راهکارهای دوره عزت نفس برای ساختن عزت نفس

بنام‌خدای مهربان

سلام استاد عزیزم

سلام خانم شایسته مهربون

خیلی خیلی ازتون ممنونم که هم اینقدر زیبا به ما اگاهی میدین .هم کامنتامونو میخونید.شما خیلی مهربونید.خیلی خوبید.خیلی ماهیییییننننن.فرشته اید.از فرشته ها مهربونتر و بالاتر😢خدایا شکرت بخاطر دو فرشته ای که بهم هدیه دادی.

کامنت طولانی شد

بیشتر دلنوشته بودند.حرفایی که تاحالا به هیچکی نمیگم.خیلی دوستتون دارم‌خیلی

درسهایی که از :چگونه هدف یا رسالت موردعلاقمو پیدا کنم:

ما به دنیا نیومدیم که یه کار خاص مشخصی رو انجام بدیم و بهمونم تکیه کنیم و خیالمونو اینجوری راحت کنیم که همین دیگه بسه.

نه !ما اومدیم که بفهمیم و درک کنیم بصورت عملی که ما محدود نیستیم به یه چیز یا یه کار خاص.

امتحان ناشناخته ها!

امتحان ناشناخته ها به یادمون میندازه که یه کار خاص یا مسیر خاص نیست که مارو به خواسته هامون میرسونه.

استاد خیلی خوب اینو در زندگیشون دارند ایجاد میکنند.چقدر لذت میبرم از یاداوری زندگی استاد.

استاد از قم مهاجرت کردند درحالی که یه زندگی ایده ال از نظرهمه داشتند و همه چیو رها کردند و هدایت شدند به یه زندگی بهتر در بندرعباس.اولش ظاهر قضیه بدتر شد ولی هدایت ها رسید.چون خدا به وعدش همیشه وعده میکنه.چون خدا تو قران گفته وقتی شما رو فرستادیم به دنیا رهاتون نکردیم.هدایت همیشه میرسه.هدایت برای همه هست.

بازهم استاد وقتی دربهترین وضعیت از نظر همه در بندرعباس بودند و زندگی رو برای خودشون ایجاد کرده بودند که قاشق به قاشق جمع شده بود،همه رو رها کردند و رفتند تهران.بازهم اونجا یواش یواش هدایت رسید و باز وقتی دربهترین شرایط بودند مهاجرت کردند.

استاد چقدر امروز یاداوری داستان زندگی شما زیبا به من اموخت که ما افریده نشدیم که محدود باشیم به چیز خاصی.

مهم نیست  کدام کار فیزیکی رو انجام میدیم،مهم اینکه با چه حس و نیروی متافیزیکی داریم.

خانم شایسته چقدر زیبا گفتید.مشکل اونجایی پیش میاد که ما میخوام قوانین متافیزیک رو با قوانین فیزیکی ثابت کنیم.

اینه که مارو به اشتباه میندازه.

.

ما با تجربه ناشناخته ها به هیچ وجه وقتمون تلف که نمیشع که هیچ،کلی درس یادمیگیریم.کلی قویتر میشیم.کلی فرکانسهامون قوی میشه و هرچی فرکانسهامون قویتر بشه بهتر نتیجه میگیریم پس اگر بعدا مسیرمون عوض بشه و به چیزای دیگه ای هدایت شویم،خیلی سریعتر میتونیم توشون پیرفت کنیم و قدر کل زندگیمون ازشون نتیجه کسب کنیم.استاد تو یکی از فایلاشون میگفتند اصلا مهم نیست تا الان چقدر نتایج تو زندگیتون داشتید.میتونید درسال جدیدتون بیشتر از مجموع کل زندگیتون نتیجه بگیرید.و این اتفاق وقتی میوفته که بتونیم در بعد متافیزیکمون پیشرفت داشته باشیم‌.

اساس جهان برهدایت استوار است.چه نکته مهمی!!!

یعنی اگر میخوام کارخاصی انجام بدم،کاری که تاثیر گذار باشه و ۱۰۰%نتایج دلخواه وارد زندگیم کنه،اون کار هماهنگ شدن با قوانینه جهانه و قانونی که خیلی مهمه قانونه هدایته.

.

