برو مسافرت و بگرد و خوش بگذرون

در صورتی که قبلا دو سه روز میرفت جایی من از شدت وابستگی نمیتونستم تو خونه تنها باشم

خداروشکر میکنم که کمکم کرد تا محدودیت هام برداشته بشه

امروز یه اتفاقی هم باعث شد که من بیشتر فکر کنم

وقتی سر کلاس بودیم استادم گفت که طیبه چهارپایه کلاسو بردی چرا برنگردوندی کلاس ؟

من تعجب کردم گفتم استاد من هفته پیش هرچی از مغازه تون برداشتم و بردم تو ورکشاپ ،همه رو برگردوندم

من هرچی میگفتم استادم میگفت برداشتی بردی اونجا برنگردوندی سرجاش

و من هی تو دلم ناراحت میشدم میگفتم من چرا باید دروغ بگم ؟

بعد که همکلاسیم اومد به اونم گفت و اونم مثل من گفت استاد من برنداشته بودم چرا فکر میکنید ما داریم دروغ میگیم ؟؟؟؟؟

بعد که صندلی رو کارکنان پاساژ آوردن من گفتم استاد اصلا من اینو نبرده بودم من رنگ خاکستریشو برده بودم

خداروبی نهایت سپاسگزارم که یهویی به دلم انداخت که طیبه به عکسایی که روز ورکشاپ گرفتی نگاه کن و به استادت نشون بده

وقتی نگاه کردم گفتم ببینید استاد من اینو برداشته بودم

که استادم دید و هیچی نگفت

ومن ناراحت شدم بعد که فکر کردم فهمیدم چی به چیه

گفتم چرا باید این رفتارو بکنه و فکر کنه من دروغ میگم؟

وقتی بیشتر فکر کردم و خدا کمکم کرد و فهموند که بدونم کجای کارم مشکل داره گفته شد که طیبه تو هم وقتی از اتاقت که پر از وسیله نقاشیه و یه وقتایی نمیتونی پیداشون کنی به خانواده ات یا یه بار به یه نفر از فامیلات شکت رفت که بچه های اونا برداشتنش

این رفتار استادت امروز برای تو نشانه هست که از این به بعد تو هم ش نکنی به کسی و فکر نکنی داره دروغ میگه

آروم باشی و همه چیزو بسپری به خدا

انگار خدا وقتی میبینه من دارم تلاشمو میکنم تا تغییر بدم شخصیتم رو هر روز با کلی درس میاد سراغم تا سعی کنم یاد بگیرم و در عمل انجام بدم به درسایی که یاد گرفتم

و من تمام سعی و تلاشمو میکنم

وقتی به رفتارای آدما دقتم بیشتر میشه پی میبرم که همه این اتفاقایی که من تجربه اش میکنم ،همه از درون خودم بوده و هیچ عامل بیرونی وجود نداره

فقط و فقط خودم مسئول اتفاقات زندگیم هستم

و هربار که بیشتر متوجه میشم سعی میکنم بیشتر دقت کنم و بیشتر درس بگیرم و عمل کنم که دیگه تکرار نشه

برای تک تکتون بی نهایت عشق و شادی و سلامتی و آرامش و ثروت از خدا میخوام