ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3 - صفحه 27 (به ترتیب امتیاز)

سلام دوستان ⁦(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠️⁩

خوب شروع کنیم به دادن جواب سوال امروز . خوب از خودم بخوام بگم بشدت احساس بد پیدا میکنم . بشکلی که انگار فرصتی بود خراب شد رفت تموم شد . دیگه راهی برای برگشت نیست اشتباه کردی تموم شد . خوب من از طرف خانواده از بچگی بشدت بخاطر اشتباهاتم به بدترین شکل تحقیر میشدم . بشکلی که دیگه خیلیبه صورت کاملا عادی پذیرفته بودم که من دیگه دست و پا چلفتی ام و دیگه همینه . من همینم دیگه .

الانم من امروز یا دیروز تصمیم گرفته بودم که فایل های این دوره استاد رو گوش بدم و کامنت بزارم . خوب دانشگاه بودم وقت نکردم نگاه کنم و کامنت بزارم . یکروز عقب افتاد . امروز اومدم و این فایل رو نگاه کنم . بعد استاد اومد گفت ممنونم از مشارکتتون . یهو یه حسی به من گفت نه با تو نیست . تو دیروز کامنت نذاشتی و شدی مثال همون افرادی که استاد گفت تعهد ندارن . کاری هم نمی تونی بکنی . وقتی استاد گفت دوستان از خوندن کامنت هم کلی نتایج گرفتن یه حسی با ناامیدی هرچه تمام تر در درونم گفت نه تو نتیجه نگرفتی و نمی گیری ، همینه که هست . تو کامنت دوستان رو نخوندی .

حالا من سعی کردم بهترین کامنتی رو که در هر فایل میتونستم بزارم . حتی یکی از تجربیات شخصیم هم در یه کامنت جدا نوشتم تا در رابطه یکی از گفته های استاد صحبت کنم . تو کامنت اول که در رابطه با موفقیت دیگران نوشتم فهمیدم من در رابطه با بحث ارتباطات و نیاز به توجه یه مشکل اساسی دارم . تو فایل دوم اومدم نوشتم که چطور میخوام این مساله رو حل کنم . برای ارتباطات یک کاری که کرده بودم تعدادی فیلم اموزشی تو یوتیوب دیده بودم . گفتم به درد بقیه بچه های کلاس هم میخوره . بزارمش تو گروه کلاس . بعد حسی از درونم گفت که الان همه مسخرت میکنن کلی انگ بهت میچسبونن . ولی گفتم نه و فرستادم و اتفاقا همه انقدر تشکر کردن . کاملا برخلاف باور قبلی من . و جالبه که اون اولین پیامم تو اون کانال بود و بچه کلی بابتش خوشحال شدن .

یا برای مسئله جلب توجه سعی کردم دیگه هرچیزی برای جلب توجه نگم . اصلا اگر مطلبی نیست ساکت بمونم . نیاز نیست همیشه در معرض توجه باشم . همین مساله کوچیک یه تغییر خیلی بزرگ تو رفتارم ایجاد کرد .

با شروع این دوره تغییرات زیادی تو خودم ایجاد کردم . مثلا همه میگن درسامون سخته ولی من خواستم برعکسشو باور کنم و براحتی انگار نکته ای رو خدا بهم نشون میده که درک مساله رو برام اسون میکنه . نمیدونم وقتی میخونم راحت درک میکنم .

اینکارا رو با شروع دوره انجام دادم حالا چون کامنت بچه هارو نخوندم یا یک روز بین دیدن فایل های این دوره فاصله افتاده دارم به بد ترین شکل خودمو مجازات میکنم به طوری که انگار دیگه ادامه این دوره رو هزار بار هم بیبینم فایده نداره .

من حتی فایل هارو هم چند بار گوش کردم . تو مسیر دانشگاه از فرصت استفاده کردم و کلی فایل دیگه هم گوش میکردم ولی با همین مسئله انگار هیچ کار نکردم .

زمانی که این کامنت اولشو مینوشتم یه حسی از درونم میگفت الکی تلاش نکن تو اشتباه کردی و نمی تونی مثل بچه ها بهره ببری . تو هیچ وقت خوب به فایلای استاد گوش نمی دی . اصلا توانایی نداری از فایل ها لذت ببری و درکشون کنی .

لااقل الان میتونم این مسئله رو به عنوا پاشنه اشیل باور کنم و بپذیرم اونقدر ها هم بد و بی خاصیت نیستم .

مسئله دیگه استاد که به وسط فایل رسید و گفت ما چقدر با برد ایران اشک ریختیم . من به خودم گفتم من یه ادم بی احساسم که بازی اصلا نگاه نکردم . یا حتی بعد که از نتیجه بازی ایران مقابل قطر خبر دار شدم بیشتر از اینکه احساسی بشم صرفا ذهنم منطقی عمل کرد . خوب حتما قطر بهتر بازی کرد . حالا من زمانی که بازی بود اگاهانه تصمیم گرفتم به تعهدم برسم . من امسالمو نام گذاری کردم سال کسب و کار و داشتم اگاهانه قدم بر می داشتم و خودم بازی رو نگاه نکردم . با اینحال تا استاد گفت من با بازی ایران ژاپن اشک ریختم چیزی از درونم گفت تو یه ادم بی احساسی و بدرد نمی خوری .