با فکر کردن که ادم نمیفهمه رسالتش چیه.با قدم گذاشتن در مسیر و با شروع به الهاماتی که بهمون میشه،یواش یواش میفهمیم که رسالتمون از زندگی چیه.حتی بنظرم استاد هم این مسیر فهمیدن رسالتشون چندسال طول کشید اما تا اون موقع که دست رو دست نذاشتن.خواسته های دیگشون رو بهشون رسیدند.مثه لاغر شد.مثه روابط خیلی خوب .رابطه خوب با خدا.دوستان خیلی زیاد و محبوبیت.مثه خریدن یه ملک با مبلغ خیلی پایین و خیلی زود سود کرد.و همه این خواسته ها یکی پس از دیگری با رسیدن بهشون باعث شد استاد کلی رشد فرکانسی داشتند و این رشد بسیار زیاد باعث شد با سرعت خیلی زیاد و از همه مهمتر استقامت زیاد به رسالتشون برسند.چون مهمتر از هرچیز اون ایمان و استقامته که مهمه برای رسیدن به یه خواسته ای.اون موقع که استاد میخواستند تو این حوزه مشغول به تدریس بشند،اصلا به عنوان یه بیزینس شناخته نمیشد و هیچ کس نتنها اون موقع حتی هنوز هم نتایج استاد رو نگرفته بود تو این حوزه.بخاطر همین خیلی مهم بود که استاد بتونه با ایمان ادامه بده این راه رو.و اونقدر شجاعت داشته باشه که به این قضیه فکر کنه.

و استقامت و شهامت و هرچیزی که اسمشو بذاریم،چیزی که باعث شد استاد اونقدر ادامه بده تا به رسالتش بده،اون نیروی زیاد حاصل اون فرکانسی بود که قاشق به قاشق تو بندرعباس جمع شده بود.اولش بیشتر زمان میبره که ما بتونیم فرکانسها و باورهامونو قوی کنیم و تریدهارو بذاریم کنار.اما وقتی چرخ رو برسونیم به قله دیگه بقیش سرازیری میشه.یعنی کار خیلی ساده تر میشه.اما اون نیروی اولیه لازمه.

.

من درحال حاضر دانشجوی مهندسی برق هستم.اما یواش یواش به این نتیجه رسیدم که میخوام نقاشی بکشم .درواقع من توانایم تو فهمیدن ریاضی و فیزیک خیلی بالاست اما از وقتی که نقاشی رو شروع کردم احساس میکنم زندگیم یه رنگ دیگه ای گرفته.

خیلی جالبه اون موقع که میخواستم مهندسی رو انتخاب کنم همه بلااستثنا میگفتند داری اشتباه میکنی و با اینهمه استعداد و هوشی که داری باید بری پزشکی یا داروسازی یا دندون.چون هم پول خوبی توشه هم میتونی خیلی خدمت کنی ازین طریق.

ولی من تعریفم از خدمت به مردم در چیز دیگه ایه.

من نمیتونم به مردم خدمت کنم اگر قبلش به خودم خدمت نکرده باشم.

میدونید راسش دروغ چرا هنوز سختمه ازینکه میخوام مهندسی رو بذارم کنار.چون من الان دانشجوی ساپینزا هستم در رم‌.از نظرهمه من یه فرصت خاصی برام پیش اومده که باید ازش استفاده کنم وگرنه …..از دست میره و ضرر میکنم.

همه این ادمهایی که یروزی بهم میگفتند نرو مهندسی برو داروسازی ،حالاکه میخوام برم سراغ نقاشی میگند،تو بهترین انتخابو کردی،مهندسی خیلی بهتر از داروسازیه.

مطمئنم روزی خیلی زود ،خیلی زودتر ازونی که فکرشو میکنم،همین ادمها میگند کار درست رو تو کردی.پول تو هنره.تو زرنگ بودی.

اره برای ادمها راحت اینکه بگند ،فلانی خوش شانس بود رفت فلان کارو کرد.نمیگند اون موقع که همه میگفتند این چه کاریه،اون سعی کرد یجور دیگه فکر کنه.

یه مثال بزنم.

دخترعمم یبار میگفت(خودش مهندس کامپوتره):پول توی پزشکیه.چون ما اینهمه درس خوندیم تهش نتیجه ای که باید میشد نشد.اگ همین وقتو میذاشتیم واسه پزشکی بهتر نتیجه میگرفتیم.شوهرم یه دوست داره که دکتر پوسته.این از بچگی میگفت من میخوام دکتر پوست شم.همه تو کلاس مسخرش میکردند.ولی این باوجود همه اون مسخره شدن ها،دکتر پوست شد.الان تنها کاری که میکنه،به خودش میرسه.به پوست خودش میرسه و همه خانوما دنبالشند و کلی پول بهش میدند تا پوست اوناهم خوب شه. و اینقدر راحت پول درمیاره.

