توحید عملی | قسمت 11 - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

بنام خدای مهربان وهدایتگر

سلام به استاد عزیزم

همیشه فایلهای توحیدی منو به عرش میرسونن از همون روزاول که این فایلو رو سایت گذاشتین من دیدمش وانقدر باهاش ذوق کردم اشک ریختم به عرش رفتم پرواز کردم وخدا میدونه چه حالی پیدا گردم بخصوص وقتی اون آهنگ اخرش پخش شد

من بودم ویه دیوونگی خاص یه حال خاص انقدر حال عجیبی داشتم که بعد ازتموم شدنش

لو باتری شدم دیدم هیچی توان ندارم مسخ بودم

باور کنید تموم این حالتها رو پیدا کردم حتی بیشتر ازاینی که گفتم

فرداش گفتم خدایا چی بنویسم از هدایتهات واصلا نمیدونستم کدومش رو بنویسم وبعد بیشتر ترجیح دادم کامنت بچه ها رو بخونم

امروز دلم نیومد که بیخیال ازاین فایل بگذرم وچیزی ننویسم

توفایل قبلی یکی از هدایتهای خداوند که برام خیلی مهم بود رو نوشتم و گفتم که

در راستای نپذیرفتن اینکه بیماری طبیعیه ویروس طبیعیه زمستونه ومریضی طبیعیه برای دخترم که مدام بیمارمیشد تو پاییز وزمستون

و جهاداکبری که کردم از اول مهر پارسال و مدام داشتم مغزمو زیر ورو میکردم وهربار یه چیزی رو درست میکردم که البته چون ریشه رو پیدانکرده بودم دوام نداشت حدودا 10 روز پیش خداوند به این همه تعهد جواب داد و به شکلی واضح با فایل

ما ازتغییر دیگران ناتوانیم

منو هدایت کرد که بابا ولش کن این دخترو

انقدر بکن نکن و قانون براش نزار انقدر سعی نکن درستش کنی و…..

از اون روز مثله یک ذکر دارم مدام میگم مدام یعنی تو خواب وبیداری دارم میگم

ما ارتغییر دیگران ناتوانیم

تا توی ذهنم این حک بشه کاملا

یکی دو روز بعد بازرفتم سراغ نشانه امروزم گفتم خداجونم میدونی که چقدر اینکار واین تعهد برام سخته پس خودت راهو برام هموار کن یه هدایت دیگه کن

تو کامنت منتخب فایلی که اومد صریحا نوشته بود استاد چقدر خوبه که شما پسرتون رو موعظه نمیکنید

بله خدا بم گفت موعظه ممنوع

ذکر روزانم شد دوتا چیز

1.ما از تغییر دیگران ناتوانیم

2.موعظه ممنوع

وهربار که میومدم بزنم جاده خاکی سریع این دوتارو میگفتم و بیخیال میشدم

دقیقا همون موقع که من درحال دریافت این هدایت ها بودم و داشتم عمل میکردم دچار ابریزش بینی شدم بی دلیل و بدون هیچ علامت دیگه ای

و تا پریروز ادامه داشت یه ان به خودم گفتم نکنه این یه نشونس که یه جای کارم ایراد داره واین یه هشداره

وباز خداوند هدایتگرم منو هدایت کرد که بله تو براخودت ارزش قائل نیستی خودتو دوست نداری یه فکری به حال این بکن

نشستم دیدم اره واقعا من اگه خودمو دوست داشته باشم جیکار میکنم؟ از لحظاتم لذت میبرم سعی میکنم در ارامش باشم

حالا من دارم چیکار میکنم ؟

در ظاهر دارم اون دو مورد رو رعایت میکنم وبه شیرین حرفی نمیزنم ولی تو درونم مدام دارم خود خوری میکنم که

ای بابا چقدر این خونسرده ؟چرا بیخیاله؟ شب شد چرا تکالیفشو نمینویسه؟ چرا ویولن نمیزنه؟ جرا لباساشو جم نمیکنه؟ وهزار چرای دیگه

پس من خودمو دوست ندارم دیکه از لحظاتم لذت نمیبرم دیگه

بعد نشستم نوشتم همینارو و بخودم تعهد دادم که من ارزشمندم ومیخوام از تمام لحظاتم لذت ببرم من دیگه توجه نمیکنم به کارای شیرین سعی میکنم باکارهایی که ازشون لذت میبرم وقتمو پر کنم وخدایا کمکم کن که از درون رها بشم

امان از نوشتن که به محضی که مینویسم درها باز مبشه هدایتها میاد

هدایت بعدی که یهو خدابه قلبم جاری کرد گفت

سعیده همینه دیگه

تو داری فایلها رو زیر و رو میکنی داری دوره میخری کامنت میخونی کامنت میزاری مینویسی تعهد میدی خلاصه داری همه کار میکنی که چی؟

که اینکه رها بشی اینکه از لحظه هات لذت ببری

خب شیرین داره آلردی همین کارو میکنه دیگه

اون با کارتون دیدن بازیگوشی کردن جم وری نکردن وسایل با چیزی که تو اسمشو گذاشتی خونسردی و بیخیالی داره از زندگیش لذت میبره

اون داره طبیعی عمل میکنه و تو بزور میخوای اونو از مسیری دور کنی که خودت داری هزار کار میکنی که مثل اون بشی!!!!!!

