ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5 - صفحه 20

به نام رب یکتا…

سلام به استاد عزیزم و تمام اعضای سایت عباس منش، امیدوارم حالتون خوب لبتون خندون باشه، سپاس گذار خداوند که دوباره این فرصت داد تا بیام یک بار دیگه یک کامنت دیگه توی این فضای روحانی بنویسم،

#نکته ها

تحسین کردن خودمون و دیگران برای تلاش کردن و حرکت در مسیر پیشرفت نه استعداد و نتایج…

تلاش و حرکت در مسیر خواسته ها مارو به اون هدف می‌رسونه نه استعداد و توانایی…

فرزندم رو به خاطر تلاشش تشویق کنم حتی اگر نمره خوبی هم توی درسهاش نگرفت…

تغییرات ذهنی و باورهای ما هست که می‌تونه مارو به سمت موفقیت سوق بده نه شرایط محیطی نه استعداد نه نوع نژاد نه هیچ عامل بیرونی دیگه…

بیس موفقیت رو تلاش و پشتکار مون بزاریم تا هرجا خسته شدیم ناامید نشیم و ادامه بدیم…

یک مسیر برای موفقیت انتخاب کنم و از تمام توانم برای بهبود توی اون زمینه استفاده کنم…

مهم نیست ما داریم چکاری انجام می‌دیم مهم اون شخصیت قوی هست که در اون مسیر داره ساخته میشه…

مهمترین عوامل پیشرفت استمرار و ادامه دادن، امید و توکل، توجه به الهامات و باور به خداوند مهمه…

به خودمون و دیگران برچسب نزنیم که استعداد توی انجام هیچ کاری نداریم…

بهبود و حرکت همیشگی که داره کارهارو انجام میده و موفقیتهارو به ارمغان میاره نه استعداد نه هوش و ذکاوت…

ممکن جایگاه من از بقیه که فکر میکنم از من بالاترن و به اصطلاح استعداد بیشتری دارن پایینتر باشه ولی اگه ادامه بدم و ناامید نشم میتونم به جایگاه خیلی بالاتری از اونها برسم…

این من هستم که به خودم پاداش میدم…

مراغب این شگرد ذهن باشم که من استعداد یک کاری رو ندارم و بعد بیخیال انجام اون کار بشم…

مغز و استعداد رو توی هر زمینه ای که بخوایم میتونیم با تکرار و تمرین بهبود بدیم حتی توی کارهایی که تا حالا انجامشون ندادیم…

من باید به دنبال بهبود دائمی باشم…

شیوه مناسب برای انجام هر کار یا هدفی پیدا کنم…

#آیا معتقدم که با تلاش و تمرین میتوانم در مواردی که فکر میکنم به اصلاح استعداد خاصی ندارم پیشرفت کنم یا نه؟

آره من معتقدم که با تلاش و تمرین توی هر کاری میشه پیشرفت کرد، مثلا من چند روز دارم میرم کلاس شنا به پیشنهاد یکی از دوستان و دیدم منی که دست و پاهام با هم هماهنگ نبودن و موقع هواگیری مشکل داشتم با یکم تمرین این موضوع بر طرف شد و هماهنگی بین عضلاتم برقرار شد هرچی بیشتر تمرین کنم مهارتم توی این کار بیشتر میشه،

توی تمام زمینه ها من الان که بهش فکر میکنم همینجوری عمل کردم، یادمه زمانی که میخواستم دوچرخه سواری یاد بگیرم پدرم از این چرخ های کمکی به دوچرخم وصل کرده بود و اول از همه من رکاب زدن و کنترل فرمون رو یاد گرفتم و بعد یکی از چرخ های کمکیش رو پدرم باز کرد من تونستم با چند بار خوردن زمین و تمرین بیشتر در عین حال که هم رکاب میزدم و هم حواسم به مسیر باشه بتونم تعادل دوچرخه روهم حفظ کنم،

درمورد موتور سواری هم به همین شکل بود و اون برام خیلی آسون تر بود یادگیریش چون من بیس اون کارو یاد داشتم و تکاملی داشتم اون کارو یاد می‌گرفتم و سرعت یادگیری من توی موتور سواری خیلی بالا بود چون بیشتر مهارت های روندن موتور شبیه به دوچرخه هست، و یادمه در مورد ماشین هم هم به همین شکل پیش رفت و وقتی من برای اولین بار نشستم پشت فرمون اون قدر خوب این کارو انجام دادم که خودم باورم نمیشد و دوستی که همراه بود می‌گفت تو دروغ میگی دفعه اولت نیست که سوار ماشین میشی، البته که تمام این کارهارو خداوند انجام میداد و من هیچ استعداد خاصی نداشتم…

#یکی از کارهایی که در مورد انجامش مقامت دارم و فکر میکنم استعداد ندارم رو انتخاب کنم و یه هدف معقول معین کنم و براش قدم بردارم و نتایج مثبتی که گرفتم رو بیام و بنویسم.

