هدفی متفاوت برای سال جدید - صفحه 22 (به ترتیب امتیاز)

بنام خداوندی که انسان را آفرید و به او ارزش داد.

.

سلام به استاد جانان عباسمنش عزیزم و خانم شایسته مهربان…

.

خیلی لذت بردم از فایل از دیروز که فایل اومد روی سایت 5 بار گوشش دادم و نت برداری کردم، هر بار چیزهایی رو میشنیدم که میگفتم عه استاد دوباره ضبط کردی؟!

ولی میدیدم نه ظرفم بزرگتر داره میشهـ

جهان یک سلف سرویس از نعمت و فراوانی هستش و همه ی آدم ها هم هستن و افرادی که برای خودش ارزش قائل نیست به سراغ کم ارزش ترین و بی ارزش ترین غذا میرود ولی افرادی که برای خودشان ارزش قائل باشن به سراغ با ارزش ترین و با کیفیت ترین غذا و انتخاب ها میروند*

وای وای این جمله رو که گفتی استاد، با هر بار شنیدنش موهای تنم مور مور میشد و تنم میلرزید و اشکمو در میاورد

خیلی جا ها ما واقعا به خاطر نداشتن احساس لیاقت مثل یک حیوان با خود بر خورد میکنیم واقعا خیلی جای کار داره این بحث لیاقت اونقدر همین یه شاه ترمز جلوی ورود نعمت های به ظاهر ساده و کوچک رو گرفته که فقط داریم تقلا میکنیم

میخوام در ادامه کامنت از جاهایی که احساس لیاقت داشتم و موفقیت ها سراغم اومد بگم و اونجاهایی که احساس لیاقت نداشتم تجربه هایی رو بگم…

استاد، یه الگوی تکرار شونده ای که سال به سال برام تکرار میشد این بود که نزدیک آخر سال میشد من از محیط کار خود به خود انگار توی ذهنم یه کدی شروع میکرد به رونوشت کردن و حرکت کردن و منو از محیط کارم میاورد بیرون و این دقیقا توی اواخر دی ماه و ابتدای بهمن ماه ایجاد میشد و قبلش درامد خوبی دارم و دارم میرم جلو ولی یهوو توی این تایم این اتفاق میفتاد و خیلی خیلی بهش فکر کردم که این الگو چرا داره تکرار میشه آخه هر سال من که دارم خوب کار میکنم ولی چی میشه یهو ناخودآگاه میزنم زیر همه چیز میام بیرون عه یعنی چی، نمیشه که؟؟!!! عین گاو نه من شیرده شیر میده شیر میده بعدش یهو میزنه زیر شیر

تا اینکه فکر کردم و نوشتم تا رسیدم به یک الگویی که دیدم از پدرم این الگو رو دارم و آنقدر پدرم احساس لیاقتش به دلیل فرهنگ و تربیت خانوادگی پایین بود همون رو هم به صورت ناخود آگاه به ما القا کرده و این الگو رفته توی وجودم

و عیناً پدرم نزدیک پایان سال میشد شروع میکرد یه این چنین حرفایی رو گفتن آره سرکار بدرد نمیخوره، محمد آقا (صاحب کارش) فلان فلان شده هستش و اصلا هرچی کار میکنیم اخرش به جای دستت درد نکنه هزار تا بی احترامی هم میشنویم و قدرشناس نیستن، بشکن این دست که نمک نداره، و….

تمام این حرفا توی این دو ماه آخر سال پدرم میزد و میرسید به پایان سال با بدترین شکل از محیط کار بیرون میومد و پاداش شب عید هم یا نمیگرفت یا خیلی پایین میگرفت و از اول عید این جملات رو میشنیدیم که دیگه سرکار نمیرم رو شروع میکرد به گفتن و اینقدر میگفت که مخ تمام اعضای خانواده رو تیلید میکرد و دوباره باز توی اردیبهشت ماه دست از پا دراز تر دوباره میرفت پیش همون محمد آقا…

خلاصه آقا دیدم این الگوی رفتاریم هم در ما هستش و من ناخودآگاه اینگونه رفتار میکنم و اومدم توی افکارم هی نوشتم و صحبت کردن با خودم دیدم من ته ته ذهنم برای کار خودم ارزش قائل نیستم و با گوش دادن به گفتگوهای ذهنم دیدن حرفایی که داره تکرار میشه اینه که:

تو بدرد این کار نمیخوری

بشکن دستت که نمک نداره

آخر سال هم که شد و تو عرضه نداری یه درامد خوبی کسب کنی

هر سال بدتر از پارسال

تو حقته که بیای بیرون چون لایق اونجا نیستی و زیادی داره بهت خوش میگذره اینجا، اصلا کی گفته تو لایق این سطح از این جایگاه هستی

و….

