عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 2 - صفحه 30

به نام خداوند زیبائی ها

سلام و درود بر استاد عباسمنش گرانقدر؛ استاد شایسته و عزیزان همراه

خداوند را شاکرم که به من فرصتی عطا کرد تا بتوانم کامنت دوم فایل عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد را بنویسم.

استاد یکی از خصوصیات خوبی که من دارم اینست که به هیچ وجه اتفاقات و مشکلات محل کارم رو در منزل بیان نمی کنم. بخصوص در سالهای گذشته که محیط کار من پر از ناخواسته ها بود. و همسرم وقتی می دید من ناراحتم یا بی حوصله و کلافه ام سعی می کرد از زیر زبونم حرف بکشد و علت را متوجه شود. ولی من تمایلی به حرف زدن در مورد ناخواسته هایم نداشتم و می گفتم نمی خواهم فضای کارم رو بیاورم منزل و اینجا هم آرامش خودمو خراب کنم. و نمی دانستم اینگونه دارم قانون را رعایت می کنم! و جالب اینجاست که استدلال همسرم این بود که من نباید مسائلو تو خودم بریزم و باید در موردشان با ایشون صحبت کنم تا سبک بشم. ولی من بحثو عوض می کردم چون نمی خواستم ایشون هم درگیر مشکلات محل کارم کنم.از پارسال که با آموزه های شما استاد عزیز آشنا شدم فهمیدم که مسبب و دلیل وجود آن ناخواسته ها بصورت ناآگاهانه خودم بودم. و وقتی این نکته اساسی رو دریافتم که خودم خالق شرایطمم، آنوقت سعی کردم به نکات مثبت مسئول مستقیمم و همکارانم توجه کنم و فقط روی خودم کار کنم و تمرکزم را از بقیه بردارم. کسانی که در محیط های کارمندی کار می کنند یا کار کرده اند می دانندکه یک رقابت ناسالم و حسادت عمیق میان همکاران در خصوص ارتقای پست سازمانی، میزان اضافه کار دریافتی ، میزان ماموریت دریافتی و میزان رفاهیات دریافتی در جریان است و همه اینها ریشه در توجه به ناخواسته هایمان دارد. به همین دلیل خودم را از این رقابت خارج کردم و با این باور که خداوند رزق و روزی مرا می دهد؛ نه رئیسم، نه ماموریت و اضافه کار یا رفاهیم و اگر می خواهم رشد کنم و پیشرفت کنم باید بهایش را بپردازم، خودم را به آموزشهای استاد بستم و آگاهانه در جمع همکاران حاضر نمی شدم و برای کنترل ورودی هایم دائمآ هدفون میزاشتم و اگر در اطاقم همکاری باب سخن از ناخواسته ها باز می کرد، سعی می کردم توجه نکنم و نه تنها تمایل نشان نمی دادم بلکه سعی می کردم موضوع صحبتش را عوض کنم یا به جنبه مثبت آن موضوع اشاره کنم.و برخلاف گذشته به جای تقلا برای رفتن به ماموریت از هر فرصتی که سبب شود وقت بیشتری روی آموزشهای استاد بگذارم استقبال می کردم و اینگونه بود که همه چیز برای من تغییر کرد. رفتار مسئول مستقیمم با من عوض شد و از لحاظ فکری بیشتر بهم نزدیک شدیم و حرفهای همدیگر را تائید می کردیم. با همکارانم رابطه خوبی داشتم و متوجه شدم که هیچ کدامشان منو رقیب یا تهدیدی برای خودشان نمی دانند و از ارتقای من ابراز خوشنودی خواهند کرد و سعی می کردند وجهه مثبتشان را به من نشان دهند. از لحاظ مادی هم مقداری پول در حساب کارگزاریم داشتم که با آموزشهای استاد دیگه معامله ای انجام ندادم و بصورت الهامی هدایت شدم به مشارکت در خرید ملکی که جریان آنرا در کامنت های پارسال سفرنامه شرح داده ام و الان که هنوز سه ماه از آن معامله نگذشته میفهمم که چقدر خوب به نشانه ام عمل کردم و در زمان مناسب در مکان مناسب قرار داشتم و پریروز یکی از بنگاه های املاک تماس گرفته بود و میگفت قصد فروش ملک رو ندارید؟ و من متوجه شدم که ارزش آن ملک بیش از دو برابر شده در همین مدت کوتاه و باز هم در ذهنم به خودم گفتم دیدی خداوند رزاق و وهاب است. دیدی اگه اموراتت رو بسپاری دست خودش و تسلیم باشی خودش برایت بوجود می آورد؛ خودش برایت رقم میزند؛ خودش پاداشت رو می دهد. آنهم نه یک برابر، نه ده برابر و نه صد برابر بلکه هزاران برابر! اگر من روی خودم کار نمی کردم و مثل گذشته می خواستم خودم کارها رو انجام بدم و بجای انتظار از خداوند از خلق خدا انتظار داشتم آیا چنین پاداشهایی رو دریافت می کردم؟! آیا می توانستم به این میزان ثروتم را افزایش دهم؟ این اتفاقات چقدر در من باور ساخته که خداوندست که رزق و روزی مرا می دهد از هزاران راهی که من عقلمم بهشون نمی رسه. اگه خودم میخواستم چنین درآمدی کسب کنم باید بیش از سه سال زور میزدم ولی خداوند آنرا در مدت سه ماه بمن بخشید. آنهم بدون اینکه من کاری انجام بدم، بدون اینکه زور بزنم یا تقلا کنم یا استرسی به خودم راه دهم بلکه برعکس دچار یه راحتی خیال و اطمینانی بودم که خواهر زاده ام هم تصور می کرد من تمایلی به انجام این معامله ندارم! ولی من قانون رو عمل کردم و سپرده بودم خداوند کارهایش را انجام دهد. هر چقدر که به آن روزها برمی گردم جمله جمله کلام و حرفهای استاد روی ذهنم زیر نویس میشود و صدایش در ذهنم پژواک میکند و آن آگاهی ها را با این اتفاقات منطبق و پیوند میدهد. گاهی بخودم میگویم که من هنوز روی باورهای ثروت ساز و دوره های روانشناسی ثروت کار نکرده بودم تا انتظار افزایش درآمد داشته باشم ولی خداوند مرا در آن مدار قرار داد و خودش همه پلنها و قطعات پازل رو بگونه ای کنار هم چید که من هنوزم متحیرم که چه اتفاقاتی همزمان رخ داد و چه دستانی خداوند در کارم آورد که این معامله انجام شد. در حالی که هر قسمت از این پروسه به مویی بند بود و صاحب ملک که یکبار زیر حرفش زده بود و قیمت ملک رو افزایش داده بود. بعد از 40 روز از انجام معامله، هنگام انتقال سند به من گفت که مبارکتون باشه ولی اشتباه کردم از اینکه ملکمو فروختم!