در حالی که این حرف من نیست . چیزی که اطرافیانم بهم میگن . صرفا بخاطر اینکه با هر ناراحتی پا نمیشم فریاد بزنم . کلا تو فامیل به عنوان یه ادم اروم شناخته میشم . بهم میگفتم بی احساس و یخی چون خیلی وقت ها یه ارامش ناشی از ایمان داشتم . مثلا واقعا واکنش منطقی نسبت به قبولی دانشگاهم داشتم . خوشحال بودم و رویاهامو مرور میکردم . ولی همه با تمسخر بهم میگفتن بی احساس . چرا پا نمیشی داد بزنی و برقصی و گریه کنی و /…… حتی سعی کردم اون طور که اونا میخوان واکنش بدم ولی میفهمیدم دارم ادا در میارم . این حتی حالمو بد تر میکرد . باورم شده بود من اصلا چیزی از شادی حالیم نیس .

اینا خیلی خیلی مسایل شخصی منه . حتی همین الان که دارم مینویسم شک دارم حق با منه . چیزی تماما تو ذهنم میگه الکی تلاش نکن . تو نمی تونی مثل بقیه دوستان از فایلا بهره ببری . تو احساس نداری نمی تونی زیبایی هارو ببینی و لذت ببری . قابل درست شدن نیست

ولی جلو میرم . من خودم تصمیم گرفتم که بجای دیدن بازی رو مطالب دیگه ای تمرکز کنم و اتفاقا نتایج رو از اینترنت بصورت انلاین دنبال میکردم . و صرفا از نظر احساسی درگیر قضیه نبودم . شاید چیز خوبی باشه . من کلا برد و باخت تو ذهنم مهم نیست . تو ورزش حتی اگه تیم مورد علاقم ببازه براحتی تیم حریفو تشویق میکنم و صرفا این ناراحتی از نظر ذهنم بی معنیه . من اصلا تیم مورد علاقه به اون صورت ندارم . مثلا علاقه خاصی به کشور ژاپن و فرهنگش دارم . تو بعضی ورزش ها بازی تیم ژاپنو نگاه میکنم . یا از شخصیت یه بازیکن خوشم میاد و ممکنه دنبالش کنم .

بعد من خودم اگاهانه تصمیم گرفتم بازی های جام جهانی رو دنبال کنم . و داشتم بازی ژاپنو تو کتابخونه نگاه میکردم . و یادمه با اولین گل ژاپن در جام جهانی که بعد خوردن گل اول به المان زدن از خوشحالی پریدم هوا و جیغ زدم . واقعا از برد ژاپن مقابل دو تیم بزرگ اسپانیا و المان لذت بردم .

من کلا ممکنه 10 فیلم ببینم که خوشم بیاد و کلی برام معنا داشته باشه ولی یه فیلم ببینم که خوشم نیاد و ارتباط احساسی با فیلم برقرار نکنم . اونم ممکنه بخاطر این باشه که اون فیلم تو ذهنم مخالف قوانین بوده و خودم نخواستم ارتباط برقرار کنم ولی باز ذهنم کلی تخریبم میکنه میگه تو احساس نداری هیچ چیز از هنر نمی فهمی . یا مثلا اگه بی تفاوت از کنار یه گربه رد بشم ولی ببیبنم همون گربه توجه کسی رو جلب کرده و داره بهش عشق میورزه خودمو تخریب میکنم میگم من ادم بی احساسیم . اصلا زیبایی هارو نمی تونم ببینم . این درحالیه که تو دانشگاه وقتی داشتم غذا میخوردم یه گربه سیاه اومد کنارم . نازش کردم . بهش غذا دادم . واقعا قشنگ بود . الان که این پیامو می نویسم واقعا دلم میخود فردا دوباره ببینمش . دیروز دیدمش . امروز دوباره رفتم اونجا نبودش امیدوارم فردا ببینمش . یا همین امروز تو محوطه یه جغد رو درخت دیدم . چقدر قشنگ بود . همین طور داشت منو نگاه میکرد بدون اینکه احساستمو قضاوت کنه .

من اینم ولی بازم اگه مثلا یکی یه گربه رو ناز کنه ولی من قبلش رد شدم و نکردم خودمو تخریب میکنم و میگم تو بی احساسی .

من دارم میبینم که به شدت دارم خودمو تحقیر میکنم . الان میفهمم مشکل کجاعه . من باید خودمو بیشتر دوس بدارم . با تمام تفاوت هام . بنظرم کاری که میتونم بکنم اینه که برم تو دانشگاه و با اقراد مختلف صرفا صحبت داشته باشم . هم رو مسئله ارتباطم کار کردم . هم میخوام اگاهانه تفاوت افراد رو ببینم . اینجوری خودمو راحت تر میتونم بپیذیرم . و اینکه تا الان کامنت دوستان رو نخوندم اصلا اشکال نداره . این نشونه ای از سمت خدا بود که بهم به زیبایی میگفت اگع کامنت دوستات رو هم بخونی خیلی کمکت میکنه .

خدا یا شکرت . اول این کامنت واقعا بهم ریخته بودم ولی درونی ترین مسایل ذهنیمو تا الان ریختم بیرون و اگاهانه فهمیدم مشکل از کجاس و خیلی راحت میخوام اصلاحش کنم . چون تو هر چیزی توانایی بهتر شدن داریم .

همتونو دوس دارم

در پناه حق

فعلا ⁦(⁠◕⁠ᴗ⁠◕⁠⁠)⁩