ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 3 - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

بنام احسن الخالقین

سلام به بهترین استاد دنیا و خانم شایسته عزیزم

من زهرا هستم.

استاد عزیزم خیلی دوست دارم… هر وقت به یه چالشی میخورم و نجواهای ذهنیم با سرعت برق شروع میکنن به رشد!، فقط جملات شما یادم میاد و کمکم میکنه بتونم ذهنمو منحرف کنم به یه سمت دیگه. شما دوست شبانه روزی من هستید و من خیلی خوشحال و خوشبختم که با شما آشنا شدم. استاد حتی نمیتونم تصور کنم اگر با شما آشنا نشده بودم زندگیم چطور پوچ و بی هدف و پر از مشکلات بود. امیدوارم سپاسگزاری من که از ته قلبم هست رو بپذیرید…

استاد من با دوره احساس لیاقت شما زندگیم از این رو به اون رو شد. صبح ساعت سه از خواب بیدار شدم و سال 2022 و 2023 رو کامل مرور کردم. دیدم چقدر تو سال 2022 در حال سقوط از لحاظ فرکانسی بودم و تمام روزهای سال 2023 توی سایت شما و فایلهای شما چمبر زده بودم!!! و آرام آرام مدارم اومد بالاتر تا هم فرکانس دوره احساس لیاقت شدم و اون دوره اماده شد و من تهیه ش کردم. وقتی اون دوره لانچ شد، من جز اونایی بودم که با تمام وجودم از خداوند درخواست کرده بودم که کمکم کنه خودم رو دوست داشته باشم. تو دفترم نوشته بودم پروردگارا بمن عشقی رو بده که نامحدود باشه و پایدار و بعد که دوره احساس لیاقت تمام شد اتفاقی دیدم نوشتم رو و فهمیدم اون عشق، عشق به خوده. هماهنگی و صلح درونی هست. اینکه تمام بخش های وجودتو دوست داشته باشی و احساس ارزشمندی کنی هست که شما خیلی عالی تو دوره احساس لیاقت بما یادش دادین.

خلاصه صبح که مرور کردم دیدم من بعد از دوره احساس لیاقت دیگه اون آدم سابق نیستم. سطح توقع و احترامی که طالب هستم و احساس ارزشمندیم خیلی بالا رفته. ولی استاد؛ خانم شایسته یه جا میگن وقتی دارید رو خودتون کار میکنید و مدارتون رو به یک مدار بالاتر میبرید, اولش سخته و باید همه جوره مراقب باشید تا دوباره برنگردید به مدار قبلی تا تو مدار جدید استیبل بشید. من این روزها تضادهایی دارم ولی تا الان خدارا شکر از پس کنترل ذهنم براومدم و برنگشتم به مدار قبلیم. سعی کردم تصمیماتم نه بر اساس ترس؛ نه بر اساس کمبود؛ بلکه بر اساس احساس ارزشمندی درونی باشه. و تلاشمو کردم هرچی تو دوره احساس لیاقت یاد گرفتمو عمل کنم و نه به باد بدم اون همه تلاش و زمانی که گذاشتم رو.

استاد قبل از شروع این دوره ذهنیت قدرتمند کننده، چند هفته بود که روی باورهام کار نکرده بودم یعنی بعد از دوره احساس لیاقت فقط روی تمرکز به نکات مثبت و سپاسگزاری کار میکردم. دلم برا شما تنگ شده بود اون چند هفته و یادمه تو قلبم به خدا گفتم چقدر اون فرکانس دسته جمعی که ما هممون توی دوره احساس لیاقت میفرستادیم و کلی کامنت میخوندیم و مینوشتیم خوب بود. کاش دوباره بتونم تجربش کنم. و همون روز شما این فایل رو گذاشتین. نمیدونم چند نفر دیگه با من درخواست داشتن از خداوند؛ ولی این فایلهای شما پاسخ خداوند هست به درخواست من که نه با حرف که با قلبم ازش خواستم. ممنونم ازتون.

بریم سراغ آگاهی ها و تمرینات این فایل:

استاد؛ اسم این سری فایلها خیلی جالبه. یادمه شما یه جا گفتین اگه باوری احساس قدرت بهت میده باور خوبیه و بهتره تقویتش کنی. من خیلی از باورهام رو با همین جمله شما تشخیص دادم اشتباه هستن. حقیقتا چطور ادم میتونه باوری رو تشخیص بده اشتباهه وقتی باورشه؛ جزئی از وجودشه و شده حقیقت زندگیش. خیلی وقتها که نمیدونم چیو بپذیرم تو زندگیم یا چه تصمیمی بگیرم میگم هر کدوم از این تصمیمات از چه باوری میاد. باور قدرتمند کننده یا محدودکننده.