خلاصه پس از چند ماه کار کردن روی خودم با محصولات و فایلهای رایگان و برداشتن تمرکزم از روی دیگران در محل کارم، تغییرات مدیریتی رخ داد و خداوند مرا بوسیله یکی از همکارانم که ارتباط خوبی با هم داشتیم و به سمت رئیس سازمانمون رسیده بود به محیط سالمتر و خلوت تری هدایت کرد تا هم از حجم کارم کاسته شود و هم راحتتر بتوانم ورودی هایم را کنترل کنم و روی خودم کار کنم. و اینگونه جهان به فرکانس های من واکنش نشان داد و به عینه برایم ثابت شد که قانون بدون نقص کارش را انجام می دهد. و من خالق اتفاقات زندگی خویشم و نتیجه احساس خوبم که نتیجه تمرکز بر فایلهای سفرنامه و نوشتن ها و تمرکز دائمی بر سایت بود ؛ اتفاقات خوب را برایم رقم زد و من در ابتدای امسال به اطاق بهتر، میز و صندلی بهتر، محیط آرامتر و همکار مثبت تر و کار کمتر نقل مکان کردم و این اتفاق را قدم مهمی در جهت رسیدن به کسب و کار خودم و ترک سازمانم قلمداد می کنم و خدا رو شکر آرامش بسیار زیادی دارم و بیشتر میتوانم روی خودم کار کنم. با اینکه سخنم طولانی شد و من هنوز در دقیقه 7 ام فایلم(خخخخ) ولی بد نیست اینم بگم که هفته گذشته یکی از همکارام نزد من آمد و به من گفت از تمام تغییراتی که رئیس جدیدمان انجام داده فقط تو از تغییر شرایط و پستت راضی هستی و حتی کسانی که ترفیع گرفتند هم می نالند و ناراضی اند! و من بهش لبخند زدم و حرفش را تائید کردم و در دلم گفتم این کمترین نتیجه بدیهی عمل به قوانین است. و من از این به بعد گامهای بزرگتری رو در جهت خواسته هایم خواهم برداشت زیرا اینگونه اتفاقات درک مرا از قانون بیشتر و بهتر می کند.