دیدم خودم با دست خودم ازون جایگاه شغلیم خودمو پرت کردم بیرون

و بعدش اومدم شروع کردن با خودم مهربانتر شدن و به آگاهی های دوره احساس لیاقت گوش دادن و با خودم صحبت کردن و جایگاه و ارزش خودممو به خودم گفتن و احساس لیاقت رو توی خودم در شغلم بالاتر بردن و گفتن به خودم که

من لایق جایگاه خیلی بالاتر از اینا هستم و شغل من بسیار ارزشمنده و دارم مهمترین نیاز انسان ها رو برطرف میکنم و حق منه که پیش انسان های بزرگ باشم و لایق جایگاه بالاتر هستم و من با ارزش ترینم

اینقدر این جملات رو با خودم گفتم و صحبت کردم که فرکانس لیاقت رو به جهان ارسال کردم تا اینکه همین دو هفته پیش توسط خداوند هدایت شدم به موقعیتی و یک مکانی که خداوند برام آماده کرده بود با چه امکاناتی و رفاهی و برخوردی که باهام داشتن و محیطی که بسیار تمیز بود پر از انرژی مثبت و حال خوب

و

مدیریت اونجا آنقدر باهام خوب برخورد میکرد که میگفت ما منتظر همچین انسانی بودیم که بیاد توی سیستم ما تا کار کنه و آنقدر پروژه توی کار داشتن که میگفت همش آماده اجرا هستش برای شما و خلاصه از پذیرایی که میکردن و انرژی مثبتی که به من میدادن و مجموعه قوی که توی مهندسی و ساختمان سازی بسیار قوی داشتن کار میکردن و خلاصه کلی چیزای عالی و کلی فرصت پولساز توی اونجا بود برام و برا من فراهم شده بود و بعد از پایان مصاحبه بهم گفت که منتظر تماس شما هستم که به مجموعه ما ملحق بشید و باهم کار کنیم

و اینو یه نشانه عالی از طرف خدا دیدم که بهم گفت فعلا اینو داشته باش که کار کردی روی باور احساس لیاقت و ارزشمندیت و تا باز فرکانس لیاقت بفرست و قوی ترش کن ببین دنیا رو به تسخیرت در میارم که همه مات و مبهوت بمونن

و خلاصه من همون غروبش رفتم دوباره اونجا و اعلام آمادگی کردم و گفتم از فرداش میام و فردا اول وقت رفتم دفترکارم و تا دیروز 28 اسفند من توی دفتر بودم و کلی لذت بردم و با احساس خوب خداحافظی پایان سال رو کردیم تا بعد از تعطیلات عید دوباره کار املاک رو شروع کنم قوی تر از هرسال ولی با احساس لیاقت و ارزشمندی

…

فقط اینو میخوام بگم که وقتی خودم خودمو آوردم بالا و به خودم ارزش دادم و شغل خودمو با ارزش دونستم ازون جا هدایت شدم به این جا، که اصلا محیطش و امکاناتش و آدم هاش فرق میکنن

و انرژی مثبتی که محیط کار داره و کلی دارم لذت میبرم و احساس لیاقتم بالاتر میره و با احساس بهتر روی خودم کار میکنم

.

.

.

باز یه تجربه جدید از کار کردن روی احساس لیاقت و ارزشمندی

این بود که من هیچ وقت برام توی محیط کار منظورم همکارانم برام تولد گرفته نشده بود ولی امسال همین هفته پیش همکاران برام جشن تولد گرفتن،

همش به دلیل این بود که خودمو با ارزش و با لیاقت دونستم و خودمو آوردم بالاتر

و کلی اشک ذوق ریختم ازین تجربه که چقد ما انسان ها خودمون داریم قبر خودمون رو میکنیم و اصلا حواسمون به خودمون نیست و بعد مینالیم که چرا اوضاع درست نمیشه

خیلی بحث لیاقت جای حرف داره خیلی

و اتفاقا دیشب هدایت شدم به این آگاهی از طرف خانم شایسته؛

باور احساس لیاقت، پشتیبانی قدرتمندکننده برای اقدام در جهت خواسته‌ها

این لینک مقاله

abasmanesh.com

و این جمله

احساس لیاقت” این باور قدرتمند کننده، همچون سرباز لایقی است که هرگز و در هیچ موقعیتی به نجواهای ذهنت اجازه تخریب تو را نمی‌دهد

خیلی بهم دوباره انگیزه داد که بشینم با دوره احساس لیاقت استارت بزنم از اول با اینکه دارم گوشش میدم ولی گفتم میام روی لیاقت خیلی جدی تر کار میکنم

و اسم سال جدید رو برای خودم

سال احساس لیاقت و خود ارزشمندی میلاد آمای نامگذاری کردم

چون انصافا همه ما این موضوع رو درک کردیم که خداوند میخواد به ما فقط نعمت هاشو بده همینطوری به صورت خیلی طبیعی که همون مفهوم رحمان بودن خداونده که برای همه عموم هستش

ولی ما به خاطره احساس بی ارزشی، خودمون رو از بخشندگی عمومی خداوند نیز محروم کردیم ازین نعمتی که داره میباره