من یکی از مقاومت هام در مورد خودم این بود که دست پاهام رو نمیتونم باهم مچ کنم و مغزم این توانایی رو نداره، جالب شد شروع این دوره آموزشی شنا مصادف شد با انجام این تمرینات این جلسه و این دوره، من اینو یه نشونه میبینم از طرف خداوند و خدا می‌دونه که محبت هایی پشت این موضع هست،

تا الان دو جلسه از آموزش شنا رو شرکت کردم، از اونجایی که من قبلاً به صورت خود آموز کار کرده بود و خیلی خوب با روش دیداری و شنوایی ارتباط برقرار میکنم با نگاه کردن افراد دیگه توی استرخ کلیت کارو درک کرده بودم و تونسته بودم وارد فضای عمیق استرخ بشم و از پس خودم بر بیام و روی آب شناور کنم خودم رو ولی توی کرال سینه و حالتی که باید رو به آب شنا کنم این هماهنگی بین دست و پاهام و سرم برقرار نمیشد و نمی‌تونستم هواگیری رو درست انجام بدم، توی جلسه اول این دوره که بیشتر بحث آشنایی بود و زیاد نتیجه ای به دست نیاوردم ولی خیلی خوش گذشت و کلی خندیم و در آخر یه سونا حسابی رفتم و یه ماساژ عالی رو تجربه کردم که همین دوستم برام انجام داد،

توی جلسه دوم استاد تمرین بیشتری رو بهمون داد و این موضع باعث شد تا بتونم این فضا و زمان رو داشته باشم که اون چیزهایی که تئوری آموخته بودم توی عمل استفاده کنم و بعد به چشم دیدم که چقدر بهتر میشدم توی هر دوری که میرفتم نسبت به دور قبلی، خیلی برام جالب بود توی تمرینات اولیه اصلا نمی‌تونستم این بالانس بین اندامم ایجاد کنم و با هر با تمرین بیشتر وقتی نتایج می‌دیم و می‌تونستم هواگیری رو بهتر انجام بدم و بین عضلاتم و حرکت دست و پام این هماهنگی رو ایجاد میکردم انگیزه بیشتری داشتم برای تمرین اصلا خسته نمی‌شدم و اینقدر انرژی گرفته بودم که دوست داشتم کلاس تموم نشه، این در حالی بود که تایم کلاس مصادف شده بود با وعده شام من ولی اصلا گرسنگی حالیم نبود خیلی دوست داشتم اون حالت رو در خودم و امیدوارم که بتونم برم و هم در جنبه های فیزیکی بتونه این مهارت بدردم بخوره و هم در صطوح عمیق‌تر زندگیم،

این مهارت می‌تونه به من کمک که تا هم با رفتار و ویژگی های آب بیشتر آشنا بشم و هم پی به نامحدود بودن ذات خودم ببرم،

توی استرخ به یاد یه چیزی افتاد که توی دین به ما گفته بودن سه تا ورزش باید یک مسلمان خوب یاد داشته باشه و اون شنا و تیر اندازی و اسب سواری هست، وقتی ریشه ای بهش نگاه میکنم میبینم که چقدر درست و چقدر می‌تونه این مهارت ها به ما توی این مسیر خودسازی و زندگی توی این دریا مطلاتم کمک کنه…

به تعبیری شنا میشه همون وقف دادن خودمون و نگاه مثبت با شرایط حال حاظر زندگیمون و پیدا راهی برای بهبود و حرکت رو به جلو، تیر اندازی هم میشه انتخاب هدف نسبت به شناخت خودمون و شرایط و حرکت به سمتش و دیدن خودمون توی نقطه پایانی، و اسب سواری هم میشه اون باوری که نسبت به خودمون و خدا و جهان پیرامونمون داریم که همه چیز رو میتونیم رام خودمون کنیم تو هر شرایطی اگر به خودمون و خدای خودمون ایمان داشته باشیم…

استاد عزیزم بابت تمام مهربنیاتون سپاس گذارم ازتون، براتون بهترین هارو از خداوند آرزو میکنم و عاشقتونم.