live | خروج از جامعه "معلولان باوری" و خلق زندگی دلخواه - صفحه 14 (به ترتیب امتیاز)

بنام خداوند مهربان

سلام به خانواده صمیمی عباسمنش

خروج از جامعه معلولان باوری و خلق زندگی دلخواه

اول از همه تشکر میکنم بابت این وقفه‌ای که وسط پروژه ایجاد شد، تا یه مروری داشته باشیم از این حجم کلان آگاهی‌ها…

🟢 چکار کنم که بعد از مدتی کار کردن روی خودم، به روزمرگی برنگردم، بیخیال نشم؟ و با جدیت و ثبات قدم مسیر رو ادامه بدم.

جواب این سوال برمیگرده به اینکه شما چقدر باور کردی که خودت و فرکانس‌ت داره اتفاقات رو برات رغم میزنه.

لازمه که شما اهمیت ”باورها” و تاثیرش رو تو زندگیت درک کنی. این تنها شمایی که با فرکانست، اتفاقات و رویدادها رو به زندگیت دعوت و خلق‌شون میکنی!

وقتی یه مدت کار میکنی و نتیجه عالی میگیری، ذهن وادارت میکنه که برگردی به روال قبل، چون عادت‌های خوبت نهادینه نشده هنوز، اما نباید بزاری این اتفاق بیافته دیگه… البته شاید لازم باشه ضربه کار نکردن رو بخوری تا اونوقت متوجه بشی داستان چیه! و بعد با تعهد بیشتر تو این مسیر بمونی!

نتیجه کار کردن باید بشه احساس خوب دائمی شما، اینم نباشه 2 ساعت کار کنی ولی باز برگردی به همون سبک زندگی قبلی، در واقع تاثیر اون 2 ساعت باید پخش بشه تو 24 ساعت و بعد کم کم کل زندگیت.

یه مدتی زماک لازمه تا باورها و عادت‌های جدیدت روت کنن، ریشه کنن تو ناخودآگاهت.

انسان این ویژگی رو داره که زود فراموش کنه، یعنی جسم و ذهنش اینجوریه، وقتی روی باورها کار میکنی… بعد مدتی ذهن‌ت میره دنبال روزمرگی… میره مسائلی میاره و خودش رو درگیر این مسائل میکنه. بعد نتیجش میشه حال بد شما. و اینجا وظیفه شماست که دستش رو بگیری و نزاری تو مسائل گیر کنه!

شما که روح باشی، در واقع به خرد کیهانی وصلی و پاسخ‌ها رو داری، اما جسم و ذهن تو که نمیتونه اینور داستان رو اصلا تصور کنه، میره دنبال اینکه یه خاکی بریزم تو سرم. هیچ چیز، هیچ چیز و هیچ چیز به قدری بزرگ و عذاب‌آور نیست که نشه هیچ کاریش نکرد ولی ذهن از یه مسئله واقعا کوچیک میتونه ”بزرگ عذاب‌آور” بسازه.

پس راه حل چیه؟

سپاس‌گذاری

فرقی نمیکنه شما تو چه مرحله‌ای از زندگی هستی، در هر مرحله، سپاسگذاری شما، معجزه میکنه.

بازم بزارید یه مثال بزنم (در کنار مثال استاد)

