عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 2 - صفحه 21

سلام و هزاااران سپاس و تشکر به استاد عزیز و همه عزیزانی که داریم باعث همفکری و رشد همدیگه میشم!!!

انقدر این صحبت ها با ارزش و دقیق هستند و انقدر نمود های قانون تو زندگیمون زیادن که با وجود اینکه من همین دیشب روی این پست یک کامنت گذاشته بودم امروز چندین بار چند اتفاق مختلف دیگه به ذهنم اومد و گفتم ای کاش اینارو هم نوشته بودمم…

یکی از مهمترین چیزهایی که من تو این مدت سعی کردم روش کار کنم و خیلی بهتر شدم موضوع احساس قربانی شدن توی روابط و تو زندگی بوده..

چون وقتی خیلی خوب به این موضوع فکر کردم متوجه شدم که یه جورایی به خاطر اینکه من توی بچگیم چند بار به دلایل مختلف یا پام شکسته بود و یا تحت چند عمل جراحی قرار گرفته بودم و یک جورایی اون توجهی که به خاطر این مسائل به من میشد، دوستان و فامیل هایی که پیش من میومدن با هدیه هاشون، کمپوت هایی که توی بیمارستان برام می آوردن و… یکجورایی اون مظلوم واقع شدن توی ذهن من یک چیز خوبی بود که خیلی روش کار کردم و توش بهتر هم شدم

اما موضوعی که جدیدا متوجه شدم اینه که به خاطر اینکه چندین و چند بار من از بچگی دام شکسته بود و گچ گرفته بودم، این یک موضوع شده بود که هر وقت درباره ورزش و مصدومیت بحثی باز میشد، من این رو خیلی راحت به همه میگفتم و با وجود اینکه با حس بدی هم نمیگفتمش چون شوق اون فوتبال یا والیبال بازی کردنه خیلی بیشتر از درد پا شکستن بود، اما همین توجهی که من روی این موضوع داشتم و اینکه به همه میگفتم “من تا سالی یک بار تا پام نشکنه و به گچ نگیرمش سالم سر نمیشه” باعث شده بود که واقعاً هر سال حداقل یک بار یک مصدومیت بد رو داشته باشم

یه بار توی فوتبال، یبار والیبال، یبار از وقتی خیلی ساده از پله ها پایین میرفتمم و…

بجای اینکه توجهم به توانایی انجام اون ورزش ها باشه بیشتر توی این بود که این مصدومیت ها یک بخشی از زندگی منه و من همیشه این مصدومیت را با خودم دارم و تازه دارم متوجه میشم منی که این همه ورزش می کنم و بدن سالمی دارم چه جوری خودم با افکار خودم همیشه خودم رو توی مصدومیت قرار میدم که هنوز هم درد اون مصدومیت ها باهامه تا حدی! اما الآن را درمانشون رو هم میدونم!!!

یک موضوع خیلی واضح دیگه در مورد دانشگاه منه

توی هر دپارتمان، به طور طبیعی پروفسور های مختلفی با رفتار های مختلفی وجود دارند و مسئله ای که هست تقریبا توی 99.99 هر وقت دانش‌آموزا میخوان درباره درس صحبت بکنن، درباره بدی اون پروفسور ها

، سخت گیری هاشون و اینکه چطوری اونا مورد ظلم واقع شدن و به ناحق یک درسی رو مردود شدند حرف میزنند در صورتی که من به مرور زمان به این موضوع پی بردم که خود من چند تا از بهترین تجربه‌های امتحان هام رو با همون افرادی داشتم که از نظر بقیه بدترین رفتارها را دارند و متوجه شدم که اون آدم ها با افکار خودشون اصلاً قبل از اینکه وارد امتحان بشن ترس و

و ناراحتی همه وجودشان را فرا می‌گیرد و حتی

وقتی با بهترین استاد ها هم امتحان دارند، به شکل عجیبی اون استاد مهربونی که همه رو پاس میکنه، با این دانش آموز خیلی بدرفتار میشه و بدترین وجهش برانگیخته میشه

یعنی همون کسایی که از اون معلم های بد گله دارند از معلمان خوب هم باز گله دارند و تهش به یه جایی میرسند که از دانشگاه و آدم ها و این کشور و کلاً زندگی زده میشند و نمیشه باهاشون 2دیقه حرف زد بدون اینکه از همه چی ناامیدت کنن!!

نمود های قانون خیلیی زیاده توی زندگیمون، اما مهمترین چیزی که به من کمک میکنه توی این مدت، هوشیاری هر لحطه برای شکار خوبی‌های اطرافم و برنامه عملی داشتن برای کار روی باورها و اهدافم از لحظه ای که بیدار میشم تا لحظه خوابمه

اینطوری هیچ مجالی رو به ذهنم برای چپ و چوپ رفتن نمیدم و سعی میکنم دائم از خودم بپرسم

تمرکزت روی چیه؟

الآن داری برنامه های تقویت باورها و اهدافت رو عملی میکنی یا نه؟؟

و به یاد میارم که اگر جوابم منه هستش، یعنی خودم دارم بدی هارو جذب میکنم ذهنم رو شلاااااق میزنم که رام بشه به مسیری که به سمت حال خوبه

خیلی خوشحال هستم وقتی که براتون مینویسم و این توی فرکانس رشد و حال خوب قرار میگیریم!!