آه از موضوع این فایل. استاد من پاشنه آشیلم کمال گرایی بوده و هست. برای همین برای هر اشتباهی بارها خودمو سرزنش کردم. و تو روابطم هم جهان همینو بمن نشون میداد. یکی یه اشتباه خیلی بزرگی میکرد همسر من لبخند میزد بهش! من یه اشتباه ریزی میکردم همون جنجال میشد و من افتاده بودم تو چرخه و اون گردابی که خودم، بیشتر خودمو سرزنش کنم هر بار. تا رسیدیم به دوره احساس لیاقت و من آگاهانه شروع کردم بگم آقا انسانم و اشتباه مجازه و هی به خودم لا جناح علیکم رو تکرار میکردم. بهتر شدم تو این موضوع ولی صد نشدم. استاد؛ گاهی تمام امیدم به تغییر زندگیم در جنبه های مختلف دود میشه میره هوا با یاداوری اشتباهات گذشتم. بعد به یاد میارم این جمله شمارو که میگفتین اقا مهم نیست تا امروز چه فرکانسی میفرستادی. از الان به بعد اگر تغییر کنی همه چیز تغییر خواهد کرد و ما در جهان جادویی زندگی میکنیم.

استاد؛ شما دست خدایید که حرفهای شما تو ذهن من شده وعده فضل و مغفرت خداوند و میتونم جلوی شیطان ذهنمو با به یاد آوردن حرفهای شما بگیرم.

استاد امروز من موقع رانندگی یه اشتباهی کردم و همون موقع همسرم سرم داد زد و چون داشتیم میرفتیم دانشگاه خیلی حالم گرفته شد. بعد رفتم باشگاه شروع به دویدن کردم. متاسفانه شیطان ذهنم امانم نمیداد. میگفت به نظر تو همسرت؛ وقتی بقیه تصادف میکنن هم همین رفتارو میکنه یا فقط با تو؟ با تو نگران ماشینه ولی در مورد بقیه نگران جانشونه؟ و … خلاصه خیلی حسم رو بد کرد. اونقدر که میگفتم خدایا تو کمکم کن. تو حرف بزن. تو یه چیزی بگو من دارم تسلیم نجواهای ذهنم میشم. بعد موقع خروج از باشگاه دیدم یه جمله رو بزرگ نوشته بودن از جیم ران. نوشته بود زندگی تو به صورت اتفاقی (بای چنس) بهتر نمیشه بلکه با تغییر بهتر میشه. و من اومدم نشستم پشت میزم گفتم بازم مرحله جدیدی در پیش دارم. میخوام وارد مدار جدیدی بشم. به خداوند اعلام امادگی کردم و تعهد دادم که مدار بالاتر رو در احساس ارزشمندی و خوددوستی تجربه کنم. با وجودیکه شیطان هنوز داشت میگفت بابا چقدر تغییر دیگه؟ چقدر کار کردن روی خود؟ چه کشکی چه آشی.

و حالا دارم فایلی رو گوش میدم که کاملا مرتبطه به مساله امروز من. بله استاد عزیزم؛ درسته. ما در جهان جادویی زندگی میکنیم…. عاشقتونم…

استاد تو تمام زندگیم سعی کردم؛ واقعا با تمام وجودم سعی کردم راه درست رو برم. همیشه سعی کردم زود بقیه رو ببخشم، سعی کردم بقیه رو سرزنش نکنم، سعی کردم احترام بذارم به همه، سعی کردم متواضع باشم؛ به خدا حتی هرگز تو ذهنم ارزش آدمها رو به رنگ پوست و تحصیلات و پولشون و خانوادشون ربط ندادم… هرگز، این جز خط قرمزهای من بود… ولی هرگز هیچکدوم از اینها رو در حق خودم نکرده بودم. هرگز به کودک درونم، به روح نازنینم نگفته بودم تو ارزشمندی بی قید و شرط! بارها با سرزنشهام تازیانه زدم بهش و زیر نجواها و حکم های ذهنم صدای روحم خاموش شد… همیشه با رفتار بقیه نسبت به خودم سورپرایز شدم… تا اینکه پی بردم برای من آنچه برای خود میپسندی برای دیگران هم بپسند به صورت برعکسش باید اجرا بشه. یعنی عزیز من آنچه برای دیگران میپسندی(احترام و مهربانی و سرزنش نکردن) برای خودت بپسند. اول چراغ خانه رو درست کن بعد برو سراغ چراغ مسجد محل!

استاد گاهی از خودم حرصم میگیره. گاهی هم شیطان ناامیدم میگنه. میگه دو هزارتا باور محدود کننده داری کدومو کی میخوای درست کنی؟ بعضی وقتا کم میارم. ولی وقتی نتایج زندگیمو نگاه میکنم باز امید زنده میشه درونم.