من برای یه جایی کار میکردم که واقعا براش کلی زحمت هم کشیدم، آخر سر یه مسئله‌ای من استعفا دادم و با یه حالت دعوا با مدیریت اونجا اومدم بیرون، بعد از مدتی دیدم یه سری وسایل پیش من مونده که باید تحویل میدادم، اینم شنیده بودم که سپاسگذاری باعث میشه نتایج برگرده، منم یه روز گفتم تستش کنم و نشستم تمام ویژگی‌های مثبت مدیریت و زیبایی‌هایی که اونجا بود رو نوشتم، از یه سلام کردن با انرژیش تا مثلا گیاهی که گذاشته بود تو محیط کار و… یه صفحه یا بیشتر شد گمونم، و بعد اونو برای خودم میخوندم. خلاصه یه حسی میگفت ببر این وسایل رو تحویل بده، اما، اما، اما. ذهن من هیچ جوره نمیخواست برگرده اون محل. خلاصه من گفتم باید اجرا بشه، رفتم و پیش خودم گفتم نهایت با منشی صحبت میکنم و تحویلش میدم و میام. ولی وقتی که رسیدم جلو میز منشی، ایشون خودشون پشت میز بودن و یه لحظه خواستم برگردم، ولی گفتم دیگه هر چی شد… خلاصه ایشون با چنان روی گشاده سلام و احوالپرسی کردن که اصلا من جا خوردم!

اتفاقا اصلا هم اون تصاویری که ذهنم ساخته بود نشد و نتیجه کاملا برعکس شد و میدونمم که دلیلش همون سپاسگذاری بود. البته استاد من همون موقع یه درخواست دیگه دادم اونجا که یه کاری برام انجام بدن، ولی چون ایمان نداشتم، موافقت نشد. ولی اشکال نداره، خدا که دستش بازه.. از جای دیگه میرسونه!

لازمه که ما همیشه روی بخشی از خودمون کار کنیم، و همیشه یه جایی هست… اینم برام چالش بود که خب من الان از کجا بدونم کجا رو باید درست کنم؟ مگه یه موضوعه؟ ولی اینم گفته شد که آقا جان تو پا در ره بگذار، خود راه به تو خواهد گفت چون باید کرد.

تو هر مکالمه یا کار کردن خودش میگه امروز روی فراوانی یا مثلا ترمز‌ها یا مثلا هدایت کار کن…

چیزی که من الان سعی میکنم هی گوشزد کنم، اینه که خودت رو، فکرهاتو مانیتور کن، بررسی کن، آیا فکری هست که حس عالی بهت میده؟ یا فکری هست که حس بد بهت میده؟

چطور میشه فکر رو هدایتش کرد به سمت فکر بهتر و حس بهتر.

قانون تا زمانی که ازش درست استفاده کنی، درست جواب میده! حالا چی باعث میشه گمراه بشیم؟

* توجه به منفی‌ها… که این زمانی شروع میشه که شما توجه به زیبایی‌ها نکردی…

* چسبیدن به یه زیبایی… اون زیبایی، حالا پول، جنس مخالف و …

که اینم از عدم باور فراوانی میاد.

خلاصه ته داستان اینه که شما ناسپاسی!

پس

️ آگاه باش که چه فکری تو سرت هست و مدیریتش کن!

️ سپاسگذاری کن تا انرژی که داری آگاهانه صرف خلق زیبایی‌ها بشه، بجای اینکه ذهن انرژی رو برداره صرف نازیبایی‌ها کنه. (یه رقابته سر اینکه کی انرژی رو کجا مصرف کنه، روح یا ذهن؟ زیبایی یا نازیبایی؟)

سپاسگذاری یه ابزاری هست که معجزه میکنه!

سپاسگذاری باید واقعی باشه، شکلی که قلبت رو شارژ کنه!

یادمه اوایل چقدر با این مفاهیم غریبه بودم، یعنی استاد میگفت قلبت باید باز بشه، من میگفتم: هههههههه؟؟؟

ولی الان بهتر میتونم بفهمم که وقتی سپاسگذاری میکنی، یه طعم شیرین و رضایتمندی وجودت رو میگیره، یه لبخند قشنگ میاد صورتت، غرق در افکارت، گونه‌هات درد میگیرن پس که کشیده شدن…و خودت اصلا حالیت نیس..اینا همون سپاسگذاریه…

بنظر من سپاسگذاری چیز پیچیده‌ای نیست، و در دسترس‌ترین ابزار و در عین حال خفن‌ترینه که هر چیزی رو حل میکنه! ربطی هم به دین نداره! وقتی شما یه گل زیبا میبینی و ذوق میکنی، شما سپاسگذاری! وقتی بیشتر انجامش میدی، ظرفت بزرگ‌تر میشه. وقتی ذوق داری برای دیدن زیبایی‌ها، شما سپاسگذاری!

