میزان تحمل شما چقدر است؟ - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام زهره جانم

خداروشکر که به خواسته دیرینت رسیدی و خوشحالم از اینکه این اتفاق برات افتاد و انگیزت رو بالا برد .

روابط عاطفیتو تحسین میکنم و برات آرزوی شادی ، عشق و لذت بیشتر رو دارم .

دوره 12 قدم یکی از بهترین دوره هایی بود که من فقط از قدم اولش کلی نتایج مالی گرفتم .

دوست خوبم انقدر برای گذشتت حسرت نخور و برات مهم نباشه که چه کار هایی رو انجام دادی و چه کار هایی رو انجام ندادی ، گذشته دیگع گذشته .

این گذشته میتونه چند سال ، چند ماه ، چند هفته ، چند روز ، چند ساعت ، چند دقیقه یا چند ثانیه پیش باشه .

اینو بیشتر به خودم میگم که خودش رو اسیر گذشته کرده و خودش رو بابت کرده و نکردنش سرزنش میکنه .

وقتی که امروز من به این درک رسیدم که خالق صد در صد زندگیمم دیگه باید بپذیرم که من نمیتونستم رفتاری بهتر این داشته باشم ، من نمیتونستم تلاشی بیشتر از این انجام بدم .

همین الانش من میخوام یکسری اقدامات رو انجام بدم اما به هر دلیلی صرف نظر میکنم ، یا به دلیل ترس یا کمبود وقت ، یا خستگی یا کم حوصلگی یا چیزی رو بهونه میکنم یا هر چیزه دیگه ای .

من الان در مرحله از دانش رسیدم ، مرحله ای از آگاهی که اینارو میفهمم ، میفهمم چه چیزی جلوی منو گرفته اما انقدر قدرتش زیاده که با وجود این همه کار کردن رو خودم هنوز شجاعت انجام دادنش رو ندارم .

دوست دارم رابطه ری جدیدی رو آغاز کنم اما چیزی مانع میشه .

دوست دارم تو حوزه ی کاریم خودمو به چالش بکشم و یه قدم پامو از محدودیت هام فراتر بزارم اما چیزی مانع میشه .

میخوام تو حوزه ی سلامتی برای درمان جسمم اقدام کنم ذهنم نجواهای زیادی میاره ، وقت نداری ، پول نداری ، کارای مهم تری هم هست و ..

من اول باید بتونم این نجواها رو ساکت کنم بعد اقدام خودش شکل میگیره .

اینو همیشه به خودت یاد آور شو که من خالق صد در صد اتفاقات زندگیم هستم .

منممممم خالق و تمااام

هر چیزی از شخصیت و رفتار و عملکرد ، اتفاقات و آدم ها و برخوردها و .. همه و همه رو خودم خلق کردم .

با چی ، با باور با فرکانس با افکار با توجه با دیده ها با شنیده ها با کلامم با تجربیاتم با برداشت هایی که از وقایع و اتفاقات داشتم .

چقدر من نیاز داشتم که این چیز ها رو بنویسم ، من نیاز داشتم این حرف هارو بزنم و ممنونم از کامنت بینظیرت که امشب منو قلقلک داد تا برای خودم و شما بنویسم .

و ادامه میدم .

آقای عزیز ، خانم عزیز من و شما نمیتونیم فراتر از باور های ذهنیمون عمل کنیم تمام شد و رفت .

برای چی حسرت کاره نکرده ای رو بخورم‌ که تو اون لحظه از توانایی من خارج بوده .

دوست من هر رفتاری که ما میکنیم به خاطر باور های ماست هر شخصیت و عملکردی که امروز ما داریم از باور های ما نشئت گرفته ، اگر امروز به جایی رسیدی که میگی ای کاش زودتر انجامش داده بودم یا حداقل درخواست میدادم و نهایت نه میشنیدم و اتفاقی نمیوفتاد آخههه .

تو هرگز این کار نمیتونستی انجام بدی حتی همین درخواست ساده چون باورهات به تو این اجازه رو نمیدادن .

من سربازم و سره پست با فرماندم درگیر شدم و گوشی منو گرفت و من سه روز تمام بدون گوشی بودم و رنج کشیدم و هرگز نرفتم به فرمانده بگم گوشیمو بده به دلیل اینکه نکنه بگه نه ، نکنه تحقیرم کنه ، نکنه باعث بشه گوشیمو بده حفاظت و کلی داستانای بعدش ، بعد از سه روز رنج و عذاب و بی گوشی سر کردن گفتم ولش کنن بابا من زندگیم فلج شده نه به کارم میرسم نه میتونم رو دوره استاد کار کنم ، زدم به سیم آخر یا الله توکل به توو

حدس بزن چه اتفاقی افتاد ، حس بزننن….

این دیالوگ دقیقا دیالوگ فرمانده به من بود .

زودترم میومدی گوشیتو بهت میدادم ، گوشیت به چه درده من میخوره بیا بگیرش .

به خودم گفتم دیدی قضاوت کردی علیرضا ، چی فکر میکردی چی شد …

حالا یا این میشه برای من درس که دفعه بعد واسه خودم سناریو نبافم و به جای اینکه بشم پیشگوی اعظم برم و انجامش بدم و بعد نتیجشو ببینم یا اینکه دوباره قضاوت ها باعث میشه خودم رو در مزیقه قرار یدم .