=============================================

چکیده ای از صحبت های استاد

🟢 اگر نمی توانیم زیبائی ها را ببینیم، حداقل به نازیبائی ها توجه نکنیم. هر چند که وقتی ذهن را عادت دهیم به دیدن زیبائی ها آنوقت محال است که نتوانیم زیبائی ها را در چیزی ببینیم.نمونه بارز تائید این مطلب سخن معروف حضرت زینب در واقعه کربلاست که برای شیعیان فجیع ترین اتفاق تاریخ است ولی ایشان می فرمایند:ما رأیتُ إلاّ جَمیلاً «من به جز زیبایی چیزی ندیدم!»

وقتی بدانیم که قانون اینست که به هر چیزی توجه کنیم، از جنس همون بیشتر و بیشتر وارد زندگی مان میشه. پس قدم اول اینه که در مورد چیزهایی که نمی خواهیم صحبت نکنیم و به ناخواسته هایمان توجه نکنیم و آگاهانه اعراض کنیم.و بهترین کاری که میتونیم برای کنترل ذهنمان انجام بدیم اینست که به سایت استاد بیایم و فایلهای سفر به دور آمریکا؛ زندگی در بهشت راببینیم؛ به فایلهای رایگان گوش بدیم؛ کامنت دوستان رو بخونیم یا در صفحه اصلی سایت روی لینک مرا به سمت نشانه ام هدایت کن بزنیم و از خداوند بخواهیم که ما را هدایت کند به مسیر درست و حال بهتر.

🟢 قدم بعدی اینست که آگاهانه توجه کنیم به چیزهایی که میخواهیم. زیبائی ها را ببینیم؛ نعمت هایمان را بشماریم؛ ثروت ها را تائید کنیم؛ به سلامتی مان توجه کنیم و بابت تمام اینها شکر گزاری کنیم زیرا شکر گزاری بالاترین فرکانس را دارد و نزدیکترین فرکانس به خداست.

یادم اومد دو سال قبل که با یکی از همکاران خوبم در مورد خشکسالی های چند ساله گذشته صحبت می کردم به من گفت که آخرین بار کی خداوند رو شکر کردید همینجوری بی دلیل (منظورش انجام آگاهانه شکرگزاری بود نه شکرگزاری هنگام نماز یا دعا و …) و من هر چقدر فکر کردم نتونستم چیزی را بیاد بیاورم و کمی هم عجیب بود برایم و در ذهنم میگفتم که بی دلیل مگه کسی میتونه یاد شکرگزاری بیفته! اصلا خدا خودش تعجب نمیکنه که برای چی شکر گزاری میکنم؟ و الان که خودم ذا مقایسه میکنم میبینم که شکرگزاری من از آگاهانه تبدیل شده به عادت و بصورت ناآگاهانه زبان من با دیدن هر زیبائی با دیدن هر نعمت با دیدن هر ثروت مشغول شکرگزاری است! و این تفاوت زندگی مرا بخوبی نشان می دهد.و برای اینکه دائمآ به خودم تلنگر بزنم روی میز کارم برچسبی زدم که همواره جلوی چشمم باشه و ببینمش و رویش نوشته ام که داری به چه چیزی «توجه» می کنی؟!

قدرتمند ترین روشی که میتوان «زیبائی ها» رو دید اینست که بیائیم از خودمان این سوال ها را بپرسیم که:

🟢 من در این لحظه به خاطر چه چیزی سپاسگزارم؟

🟢 چه چیزی تو این شرایط است که من میتونم بابتش سپاسگزار باشم

یا هنگامی که روبراه نیستیم و اوضاعمون خوب نیست به خودمان بگوئیم : درسته که فکر می کنم الان شرایطم خوب نیست و خیلی بده و بابتش ناراحتم ولی اگر شرایط بدتر میشد آیا من ناراحتتر نمیشدم؟! و از خودم بپرسم که:

🟢آیا من نمی تونم شکرگزار خداوند باشم وقتی که شرایط و اتفاقات می توانست خیلی بدتر از این بشود ولی نشده؟

جواب دادن به همین سوال به تنهایی سبب می شود که از احساس بد فاصله بگیریم و در مدار احساس خوب قرار بگیریم.