راجع به نعمت‌ها، میخوای بنویس، بگو یا ذهنی حس کن! در هر حال اون فرکانس سپاسگذاریه که ارسال میشه! و جون کندن هم نیست دیگه… بقیه داستان لذت بردنه!

وقتی شما نعمت‌ها رو میشماری، میبینی مثلا از 100، 95 تا رو داری و ندیدی، ولی سر اون 5 تا که نداری، علم شنگه راه انداختی، که اونم تقصیر خودت و باورهاته…

من یه بازی ذهنی برای ثروت راه انداختم که موازات با مبحث چرخ اقتصاد رو چرخوندنه!

میگم هر 10 هزار تومن یا 100 هزار تومنی که میره به جهان و من خرج میکنم، 10 برابرش برمیگرده بهم…به همین سادگی… بعد 100 تومن که خرج میکنم، میگم ایول ایول 1 میلیون وارد شد… یا 1 تومن میدم میگم ایول 10 تومن وارد شد… الکی و فیلم بازی کردن هم نیست دیگه.. هزینه یه روز زندگی کردن رو این کره خاکی چقدره واقعا؟ بعد میبینم وقتی زنده‌ام و هستم میگم که بله، همینطوره.

مثلا همین اکسیژنی که واقعا نمیبینیمش، اگر ثروت کل آدم‌های دنیا رو بزاری روی هم، مگه میشه تامین کردش؟ یا قلبی که میتپه… یا کلیه‌هایی که کار میکنن… مغزی که بدون هیچ داستانی سال‌هاست داره خوب کار میکنه…

خدایا شکرت واقعا.

وقتی مثل داستان استاد شما دیگه نگاه حق جانبه نداری، و رو به سپاسگذاری میکنی، اون شرایط واقعا به نفع شما برمیگرده! به شرطی که واقعا رها کنی!

من یکی خیلی کار دارم و حالا مثلا میگم قانونم بلدم و مشکل از فلانیه! ولی تلاشم اینه که بگم آقا فارغ از اینکه چی در جریانه من باید کلا بزنم به جاده جنگلیه! تمرکز روی زیبایی‌ها، روی نعمت‌هام، و بسپارم تا خداوند هدایت کنه! اگر بتونم اینطور رفتار کنم اوضاع 180 درجه میتواند تغییر کند!!! حتی اگر روزنه‌ای رو الان من نمیتونم ببینم! همه چیز به سود من میشود.

در پایان بگم، اینکه شما فرکانس و توجه ات رو داری چجوری خرج میکنی، باید بشه دغدغه ذهنی شما! یعنی این سوال که آقا من دارم چی میفرستم، من دارم چکار میکنم؟ این باید بشه کار شما، زندگی شما، نگرش شما، عادت و سبک زندگی شما‌.

رقابت با دیگرانی هم نیست دیگه، هر کس فارغ از دوست و خانواده، نتیجه فکرهای خودش رو داره میگیره، همسر و دوست دختر هم نداره دیگه.. لوط که لوط بود، بهش گفته شد ولش کن! اون از عذاب شوندگان است.

دیگران هر کاری شما بکنی، وقتی نخوان تغییری کنن، شما انگار که میخوای آب رو تو مشتت نگه داری.

واقعیت اینه که با توجه به پیشرفت جامعه، افراد با ”معلولیت باوری” تعدادشون بسیار بسیار زیاده تا افرادی که آگاهانه خالق زندگی خودشونن.

1 درصد آگاه و خالق از جامعه در آرامش زندگیشون رو میسازن. من جز کدوم درصدم؟

در پناه الله مهربان، ثروتمند باشید در تمام ابعاد زندگیتون، چون ثروت خودشه