حتی اگر باز هم این لشتباه رو تکرار کنم من هرگز خودم رو سرزنش نمیکنم چرا که من امروز میدونم اگر عملی رو انجام نمیدم یا حتی انجام میدم همش بر میگرده به فرکانس های ارسالیم ، من نمیتونم بهتر از فرکانس هایی که میفرستم عمل کنم چون جهان مثل آینه عمل میکنه ، دقیقا همون فرکانس هات رو وارده زندگیت میکنه .

متوجه هستی چی میگم ، به جای اینکه به جسمت فشار بیاری به ذهنت فشار بیار فرکانشو بفرست و بدون اگر فرکانس مناسب بفرستی نتیجه بشکن زنان وارده زندگیت میشه .

فرکانسشو ایجاد کن و تقویتش کن .

سره پست خسته و بی حال نشسته بودم رو صندلی ، به زمین نگاه میکردم و نم نم چشمام تار شد ، آروم آروم داشت خوابم میبردم ، به خودم اومدم گفتم ببین علیرضا همین وضعیتم تو خودت خلقش کردی چرا

چون خالق صد در صد زندگیتی

یادت باشه که به خودت این تعهد رو دادی و امضا کردی که من هستم که با کانون‌ توجهم تمام اتفاقات زندگیمو خلق میکنم .

این زمین ، این درخت ها ، ای وضعیت سلامتی جسمی ، این تن صدا ، این انرژی ، این انگیزه ، این حرکت ، این ارتباطات ، این لبخند ، این صندلی ، این فرمانده ، این قسمت ، این لباس سربازی ، این هوای گررم ، این آفتاب ، این ابر ، ای چن عرق هایی که رو پیشونیمه ، این ماشینی که از رو به روم رد شد ، همه و همه رو خودت خلق کردی .

از زیره بار مسئولیت هات شونه خالی نکن ، باید اینو بپذیری ، این قدم اوله اگر نپذیری نمیتونی تغییرش بدی ، مهم نیست الان میتونی تغییرش بدی یا نه ولی مهم اینکه الان اینو بپذیری همین ، بعد راهشم پیدا کنی ، باورشم پیدا میکنی .

مگه نمیگی من با فرکانس و باور هامه که دارم زندگیمو خلق میکنم ، پس برو این بطری که دستته رو بده به ایستگاه صلواتی و بگو برات شربت پر کنه ، استرس گرفتم ، اگه پر نکرد چی اگه ضایع شدم اگه گفت نه

خب حالا منطقی کن مگه نمیگی همه چیز باوره پس انجامش بده دیگه خب من چه باوری میتونم بسازم تا باعث بشه من برم و این بطری که تو دستمه رو بدم به طرف و بگم برام شربت پر کنه با وجود اینکه الان ترس دارم .

خب مشکل چیه ، ممکنه ضایع بشم ، خب بشی ضایع بشی مگه چه اتفاقی میوفته ، ممکنه توهین کنه بگه تو چه خبرته این همه میخوای بگیری ، خب بگه توهین کنه ، هرکسی به من توهین کنه در واقع به خودش توهین کرده چون من هم قسمتی از وجود اون هستم ، ممکنه این کارم وجهه ی خوبی نداشته باشه و خوب به نظر نرسم ، من خودم رو همینجوری که هستم دوست دارم کی تو جهان بهتر منه ؟ چرا انقدر ارزش دیگران رو تو ذهنت میبری بالا و ارزش خودت رو میاری پایین ، تو‌ حق اینو داری درخواست کنی و به شیوه خودت فکر کنی و رفتار کنی ، خودت رو همینجوری که هستی بپذیر ، اگر بهم نده چی ، فدای سرت مهم اون نتیجه نیست الان برام مهم اینکه بری و درخواست کنی اینکه برام لذت بخشه ، پا گذاشتن رو ترسته که برام لذتبخشه ، مسیره که خوشبختی میاره نه مقصد ، زندگی یعنی تجربه پس برو و انجامش بده .

رفتم و انجامش دادم .

تماااااام .

مگه کار کردن رو باور ها چه شکلیه ، اینکه من بشینم ساعت ها به خودم بگم من میتونم و بعد خسته بشم و بگیرم بخوابم ، خب نتیجش چیشد ، فقط انرژی مصرف کردم ، من چیزی رو میخوام که بهم انگیزه حرکت بده ، باوری رو‌ میخوام که باعث بشه منو مثل الان که تا 2 نصف شب بیدار نگه داشته تا کامنت بنویسم با وجود اینکه صبح زود کله سحر باید پاشم برم پادگان ، باعث تصمیم و اقدام جدیدی بشه .

کار کردن روی باور ها یعنی امشب که خواستم برم چوب دهل رو از دهل زن بگیرم و شروع کنم به زدن با اینکه سال ها دوست داشتم که تو دسته دهل بزنم .

من این باور هارو میخوام ، صبح تا شب تکرار کردن یه جمله کار ساز نیست ، من باید از جملات استفاده کنم برای تغییر احساسم ، برای بالا بردن انگیزم ، این همون فرکانسه مناسبه ، این همون کدیه که باید نوشته بشه .

شووووووووور و شوووووووووووق

دوستت دارم استاد

خدایا خودم رو به تو میسپرم منو از سریع ترین و لذتبخش ترین مسیر ها به خواستم برسون ، من بهت اعتماد دارم .

خدایاشکرت