هر چقدر نعمت های بیشتری را بیاد بیاوریم و بابتشان شکرگزار باشیم احساس بهتری پیدا می کنیم.و کانون توجهمان را از توجه به نازیبائی ها بر می داریم و می گذاریم روی زیبائی ها.

🟢 «نوشتن» غوغا میکنه و بیشترین تاثیر را نوشتن روی «کاغذ» دارد.

🟢«عکس گرفتن» از زیبائی ها. نتیجه توجه ما به زیبائی هاست و این کاری است که من همواره انجامش میدم و گوشی من پر از شکار لحظات و عکسهای زیباست. زیرا اولین چیزی که در خرید موبایل برایم اهمیت دارد کیفیت دوربینش است. اتفاقآ دیروز غروب رفته بودم دامن طبیعت و چند عکس از یک لوکیشن که درخت تنومند و زیبایی که کنار مزارع گندم بود و جاده خاکی زیبایی که از دل گندمزار می گذشت و پیچ زیبایی می خورد عکس گرفتم و دیشب که نگاه کردم واقعآ لذت بردم و خیلی عکس زیبایی شده بود.یا صبح یک لندکروز صفر دیدم که لاستیک های اسپرت انداخته بود و خیلی تمیز و زیبا بود و رانندشم فرد جوانی بود و من چون این فایل رو گوش داده بودم ازش عکس گرفتم و خودش و صاحبش را تحسین کردم. و به هیچ وجه اگه تصادفی میشه یا نازیبائی رخ میده بهش «توجه» نمیکنم و جائی هم ازش حرف نمی زنم زیرا قانون میگه احساس بد = اتفاقات بد . و نمیام با دست خودم خودمو بندازم تو چاه! کاری که اکثر مردم ناآگاهانه انجام میدن و با دست خود برای خودشان چاه حفر می کنند.

🟢 هرگز یک راه نادرست به نتایج درست ختم نمی شود. اگر داریم اعتراض می کنیم؛ اگه داریم انتقاد می کنیم؛ اگه داریم محکوم می کنیم؛ اگه داریم اعتراض می کنیم؛ بحث می کنیم یعنی داریم به ناخواسته هایمان توجه میکنیم. و طبق قانون نه تنها به نتیجه درستی نمی رسیم بلکه بیشترین ضربه ها رو خواهیم خورد از همه لحاظ و اوضاع برایمان بد و بدتر خواهد شد و من این موضوع را به عینه درک و تجربه کرده ام در محیط کارم.

قانون کارش رو درست و دقیق انجام میده و برایش اصلا مهم نیست که ما به چه نیت یا به چه دلیل یا توجیهی داریم به ناخواسته هایمان توجه می کنیم! و این الگو و قانون بدون تغییر خداوند است.

🟢 عادت کنیم که آگاهانه تحسین کنیم زیبائی ها را. یکی از موانع و دلایلی که باعث میشه که ما مقاومت داشته باشیم در اینخصوص اینست که نگران قضاوت شدن و از عکس العمل و بازخورد منفی طرف مقابلمان می ترسیم. در حالی که همه ترس ها و نگرانی ها توهم اند . و این چیزیست که ذهنمان دارد برایمان می سازد.

اگر ما باور داشته باشیم که ما داریم با اینکار آگاهانه به خودمان کمک می کنیم و مهمتر از همه بازخورد و اثر مثبتیه که بر خودمان میگذاره و تغییریه که در شخصیتمان ایجاد میشود، آنوقت در اینکار قدم پیش می گذاریم و اینکار را با «احساس خوب» انجام می دهیم.و طبق قانونه احساس خوب = اتفاقات خوب ، مطمئنآ بازخورد خوبی هم دریافت میکنیم. و این سبب احساس خوب بیشتر در خودمان و دیگران خواهد شد که نتیجه اش اتفاقات خوب در زندگیمان خواهد بود.

ممنون و سپاسگزارم بابت این تصاویر بهشتی و با کیفیت که بوسیله درون و با ذوق و مهارت بالایی گرفته شده است. و هر چقدر که میبینم از دیدن این تصاویر سیر نمیشوم. عکس کاور این فایل رو بک گراند کامپیوتر محل کارم کرده ام که دائما این تصاویر زیبا در ذهنم برایم مرور شود و احساسم را خوب نگه دارد. یا حق