دخترعمم اینطوری به قضیه نگاه میکرد که اون اقا دلیل راحت پول دراوردنش،دکتر بودنشه.ولی من دلیلشو ایمان و اشتیاق به رسیدن هدف میدونم.دلیلشو متافیزیکی میدونم نه دکتر بودنش.

نه فقط دخترعمم.همه اکثرااینجوری فکر میکنند.خود من هم خیلی وقتها یادم میره و میترسم.

خیلی وقتها باوجود اینکه کلی در مسیر الهاماتم قدم برداشتم اما شب،با اون حس خوبی که باید نمیخوابم چون ناخوداگاه فکر میکنم چون درس نخوندم فایده نداره باید حتما درس بخونم.این همون شرک ورزیدنه.این همون چسبیدن به یه مسیر خاصه.

چرا ادم به یه مسیر خاص میچسبه؟!چون میترسه.چون شرک میورزه.یادش رفته خدا،خداست.خدا تمام این کهکشان هارو داره مدیریت میکنه بااین همه عظمتشون.اونوقت تویه فسقلی رو نمیتونه مدیریت کنه جوری که خیلی راحت   طبیعی به همه خواسته هات برسی؟!

استادجونم(اقای عباسمنش و خانم شایسته)😂😂😂کلا بااجازه خلاصه میکنم.

استااااددددد من الان دانشجوی یه دانشگاه خفنم چیزی که همیشه ارزوشو داشتم و الان توشم.ولی میخوام رهاش کنم.مثه شما که زندگیتون توی بندرعباس رو که قاشق به قاشق ایجادش کردین ،کاملا بخشیدین و رها کردین همه اونارو و فقط با یه چمدون رفتین تهران.

استاد الان که این حرفارو دارم میزنم دارم با گریه مینویسم.نمیدونم از ترسه یا حس ازادی از اسارتها از باورهای محدود کننده.نمیدونم

ولی مینویسم

چون مطمئنم یروزی اونقدر بزرگ میشم اونقدر ارزشها خلق میکنم،چنان نقطه عطف پیشرفت تکنولوژی میشم که همه باز فکر میکنند چون خوش شانس بودم یا یه ادم خاص با استعدادهای خاص بودم این شدم.ولی نه.من یه ادم معمولیم با ترسهایی که همه دارند.اما ایمان دارم.استادهایی مثه شمارو دارم که الگوی عملیم هستند و به راحتی این باوررو در من ایجاد میکنند که انسان بی نهایته و راه های رسیدنش به ارزوهاشم بی نهایته.وای به طرز معجزه اسایی بغضم تموم شد.خب معلومه چون ایمان جای ترسم رو گرفت.خوشحالم خوشحال.

دوست دارم بنویسم بازم بنویسم.از استیوجابز

استیوجابز نه تو مدرسه درس خوند نه دانشگاه رفت.حتی تو اون زمان رشته کامپیوتری هم وجود نداشت.حتی ایده خاصی هم نداشت.اما ایمان داشت و جسارت.جسارت فکر کردن به خواسته هاش.

ایده ای که باهاش کارشو شروع کرد،همون کاری که شروعش از یه گاراژ بود،اون ایده از دوستش بود.

اما چرا دوستش این ایده رو عملی نکرده بود و بجاش استیوجابز عملی کرد؟چون جسارتشو استیوجابز داشت.

و اون ایده فقط یه شروع بود ازون پس خودش تخته گاز پیش رفت.

و بعد از استیوجابز بود که کامپیوترها اینقدر پیشرفت کردند که الان اینهمه پیشرفت داریم تو همه چیز.رشته کامپیوتر در دانشگاه ها اومد.مارکرزاکربرگها و جف بزوسها اومدند و پولها ساختند و نتنها اونا بلکه تمام مردم دنیا دارند هرروز ازین ایده بهره میبرند.ایده ای که سالها بود در سرادمهای زیادی مثه دوست استیوجابز میگذشت اما عملی نشد تااینکه او عملی کرد.

استیوجابزی که نه مدرکی داشت و نه حتی ایده کاملا استارتش از خودش بود.استیوجابزی که سرمایه ای هم حتی نداشت.هیچی.فقط جسارت.حتی اخلاقشم خوب نبود.حتی روابطش.

میخوام بگم ادم میتونه هیچ امکان و شرایط خاصی برای تحقق خواسته هاش نداشته باشه،اما مهم نیست.همه چی جور میشه.

استیوجابز درحالی شد نقطه عطف تکنولوژی تاکید میکنم نقطه عطف!که میلیونها ادم بغلش زندگی میکردند با شرایط و مهارتهای خیلی بیشتر‌ چون بقول استاد:استعداد مهم نیست

استعداد مهم نیست

استعداد مهم نیست

خدایا شکرت😊

.