به نظرم همه ما انسان ها خیلی راحت میتونیم از کف قاعده هرم مازلو عبور کنیم و درگیر حقوق بخور نمیر و پوشاک و غذا و خانه و ماشین نباشیم و خیلی زود این نیازها رو خیلی عالی تر برطرف کنیم و این کف قاعده هرم همون رحمانیت خداونده که در اونجا معنا پیدا میکنه البته بخشندگی خداوند خیلی خیلی بیشتر از کف قاعده هرم مازلو هستش صرفا بخاطره درک انسانی میگم که این مرحله هم فقط با احیای احساس لیاقت و ارزشمندی ایجاد میشه و خود به خود ظرف بزرگ تر میشه و نعمت ها به سراغ انسان خود به خود میاد و خداوند همینطوری به انسان میده اگر احساس لیاقت رو در خودمون زنده کنیم فقط با همین موضوع که بسیار مهمه و فوندانسیون اصلی دریافت نعمت ها هستش

و بعدش برای رسیدن به استقلال مالی بالا و ثروتمند شدن که همون مفهوم رحیم بودن خداوند برای عده ای خاص هستش

میریم سراغ باور های بنیادین ثروت و ترمز های مخفی که در مورد پول هستش

و

یه نکته مهم رو بگم خیلی جالبه برا همه ما اتفاق افتاده بخصوص کسانی که تمرین ستاره قطبی رو انجام میدن

و خیلی وقتا نتیجه نمیگیرن

همش بر میگرده به همین بحث احساس لیاقت

که در ما نیست و یا کم هست که:

از خدای خودمون هم احساس لیاقت نمیکنیم که درخواست کنیم!

از خدای خودمون هم احساس لیاقت نمیکنیم که باهاش قشنگ صحبت کنیم!

از خدای خودمون هم احساس لیاقت نمیکنیم که باهاش عشق بازی کنیم!

از خدای خودمون هم احساس لیاقت نمیکنیم که سپاسگزاری کنیم فقط بخاطره یه نعمت سپاسگزاری میکنیم که نکنه به ما نده و ما پیش پیش تشکر میکنیم که بگیم ما تشکر کردیم

و همین بحث احساس بی ارزشی باعث میشه که هر چی میای روی معنوی بودن ثروت کار کنی نتیجه نگیری

چون خودت رو

اولاً لایق نمیدونی،

دوماً لایق ارتباط با خدا نمیدونی،

سوماً لایق نمیدونی که درخواست کنی،

چهارماً لایق پول نمیدونی…

یعنی مهمترین کار همه ما اینه که بشینیم روی پایه اصلی خودمون کار کنیم که واجب تر از مهمونی رفتن و عید و بازدیده و از نون شب هم واجب تره

به قول استاد که میگه محیط شما فراوانیه و پول خیلی بیشتر از اکسیژن شما رو احاطه کرده ولی چرا نمیبینیم چون احساس بی ارزشی مثل غبار نشسته روش و نمیذاره دیده بشه و حتی خودمون رو لایق فراوانی نمیبینیم

آقا خلاصه هر کدوم از ما میدونیم که باید روی احساس لیاقت کار کنیم و هرکسی بسته به آماده بودنش در این مسیر لیاقت قرار میگیره و بعدش که شروع میکنه به احیای احساس لیاقت،

باز هم به قول خانم شایسته که میگه:

خیلی فرق می‌کند بعد از ساختن عزت نفس و لیاقت، اهدافت را مشخص کنی یا قبل از آن

خیلی فرق می‌کند قبل از گذراندن این دوره و ایجاد عزت نفس و احساس لیاقت، اقدام به انتخاب میزان ثروت و نعمتی که می‌خواهی نمایی، یا بدون عزت نفس و بی ارزشی

عزت نفس و احساس لیاقت، ابعاد ظرف تو را می‌سازد. حتی ظرفی که برای گرفتن زیر باران نعمت الهی در دست می‌گیری، به میزان عزت نفسی و احساس لیاقتت بستگی دارد که می‌سازی

عزت نفس و احساس لیاقت، قادر است نتیجه هر کاری را از صفر به 100 یا بالعکس، تغییر دهد. تفاوت تجربه‌ات از زندگی، با عزت نفس و لیاقت و بدون عزت نفس، تفاوت زندگی در فقر با زندگی در فراوانی است…

من خودم قبل از این فایل اومده بودم هدف گذاری کرده بودم برای سال جدید با قدم های تکاملی ولی با دیدن این فایل

میخوام سال جدید رو بذارم سال لیاقت من

و روی این موضوع کار کنم آنقدر کار کنم و تا سال بعد همین موقع 14٠3/12/29 انشاﷲ ببینم چه نعمت هایی با کار کردن فقط روی احساس لیاقت وارد زندگیم شده و ظرفم چقد بزرگ شده و دست از هدف گذاری که با ذهن محدودم نوشتم برمیدارم و میام ظرفمو بزرگ میکنم و خودمو میسپارم به خدای مهربانم…

تا نعمت های فراوانش رو وارد زندگیم کنه..

.

.

.

استاد عزیزم خیلی سپاسگزارم از شما بابت این فایل عالی

و پیشاپیش سال 1403 رو به شما و تمام دوستان ارزشمندم تبریک میگم امیدوارم سال با لیاقتی رو تجربه کنید، چون همه ما با لیاقتیم🫶

.

.

.

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ

[پروردگارا!] تنها تو را می پرستیم وتنها از تو یاری میجوییم

.