درضمن تمام توجه تو به خونسردی شیرینه پس لاجرم تو فقط داری خونسردیه بیشتر ازش میبینی

حالا چی شد بعد درک این نکته وهدایت خداوند و تعهد من به ارزشمند بودنم

فردا صبحش ابریزش بینیم کاملا خوبه خوبه خوب شد به لطف الله مهربان

بعدش که داشتم اینا رو برا خودم تکرار میکردم یادم افتاد سعیده تو فقط از بچگیت بازی کردنهات یادت میاد زمین و زمانو بهم میدوختی که فقط بازی کنی اصلا یادت میاد کی مشق مینوشتی؟ الان فوق لیسانستم گرفتی اونم تو بهترین دانشگاه دولتی تهران

حتی دوران نوجوانیم من توفامیل سدشکن بودم من آزادی میخواستم من اولین نفری بودم که قانون شکنی کردم و چادر سرم نکردم مانتویی شدن تو خانواده ما 30 سال پیش یه عمل جسوزانه بود من مانتو تنم کردم البته که پوشیده بودم ولی شده بودم مانتویی تو چشم فامیل

من عینک آفتابی از نوحوانی میزدم چون چشمم به نور حساس بود ولی از نظر بقیه من شده بودم قرتی

من به راحتی باجنس مخالف صحبت میکردم واز نظر بقیه کارجالبی نبود

خلاصه یادم اومد من رها بودم من خودم بودم من میخواستم از زندگیم لذت ببرم بدون اینکه برام مهم باشه بقیه چی فکر میکنن

وحالا میخوام شیرین بشه مثله الان من با هزار ترمز وباور دربه داغون !!

جالبش اینه که هی میگم خدایا کاری کن که شیرین از حالا قوانینو درک کنه وبا این سبستم بزرگ بشه که تو بزرگسالی به دردسرهای الان من نیفته

وخداچه زیبا با این تضادها بهم نشون داد که بابا اگه تو بزاری اون فطرتا تو مسیره اون داره درست عمل میکنه فقط تو برو کنار

تا اونم کم کم مثله گذشته تو یادش نره که اصل اینه

وگرنه مهم لذت بردن از زندگیه بزار شادباشه وشادی کنه اگه بتونی بری کنار ورها بشی خودبخود اونم تکالیفشو مینویسه ویولن میزنه و…….

فقط تو برو کنار.

خداوند با هدایتها ویاداوری این فکت ها بهم در واقع متو سر داد به سمت آسونی ها و باورپذیری اینکه حالا برفرضشم ننویسه جم وری نکنه هیچی نمیشه بخدا هیجی نمیشه بزار لذت ببره وبالذت بردن بزرگ بشه.

یه هدایت دیگه ای که شدم درمورد همین موضوع این بود که خدا بانشانه امروزم تو فایل انگیزشی شماره 4 بم گفت میدونم این پاشنه آشیلته وکارسخته ولی تقسیم کار کن با من تو تنها نیستی منم کمکت میکنم بسپارش بمن

منم گفتم قربونت برم من که فکر همه جارو میکنی باشه خدا جونم من نعهد دادم وبا صد وجودم میخوام این بهبود رو توشخصیتم ایحادکنم این کارمن

توهم خداجونم کارو برام راحت کن مسیرو برام روون کن منو سر بده تا یهو چشم بازکنم ببینم من شدم یه سعیده 7 ساله ی رها وشاد که شدم پایه ثابت بازی باشیرین

مدتیه دارم مدام هدایت از خداوند میخوام واونم لبیک میگه قربونش برم من

انقدر داره روان وراحت منو سر میده به سمت کار درست که فقط میتونم بگم عاشقتم خدا به خاطر بودنت بخاطر هدایتهات بخاطر قوانینت بخاطر این استاد عزیزتراز جونم بخاطر این سایت الهی و بخاطر خودم که دارم قدم برمیدارم ونتیجه میگیرم به لطف خودش

خدایاشکرت خدایاشکرت خدایاشکرت