بنظرم اتفاقا دستترین کار درین لحظه و این زمان همینه.که بیخیال دانشگاهم بشم و رهاش کنم.و به چیزی که الان هدایت شدم دل خوش کنم نه حرف مردم.چون چیزی که مردم میگند،باورهای محدودکنندست و نمیتونه نتیجه باورمحدودکننده محدود نباشه نمیتونه!!!!

بنظرم استاد هم همینکار رو کردند.حتی دنبال مدرک دانشگاهی واسه روانشناسی نرفتند.الانم که میخواستند خلبانی رو یادبگیرند ،بازهم رهاش کردند چون معتقدند به راه های لذت بخشتری هدایت میشند و الان کاریو میکنند که بیشتر ازش لذت میبرند.

چون همینه زندگی.تو‌هر مداری قرار بگیری همون اتفاقات‌رو تجربه میکنی.

استاد خودشون رو همیشه‌اگاهانه در مدار زیبایی ها و لذت و رهایی قرار میدهند.همیشه.حتی الان که به این همه نتایج عالی رسیدند.تا بازهم ازین زندگی لذتبخش تر و زیباتر و رهاکننده تر باشه.

چقدر ارامش بخش کننده

وای استاد

چقدر زندگی زیباتر ازونیه که فکرشو میکردم

اخیش

احساس میکنم یکم رها شدم

احساس میکنم الان میتونم با حس رهاتر و ارامش بیشتری بشینم پای نقاشی و کارهام

استادجونم خیلی دوستتون دارم

.

چقدر قشنگ

انسان بی نهایت استعداد داره.

اره درسته.بااین بینش دیگ خودمو نمیخوام محدود کنم به گذشته ام.دیگه وقتشه جنبه های دیگه از زندگیمو تجربه کنم.

تو مدرسه در ریاضی خیلی عالی بودم و فکر میکردم تو زبان داغونم.اما چندوقته به ایتالیایی خیلی علاقه مند شدم و دوست دارم اموزشش بدم و بنظرم خیلی پیشرفتم تو یادگیریش عالی بوده.تو کلاسمون یه سری از بچه ها اسپانیایی زبان هستند و چندساله ایتالیازندگی میکنند ولی من خیلی وقتها ازونا خیلی بهتر حرف میزنم بااینکه اسپانیایی خیلی شبیه ایتالیاییه و کاراونا خیلی راحتتره.

.

دنیا و سیستم خدا نه گذشته میشناسه و نه اینده و فقط به اکنونه ما کار داره!

چه نکته مهمیه

واقعا خیلی مهمه

هم اینکه حسرت نخورم هم اینکه دلخوش نشم.

یعنی دلخوش نشم که خب چون خیلی تااالان خفن بودم دیگه نیازی نیست الان کنترل ذهن داشته باشم.نه!

گذشته فقط میتونه مفید باشه که بتونم الانم رو بهتر بگذرونم وگرنه حسرت خوردن یا تکیه کردن بهش ،به ضررمه.

.

شاید در ابتدای مسیر نیاز باشه که وقت و انرژی بیشتری بذارم

اما باید ترس اینکه یوقت قدم اولی که میذارم ،رسالتم نباشه رو بذارم کنار و مطمئن باشم کلی منو به خواسته هام نزدیک میکنه

به محض اینکه به خودم اجازه شک کردن بدم،شیطان چنان کارخودشو خوب انجام میده که کلا قیدشو میزنم.

باید باقدرت قدم بذارم با قدرتتتتتتتتت و شک نکنم حتی لحظه ای.خدا کمکم میکنه.

خانم شایسته مهربونم،استاد عباسمنش مهربونم،بی نهایت عاشقتونم و ازتون سپاس گزارم

چه کاری باارزشتر از نقطه عطف زندگی دیگران شدن؟میدونید خودتون خوب میدونید که باماها چه میکنید.چون اول از خودتون شروع کردین.دارین تو بهشت زندگی میکنید و بهشتتون رو هرروز اباد میکنید و عاشقانه به ماهم یادمیدین که تو بهشت خودمون عاشقانه و رها زندگی کنیم.ازتون ممنونم.❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤از خدا ممنونم که منو در مسیر عشق و سلامتی و ثروت قرار داده.در مسیر درست.درمسیر کسانی که بهشون نعمت داده.

دوستتدار شما نیکو ای که خیلی زود مثه شما به تک تک خواسته هاش میرسه و از همه مهمتر از لحظاتش خیلی بیشتر لذت میبره👼😎😎😎من یه انسان قطعا خفنم👼