استاد مثال پینگ پنگ رو زدین. ما خونه دوستمون دعوت بودیم پینگ پنگ بازی کنیم. من اولین بارم بود و هیچ نمیتونستم توپ رو بزنم. همسرم قبلا بازی کرده بود. اونجا من بلد نبودم توپ رو بزنم هم خودم میخندیدم هم دوستامون. ولی وقتی همسرم گفت: “من با زهرا بازی نمیکنم! میخوام با یکی دیگه بازی کنم” بدجور حالم بد شد. من همیشه سعی کردم فرصت رشد و تغییر رو به بقیه بدم ولی چطوره که به خودم هم فرصت رشد رو بدم و کمالگرا نباشم تا این رفتارها رو نبینم. (لازم به ذکر است اینجانب دفعه بعدش که رفتیم خونه همین دوستمون از همه بهتر بازی میکردم و همه متعجب شده بودن و حتی الان که بارها تو باشگاه با همسرم بازی کردم؛ رقابت سنگینی داشتیم و داریم)

اینکه انسان درستی باشیم در برابر دیگران کافی نیست… کافی نیست.. تو باید برای شخص خودت، برای خداوند که درونت هست، انسان خوبی باشی. باید در خدمت روحت باشی. کافی نیست. بخدا کافی نیست. هرگز کافی نیست. عزیز من به درون برگرد و روح خودت را ارضا کن.

استاد من مسئولیت پذیرم. تمام این اتفاقات بخاطر فرکانس منه. قبل ازدواجم بارها و بارها از طرف خانوادم سرزنش میشدم. یعنی یه جوری بود که میترسیدم تصمیم بگیرم اصلا. چرا چون ممکن بود اشتباه باشه و موردسرزنش واقع بشم. من این موردو تغییر ندادم تو خودم. من شخصیتمو تغییر ندادم که نکات مثبت خودمو ببینم و همین ها تو زندگی مشترکم تکرار شد. کشورم عوض شد؛ ادمای اطرافم عوض شدن باز همون سرزنش ها از اطرافیانم میاد سمتم. چون منم که این رفتارو میکنم با خودم. منم که میخوام تو همه چی پرفکت و بی نقص عمل کنم. منم که میخوام تو همه چی بهترین باشم! منم که اون عبارت تاکیدی که تو دوره احساس لیاقت یادمون دادید رو باورش نکردم هنوز.: “من همینطوری که هستم کافی هستم”. “من همینطوری که هستم جذاب و دوست داشتنی هستم”

این جملتون رو باید با طلا نوشت استاد عزیزم: هیچ زمینه ای نیست که ما نتونیم توش بهبود پیدا کنیم. ( فعل نتوانستن وجود خارجی ندارد). چیزی بنام استعداد ذاتی وجود ندارد.

خدارا شکر. کاش من بتونم باور کنم استعداد لازمه یادگیری نیست. تا 50 درصد مقاومتای ذهنیم برن کنار و با ذهن باز یاد بگیرم مهارت ها رو.

چه باور خوبی: اشتباه قسمتی از مسیره. درسشو بگیر برو جلو.

استاد چقدر من به توانایی هام شک دارم. کاش من بتونم اعتماد کنم به توانایی هام.

عههه. استاد نکته عالی که اول کامنتم بهش اشاره کردم: اینکه ما حرکت نکنیم چون ما ممکنه اشتباه کنیم و بقیه در مورد ما بی اعتماد بشن. ما برای مردم زندگی نمی کنیم. ما باید طبق اصول خودمون رفتار کنیم. تا جایی که میتونیم نگاه مردم و اون حساسیمون روی حرف مردم رو کم کنیم.

استاد؛ خواهش میکنم برای این مورد تمرین بدین بهمون. من تمام فایل های توحید عملی رو گوش دادم خیلی زیاد. ولی باز وقتی میرسه به خواسته هام، خیلی وقتها میبینم خواسته هامو برای اینکه بقیه تعریف و تحسین کنن دارم تجسم میکنم و مچ خودمو میگیرم. چطوری با چه تمرینی نظر بقیه رو از معادله زندگیم حذف کنم؟

نکته عملی: اگر اشتباه کردم نگران حرف مردم نباشم. دنبال قانع کردن بقیه هم نباشیم. اشتباه یه فرصته برای یادگیری.

هرچقدر توی یه زمینه ای کار کنیم؛ مغز توی اون زمینه قوی تر و قوی تر میشه.

من باید یاد بگیرم به توانایی هام اعتماد کنم و تمرکزم هم روی نقاط قوتم باشه نه نقاط ضعفم.

استاد خیلی ممنونم ازتون بابت این فایل های ارزشمند

در پناه خداوند باشید…